Anlamlı Yazılar

yutkunarak doymak mümkün değil artık
küfretmeden konuşmak
susunca adamdan saymıyorlar sevgili
asaleti arka cebe sakladık
ne zaman ertelesek küf kokan çirkefliği
yutulacak lokma sanıyorlar bizi

𝔹𝕒𝕫𝕖𝕟 𝕜𝕒𝕣𝕒𝕟𝕝ı𝕜 𝕓𝕚𝕣 𝕪𝕖𝕣𝕕𝕖𝕪𝕜𝕖𝕟 𝕘ö𝕞ü𝕝𝕕üğü𝕟ü 𝕕üşü𝕟ü𝕣𝕤ü𝕟 𝕒𝕞𝕒 𝕒𝕤𝕝ı𝕟𝕕𝕒 𝕖𝕜𝕚𝕝𝕞𝕚ş𝕤𝕚𝕟𝕕𝕚𝕣.

Bazı erkekler çok paranın bütün kızları etkileyeceğini sanır. Tıpkı çok makyajlı kadının, kendini çok güzel sanması gibi .

*Dylan..

Kızgınlık çok gürültülüdür.
Oysa kırgınlık ne kadar da sessiz...

Derler ki;
Üşümek için kışa,
Neşelenmek için yaza,
Hüzünlenmek için sonbahara,
“Ne gerek var?”
İklim insanın içinde…

“Gerçek üzüntü ne zaman başlıyor biliyor musun? Yaşın kadar yaşamadığını anladığın an...”

   Gabriel Garcia Marquez

Insanın içine oturanlar neden bir türlü kalkmak bilmiyor? Hani ziyaretin kısa olanı makbuldü  ?

Aşk dediğin
Ney misalidir
Yüreğinle üflemezsen ses olmaz nefesine..

Kaybettiğin Tek savaş,
Uğrunda savaşmaktan Vazgeçtiğindir.

İnsan karşılaştığı kişilerin kalıntısıdır.

"Her insan bir kitap gibidir, yüzüne bakarak değil, içini okuyarak tanırsın."

Neyzen Tevfik, parası olmadığı halde aç olduğu için ciğerciye girer ve iki porsiyon ciğer yer sonra da garsonu çağırarak parasının olmadığını, sonra vereceğini söyler.

Şef garson kabul etmez, ya parayı verirsiniz
ya da bu gün bulaşıkları siz yıkarsınız der.
Neyzen :
-“Öyleyse arka sokakta bir dostum var, bir pusula yazayım ona götürün parasını o verir”
Şef garson :
-“Tamam ben giderim”
Şef garson arka sokaktaki kişiyi bulur ve;
-“Efendim, bu pusulayı size Neyzen bey gönderdiler” 
Neyzenin dostu, pusulayı okuyunca tebessüm eder ve kaç porsiyon ciğer yediğini sorar.
Garson :
-“İki porsiyon efendim”
Dost, üç porsiyon parası vererek:
-“Bir porsiyon daha yesin”
Şef garson meraklanır:
- “Efendim çok merak ettim, pusulada ne yazdığını söyleyin.
Dost pusulayı uzatır.
İki satır yazı vardır.:
-“Dağladı ciğerci ciğerimin yarasını ciğerparem veriver ciğercinin parasını”

Böylesi "Ciğerparelere" hayati derecede ihtiyaç var, ömrümüzde hepimizin böyle içten ciğerpareleri olması dileğiyle...

Çankaya'da bir ilkokul açılmıştı. Köşkün çevresinde bulunan bu okulu bir gün Atatürk ziyaret etmiş.

Öğretmen tahta başında öğrencilere ders veriyormuş. Cumhurbaşkanı girer girmez saygı işaretini vermiş, çocuklar ayağa kalkmış ve oturunuz işaretini verdikten sonra yüzünü tahtaya çevirerek derse devam etmiş. Atatürk, beş on dakika ayakta ders dinlemiş ve çıkarken öğretmen yine aynı ses, aynı eda ile çocukları ayağa kaldırmış ve oturunuz işareti verir vermez derse devam etmiş.
Gazi kapıdan çıkarken yanındakilere:
- "Gördünüz mü öğretmeni? Cumhurbaşkanına önem vermedi" demiş ve ilave etmiş:
- "İlk öğretmen vatanın en hayırlı elemanı. Onlar vatan çocuklarıyla o kadar kaynaşmışlardır ki, adeta çocuklaşmalardır. Onların gözünde en sevgili öğrencilerdir. Bu öğretmen eğer dersini bırakıp saygısını göstermek için yanıma gelseydi ve çıkarken beni merdivenlere kadar
geçirse idi, öğrencileri gözünde küçülür, belki prestijini kaybederdi. Öğrenci gözünde en saygılı, en büyük adam öğretmendir." demişlerdir.

Asaf İLBAY
Kaynak: Tan Gazetesi, 08.06.1949
…

Mevsimlerde kararsız artık insanlar gibi. Sonbahar mı İlkbahar mı yaz mı kış mı belli değil.

Seçmiş olduğunuz ve karar verdiğiniz şeylerin bedelini siz ödersiniz. Size akıl verenler değil.

                                   T.S. Eliot