Doğuda Öğretmen Olmak..

Çevrimdışı nihade_67

  • Uzman Üye
  • *****
  • 1.597
  • 2.599
  • 1.597
  • 2.599
# 24 Eki 2012 01:23:22
lojman yada müdür odasında yalnıuzlığı yudum dyum yudumlamaktır.İliklerimize akdar yalnızlığı hissetmektir.özlemlerin vuslatla buluştuğu anda bayramın gelmesidir.dört duvar arasında kelimeleirn gecenin sessizliği gibi sesszi dökülmesidir yürekten.çayın sıcak bi kap yemeğin  kimsesizlikle ortak edilmesidir.....

Çevrimdışı Tolstoyevski

  • B Grubu
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
# 24 Eki 2012 01:25:53
Hayatın boyunca okuyamadığın kadar kitap okumaktır.

Çevrimdışı nihade_67

  • Uzman Üye
  • *****
  • 1.597
  • 2.599
  • 1.597
  • 2.599
# 24 Eki 2012 01:28:00
okuduğun kitapları da duvarlarla paylaşmaktır....

Çevrimdışı munzeviçığlık

  • Uzman Üye
  • *****
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
# 03 Kas 2012 22:53:30
  ............                                                                          
                                                                          20.11.2003/Perşembe

     Henüz akşamın erkence bir saatindeyiz ve elektiriği kesik olan bu köy okulu lojmanında iki eğitim emekçisi yaşam mücadelesi vermekte.On birinci aydayız, dün sabah yağmaya  başlayan kar bugün durmuş olsada gece yeniden yağmaya başlayacaktır sanırım.
     Faal yaşamın tatbik olunabileceği en mütevazi mekan olsada Ahlat, bizim bulunduğumuz bu mekana şuan 44km uzaklıkta bulunuyor.Tam ve gerçek anlamda her türlü mahsur olma halini yaşıyoruz.Bu kış erken başladı bu elektirk kesintileri.
     Yaşam burada oldukça zor, hava öylesine soğukki insanın iliklerine işliyor.....

    Doğuda öğretmen olmak, insanın içinde yaşadıklarını paylaşacak birinin olmaması, kendi iç dünyasında hissettiklerini kağıda aktarmaktan başka yol bırakmıyordu bir anlamda...O yıllarda tuttuğum(tutmak zorundaydım,ya da çıldırmak!...) günlükten bir kaç satır paylaştım.

Çevrimdışı harbi

  • Tecrübeli Üye
  • ****
  • 220
  • 1.309
  • 220
  • 1.309
# 03 Kas 2012 23:04:10
Benimde yedi yıla yakın zamanın doğuda geçti. Memlekete gelip giderken bazen 28 saat henüz bebek olan oğlumla yollarda eşimle birlikte çektiğimizi bir ben bilirim. Allah doğuda görev yapan tüm meslektaşlarıma kolaylık sabır ve sağlık versin. İzmite atanınca uzun bir süre inanamadım. Kendimi uzayda falan zannettim. Hatta halen kendimi tekrar doğuya atanmış görüp sıkıntıyla uyandığım oluyor. İnşallah en kısa sürede atanmak istedikleri yerlere atanırlar.

Çevrimdışı azra_

  • Tecrübeli Üye
  • ****
  • 322
  • 1.091
  • 1. Sınıf Öğretmeni
  • 322
  • 1.091
  • 1. Sınıf Öğretmeni
# 03 Kas 2012 23:06:10
ben de 2003 e doğudaydım,6 yıl köy öğretmenliği yaptım ağrı nın bir ilçesinin köyünde.elektriksizlik,susuzluk,karanlık,sessizlik,sadece beyaz görmek...ama bunun yanında sımsıcak dostluklar,birlikte oynadığımız sessiz sinemalar,dayanışma,ahhhh ahhhh...piştim orda...

Çevrimdışı selman7071

  • Tecrübeli Üye
  • ****
  • 911
  • 4.179
  • 911
  • 4.179
# 03 Kas 2012 23:21:57
Meslekte zirveye çıkmaktır,yaratıcılığının sınırlarını zorlamaktır,kendini tanımak ve pişirmektir...

Çevrimdışı snowman

  • Uzman Üye
  • *****
  • 1.650
  • 4.659
  • İngilizce Öğretmeni
  • 1.650
  • 4.659
  • İngilizce Öğretmeni
# 03 Kas 2012 23:29:48
doğuda öğretmen olmak:öğretmen olduğuna pişman olmaktır.hele bu süreçte doğrusu doğuda olmamaktır.yaşamın olanca normalliğinin devam etmesini isteyenlerle istemeyenler arasında sıkışıp kalmak,ekmek davasına canını hiçe saymaktır.çok şey var söylenecek lakin kral çıplak diyemiyor kimse....

Çevrimiçi hacile

  • Bilge Meclis Üyesi
  • *****
  • 28.803
  • 227.391
  • 28.803
  • 227.391
# 03 Kas 2012 23:29:56
Üretmektir,üzülmektir,doğa ile daha fazla mücadele etmektir

Çevrimdışı munzeviçığlık

  • Uzman Üye
  • *****
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
# 03 Kas 2012 23:35:05
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
doğuda öğretmen olmak:öğretmen olduğuna pişman olmaktır.hele bu süreçte doğrusu doğuda olmamaktır.yaşamın olanca normalliğinin devam etmesini isteyenlerle istemeyenler arasında sıkışıp kalmak,ekmek davasına canını hiçe saymaktır.çok şey var söylenecek lakin kral çıplak diyemiyor kimse....

''ekmek davasına canını hiçe saymaktır..'' evet öğretmenim aynen dediğiniz gibi, uçsuz bucaksız ovlarda yada dağ başlarında yalnız başınıza yaşam mücadelesi verirken ömrünüzün en güzel yılları tükeniyor bu esnada ruhen çektiğiniz, sıkıntı, gam kasavetten saçınıza aklar yüzünüze çizgiler doluyor.
    Bırakmak bırakamıyorsunuz çünki yetiştiğiniz(miz) ailelerin sosyo ekenomik standartları maalesef yetersiz olduğu için o çilelere, bir gün burlardan kurtulurum ümidiyle katlanmak zorunda kalıyorsunuz.

Çevrimdışı zeynep_zehra

  • Üyeliği İptal Edildi
  • 1.521
  • 7.992
  • Birleştirilmiş Sınıf
  • 1.521
  • 7.992
  • Birleştirilmiş Sınıf
# 03 Kas 2012 23:39:17
   YORGUNUZ
   Yüreğimiz kanıyor. Kanlar içindeki yüreğimizle hayat yolunda emin adımlarla ilerlemeye çalıştıkça, her köşe başında bizi beklercesine var olan engellere çarpıyoruz.
   Her sabah uyandığımızda yüreğimizde hissettiğimiz ağırlığa alıştık artık. Bugün olmasın Allah’ım dualarıyla çekerken kapımızı, aklımızdan bir türlü çıkaramadığımız; ya geride kalanlar sorusuyla gün boyu uğraşmanın zorluğuyla eziliyor, eziliyoruz.
   Arkadaşlarımızın mütebessim hallerini görünce rahatlasa da içimiz, onların gözbebeklerinin altına sirayet etmiş korku ifadesini fark etmek çok da zamanımızı almıyor. Çünkü biliyoruz ki herkes geride bıraktığı çoluk çocuğunun endişesini taşımakta. Belki de herkesin derdi nefsi değil, herkes geride kalanların gözyaşlarının derdinde.
   Biz, resmi iş günlerinde evlerini bu vatan evlatlarının hayırlı bireyler olarak yetişmesine yardımcı olmak için terk eden bireyleriz. Çalıştığımız yerler torpil bölgelerinin çok uzağında öz başkentimizin değil, ellerin başkentinin çok yakınında. Sınıra çekilen tel örgüleri vatan toprağının kutsallığını haykırırken onları bekleyen sınır muhafızlarının yüzlerinden umut okuma çabasındayız.
   Lakin olmuyor. Bir gün, sizin okulu yakma ihtimalleri varmış dedikodusu çalınıyor kulağımıza, ertesi gün, falanca okulun bombalanma ihtimali varmış dedikodusunu duyuyoruz. E madem dedikodu neden aldırıyorsunuz sorusunu sormayın.. Eğer her akşam eve döndüğünüzde binlerce şükrediyorsanız anlamanız daha kolay olacaktır.
   Öğretmeniz.
   Yılın başı olmasına rağmen inanmayacaksınız ama yorgunuz.
   Biliyoruz ki kıymeti yok yorgunluğumuzun.
   Ve gene biliyoruz ki başımıza bir şey gelmeden bizi kimse dinlemeyecek…
   Ve gene biliyoruz ki amirlerimizin onlarca koruma eşliğinde panzerlerle gezdiği yerlere biz yalnızca dua zırhıyla gidiyoruz..
   Ve eminiz ki duadan üstün zırh yoktur..
   Ölsek dahi duamız kalanlaradır…

Çevrimdışı gülümseyinnn

  • Uzman Üye
  • *****
  • 5.382
  • 12.029
  • 5.382
  • 12.029
# 03 Kas 2012 23:55:48
Sanırım bir süre sonra neden orda olduğunu, amaçlarını, gelecek hayallerini unutmak ve sadece yaşamak sadece ve en sade haliyle. Nefes almak, vermek, doyacak kadar ve genelde tek çeşit yemek, gerekli zamanlarda ( ders gibi ) konuşmak ve dipsiz bir suskunluğa dalmak diğer zamanda...Zamanla beraber akmak, akarken hiç yaşlanmayan zamanın koynunda yaşlanmak, saç ağartısından, yüz çizgilerinden beter yaşlanmak...
Kah şair olmak, kah yazar... Kah derviş olmak kah deli...
Terörün her yüzünü bilmek görmek ama bazen görmezden gelmek.Neden hala bitmediğini bilmek ama sesli söyleyememek.
Çocukların parlayan gözlerinin ışığını zamanla görmek istememek. Bu köyü bu dağın başına kuranın diye başlayan küfürler etmek.
Ve gel gör ki GÖRÜLEMEMEK...

Çevrimdışı Tolstoyevski

  • B Grubu
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
# 04 Kas 2012 00:00:07
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
  ............                                                                           
                                                                          20.11.2003/Perşembe

     Henüz akşamın erkence bir saatindeyiz ve elektiriği kesik olan bu köy okulu lojmanında iki eğitim emekçisi yaşam mücadelesi vermekte.On birinci aydayız, dün sabah yağmaya  başlayan kar bugün durmuş olsada gece yeniden yağmaya başlayacaktır sanırım.
     Faal yaşamın tatbik olunabileceği en mütevazi mekan olsada Ahlat, bizim bulunduğumuz bu mekana şuan 44km uzaklıkta bulunuyor.Tam ve gerçek anlamda her türlü mahsur olma halini yaşıyoruz.Bu kış erken başladı bu elektirk kesintileri.
     Yaşam burada oldukça zor, hava öylesine soğukki insanın iliklerine işliyor.....

    Doğuda öğretmen olmak, insanın içinde yaşadıklarını paylaşacak birinin olmaması, kendi iç dünyasında hissettiklerini kağıda aktarmaktan başka yol bırakmıyordu bir anlamda...O yıllarda tuttuğum(tutmak zorundaydım,ya da çıldırmak!...) günlükten bir kaç satır paylaştım.

Munzevi dostum o günleri aklıma getirdin ya. Ben de 4 ajanda dolusu günlük tutmuştum. Günlük insanın kendi ile sohbet etmesi oluyordu bir nevi... İnsanı rahatlatıyordu. Benim günlükler kayboldu gitti, sen saklamışsın ne güzel.

Çevrimdışı munzeviçığlık

  • Uzman Üye
  • *****
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
  • 4.642
  • 22.384
  • 4. Sınıf Öğretmeni
# 04 Kas 2012 00:04:32
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Munzevi dostum o günleri aklıma getirdin ya. Ben de 4 ajanda dolusu günlük tutmuştum. Günlük insanın kendi ile sohbet etmesi oluyordu bir nevi... İnsanı rahatlatıyordu. Benim günlükler kayboldu gitti, sen saklamışsın ne güzel.

Evet Tolstoyevski kardeşim o yıllarda bir çok anıyı birlikte yaşamıştık.Biliyorsun 06 Nisan 2002 Cumartesi günü ilçeye birlikte gidebilmek için  Cuma günü okuldan sonra 5-6 km lik yolu yürüyerek yanıma gelmiştin de Cumartesi günü bir fırtına bir tufan lojmanda mahsur kalmış çıldırmıştık, bir hafta sonumuz vardı o da mahvolmuştu.

Çevrimdışı Tolstoyevski

  • B Grubu
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
  • 24.726
  • 258.526
  • 3. Sınıf Öğretmeni
# 04 Kas 2012 00:10:55
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Evet Tolstoyevski kardeşim o yıllarda bir çok anıyı birlikte yaşamıştık.Biliyorsun 06 Nisan 2002 Cumartesi günü ilçeye birlikte gidebilmek için  Cuma günü okuldan sonra 5-6 km lik yolu yürüyerek yanıma gelmiştin de Cumartesi günü bir fırtına bir tufan lojmanda mahsur kalmış çıldırmıştık, bir hafta sonumuz vardı o da mahvolmuştu.

Sırtıma çantamı, wolkmanimimi alıp o kışta kıyamette karın içinde senin köyüne kadar yürürdüm. Köylüler beni turiste benzetirlerdi :) Şimdi düşünüyorum da iyi cesaretmiş o dağlarda yürümek. Hem de tek başıma. Şimdi olsa yine yürürdüm dostum...

 


Egitimhane.Com ©2006-2023 KVKK