Eba, Dünya'nın Eğitim Üssü Olabilirdi!

-2-

Eğitimhane sürecini eskiler zaten biliyor. Uzuuun uzun yazmak istemiyorum. Asıl konumuza gelelim: EBA!

EBA, 2012 yılında kuruldu. 8 yıllık geçmişi var. Ben bu 8 yılın son 6 yılında EBA’ya defalarca ulaşmaya çalıştım. Dedim ki;

“Hayalimde onlarca proje var. Benim para pul kazanma, makam mevki peşinde koşma gibi bir derdim yok. Bu düşüncelerimi alıp EBA’ya entegre edin. Ya da 3-4 yazılımcı verin, hayalimdeki sistemi projelendirip kodlanmasını 2-3 ay gibi kısa sürede sağlayayım; tüm ülke faydalansın.”

Dedim demesine ama zerre kadar ciddiye alınmadım. Defalarca e-posta atmama rağmen ya hiç cevap verilmedi ya da “İlgili yere iletilmiştir.” denilip geçiştirildi.

e-posta ile sonuç alamayınca, en azından bana resmi yolla cevap verilmek zorunda kalınsın diye bu defa BİMER/CİMER aracılığı ile başvurularda bulundum. Başvurularıma sorgusuz sualsiz: “Kişisel projeler ile ilgilenmiyoruz.” diye ret cevapları aldım. Ben “EBA’yı geliştirelim, tüm ülke faydalansın.” diye teklifte bulunurken bana gelen cevabın tuhaflığını görebiliyor musunuz?

Uzaktan uzaktan olmaz, kişilerle görüşeyim, derdimi onlara anlatayım diye düşündüm. Hayalimdeki sistemleri anlatan kapsamlı bir rapor hazırlayıp dosyaladım. Bulunduğum ilde o dönemki ilgili şube müdürünün yanına gittim. Heyecanla anlatmaya başladım. Ben anlatırken fark ettim ki anlattığım kişi bana bakıyor ama beni dinlemiyordu. Anlatacaklarımı tamamlamadan yarıda kestim. Anlattığım kişi, yarıda kestiğimi bile fark etmedi. Ve bana: “Bu projeyi yavaaaş, yavaaaş kendin geliştirirsin.” tavsiyesinde bulundu. Ben de özene özene hazırladığım raporu uzatmadım bile. Odadan sessizce çıkıp gittim.

Daha sonra bir referans sayesinde bir milletvekiline ulaşma şansım oldu. Elimde dosya ile görüşmeye gittim. 10-15 dakika uzun uzun projeleri anlatmaya başladım. Sağ olsun iyi dinledi. En sonunda: “Bu anlattıkların eğer rasyonel ise tabi ki destek vereceğiz ama rasyonel ise!” dedi. O gün nedense “rasyonel” kelimesine çok taktım. Sonraki süreçte sunduklarım rasyonel(!) bulunmadı ki yine destek göremedim.

Milletvekili ile birkaç kez daha görüşmek isteyince bu defa koruması (sanırım artık bıktı ve başından savmak istedi ki) beni valiliğe yönlendirdi. Bir isim verip, “Falanca vali yardımcısına biz bilgi verdik. Ona anlatabilirsin.” dedi. Ben de yine elde dosyalar, vali yardımcısı ile görüşmeye gittim. Konuyu tek tek anlattım, raporu sundum.

Vali yardımcısı da sağ olsun beni iyi dinledi. Zaten son yılların yeni yönetim anlayışıdır. Eskiden böyle makamlara çıkıldığı zaman vatandaş dinlenmez hatta kapıdan içeri bile alınmazdı. Şimdi öyle değil artık. Gidince gerçekten dinliyorlar. Ama sadece dinliyorlar!

Bunları böyle kısa kısa anlatıyorum ama kimlerle görüşmedim ki… Kimlere anlatmadım ki… Ankara’ya doğru uçan bir kuş görsem neredeyse oturup ona anlatacaktım. Tuhaf bir ülkede yaşıyoruz gerçekten. Eğer bir okula müdür olmak isteseydim kırk tane referans bulabilirdim. Ama “Destek olun, ülkemizde milyonlarca liralık tasarruf sağlayalım, milyar dolarlık katma değer sağlayalım.” dediğinizde kimseden destek göremiyorsunuz.

Annem 70 yaşında ilkokul mezunu biri. Benim milletvekili ile görüştüğümü duyunca bana meselenin ne olduğunu sordu. Ben de kendisine bir projemin olduğunu ama destek vermediklerini söyledim. Kendisi de bana: “Gözlüğüm ile telefonumu getir. Birisini arayacağım.” dedi. Kimi arayacağını sordum. “Bizim köyden okumuş biri çıktı. Ankara’da çok tanıdığı var. O yardımcı olur. Kendisi emekli öğretmen olur.” dedi. Ülkemiz adına durumun nasıl acı olduğunu görebiliyor musunuz? Bir tarafta projeyi “rasyonel” bul(a)mayan milletvekili, diğer taraftan 70 yaşındaki ilkokul mezunu birinin gösterdiği çaba!

(Bu süreç içinde yaşadığım o kadar çok şey oldu ki. Tek tek yazarsam yazı uzayacak. Keşke kalemi güçlü birine bunları anlatsam da kitaplaştırabilsek. Benim yazdığım kitaplar depolarda çürüyor ne yazık ki.)

hocam sizi ve sizin yapabileceklerinizi anlayacak potansiyel yok onlarda.

Bu ulkenin evlatlari ve gelecegi adina Hayallerinizden vazgecmemenizi dilerim iyi ki varsınız o kadar duygulandım ki

Merhaba Murat hocam. Yazınızda belirttiğiniz bürokrasi yüzünden nice fikirler, nice değerler yok olup gidiyor. Selçuk Bayraktar'ı örnek verdiğiniz bölümü okuduğumda 2 yıl önce Selçuk Bayraktar'ın atmış olduğu tweet dizisi aklıma geldi. Düşünün ki Cumhurbaşkanı'nın damadı yaptığı SİHA denemesini bürokrasi yüzünden 3 yıl ertelendiğini ifade ediyor. Şimdi tüm kapıların anında açılması gereken Selçuk Bayraktar bunu diyorsa, "Milli Eğitim"in kalitesini kendisine dert edinen gariban Murat hocam kaç yıl sonra dikkate alınır tahayyül edemiyorum.
Tek bildiğim emekleriniz ve çalışmalarınız nedeniyle çok dua alıyor olmanız.
Birileri sizi küstürmüş ya da kırmış olsa da çalışmalarınıza devam edeceğinizi ve kısa zaman içinde hak ettiğiniz değeri göreceğinizi temenni ediyorum.
Sorun olmazsa merak edenler için Selçuk Bayraktar'ın tweet dizisi (uygun görmez iseniz silebilirsiniz):
1) [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
2) [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Sevgili Tekin hocam, her şeyden önce iyi ki varsınız. Eğitimhane'nin eski üyelerinden biri olarak her zaman size ve yaptıklarınıza duacı ve minnettarım.
EBA'mı Eğitimhane 'mi diye sorsalar öğretmenlerin ve diğer tüm kullanıcıların kuşkusuz tercihi EĞİTİMHANE.
Yıllardır EBA'nın Eğitimhane benzeri olması yönünde dileklerim oldu.
Şu EBA'ya birkaç öğretmen atansa Eğitimhane'de olduğu gibi rahat paylaşım yapılsa, herkes yararlansa diye çok düşünmüşümdür.
Tabii yazdıklarınızdan sonra öyle olmadığını üzülerek öğrenmiş bulunuyoruz. 
EĞİTİMHANE bence memur mantığı ile çalışmak değil; isteyerek, azimle bir şeyleri başarmak isteyenlerin yeri olduğu için EĞİTİMHANE olmuştur.
Bunun başında ,ortasında, her yerinde siz varsınız. BİZ EĞİTİMHANELİLER OLARAK SİZİNLE GURUR DUYUYORUZ.
Ben bir öğretmen olarak, bir veli olarak ve bir vatandaş olarak hem Eğitimhane içinde hem diğer sosyal ağlarda , hem resmi yerlerde dilekçe,  yazı, imza vb. veya yüzyüze olarak sesinizi duyurmanıza yardımcı olmaktan memnun olacağımı belirtmek isterim.
Bunca yıllık Eğitimhane geçmişinin devletimin eliyle güçlenerek VATANIMIZA , MİLLETİMİZE ,ÇOCUKLARIMIZIN GELECEĞİNE DAHA ÇOK IŞIK TUTACAĞINA BÜTÜN KALBİMLE İNANIYORUM.

-3-

Çaldığım kapılar sürekli yüzüme çarpılınca pes ettiğim, kendi kabuğuma çekildiğim zamanlar oldu. Böyle bir dönemde bir öğretmen arkadaşıma: “Bana kimse destek vermedi. Verselerdi neler neler yapardım.” dediğimde öğretmen arkadaşım bir şube müdüründen bahsetti. Ona anlatırsam bana destek olacağını söyledi. Ben de dediği gibi yaptım, o meşhur dosyalarımı alıp odasına gittim.

Hayatımda ilk defa gittiğim bir odada bana çay ikram edildi!

Düşünün ki ülkenin en büyük eğitim sitesinin kurucususunuz. On milyondan fazla eğitim içerikli doküman üretilmesine ortam hazırlamışsınız. Bir buçuk milyon üyeniz var. Günlük yarım milyon öğretmen, öğrenci, veli ziyaret ediyor. Buradan indirilen dosyalar ile günlük neredeyse 5-6 milyon öğrenciye ulaşılıyor…

Veeeee…
Sizeee…
O gün ilk defa çay ikram ediliyor!
Düşününce müthiş…

Şube müdürüne projeleri anlatırken birkaç dakika sonra birden telefonunu eline aldı ve bana: “Kendi imkânların ile Ankara’ya gidebilir misin?” diye sordu. Ben de “Tabi ki giderim.” dedim. Telefonla aradığı kişiyle “Başkanım, yanımda bir öğretmen var.” ile başlayan konuşma sonunda bana Ankara yolları görünmüş oldu. (O şube müdürünü ve o günü ömür boyu unutamam.)

İlk defa Ankara’ya gitmiş olacağım. Orada hayalimi anlatacağım. Dinleyenler: “Vay beee… Ne süper projeymiş! Hemen bu öğretmenimizi değerlendirelim, biz de böyle süper fikirler bekliyorduk.” falan diyecekler diye hayal kuruyorum. Tam bir ay boyunca hazırlık yaptım. Orada neler anlatacağımı, hangi soruların geleceğini, gelebilecek sorulara nasıl cevap vereceğimi vb. her şeyi planladım. Ne kadar önem verdiğimi siz düşününüz artık.

Ankara’ya uçakla giderken, koltuğun arkasındaki dergide Mehmet Ali KAĞITÇI’nın hayatı yazıyordu. Bu zaten bana bir işaretmiş. (Bu kişinin hayatını doğru kaynaklardan araştırmanızı tavsiye ediyorum.)

Bakanlıkta daire başkanının odasına gittim. Sağ olsun beni iyi karşıladı. Ben anlattım, sağ olsun iyi dinledi. Ama sonuç değişmedi. (Tabi burada her şeyi anlatamıyorum. Niye kabul edilmediği, kabul edilmediğinde ne dendiği şimdilik bende kalsın. Bahsettiğim daire başkanı bakanlık içinde farklı bir genel müdürlükte çalışıyordu.)

İlk defa bu kadar yaklaşmışken, sonuca ulaşacağım diye bu kadar çok ümitlenmişken yine büyük bir hayal kırıklığına uğramıştım.

Aradan biraz zaman geçinde bana referans olan şube müdürünün yanına yine gittim. Durumu anlattım ama bu defa biraz daha “açık” konuştum. Kendisi de bana hak verdi ve başka bir daire başkanı ile görüşebilmem için tekrar referans oldu.

Ağustos 2018 tarihinde tekrar Ankara’ya gittim. Referans olduğu ikinci daire başkanı ile görüşebilmek için odasına girdim. Konuyu kendisine anlattım. Daire başkanı “Git bunları falanca daire başkanına anlat.” deyip yönlendirdi. (Daha doğrusu beni öyle başından savmış oldu.)

Artık konuyu üçüncü daire başkanına anlatacağım. Bu görüştüğüm daire başkanı ile aramızda çok ilginç bir diyalog geçti:

***

T.M: Bana destek olursanız EBA’yı çok farklı bir yere getirebiliriz. Hayalimdeki sistem tamamlandığında öyle bir sistem olacak ki dünyaya örnek olabilecek bir alt yapıya sahip olacak. Tamamen yapay zekâ ile çalışacak. Müthiş olacak, harika olacak, süper olacak, falan olacak, filan olacak…

D.B: Ben teknik konulardan anlarım. Peki, bu yapay zekâyı nasıl yapacaksın? Anlat bana.

T.M: Öğrencilerin çözdüğü soruları analiz edecek, öğrenciyi öğrenemediği konuya sistemin kendisi yönlendirecek.

D.B: Hımmm, anladım. Şimdi bunları bana e-posta ile yaz. Ben gerekeni yapacağım.

***

Bu konuşmadan sonra çok ilginçtir bana resmi değil, kişisel e-posta adresini verdi. Hatta verdiği e-postadaki isim, kendi ismi bile değildi! Ankara’dan ayrıldıktan sonra birkaç gün boyunca özene bezene uğraşıp 3-4 sayfalık bir yazı hazırladım. Verdiği e-posta adresine gönderdim.

Günlerce bekledim ama bir dönüş olmadı. Aradan 2 ay geçince yeni bakanımız Sayın Ziya SELÇUK bir TV kanalına: “Biz EBA’yı öyle bir geliştireceğiz ki tamamen yapay zekâlı olacak. Öğrencilerin çözdüğü soruları analiz edecek ve öğrenciyi öğrenemediği konuya yönlendirecek.” şeklinde bir açıklama yaptı.

Ben beynimden vurulmuşa döndüm. Son görüştüğüm daire başkanına ne anlattıysam aynısını 2 ay sonra Sayın Bakan’dan duyuyordum.

Diyebilirsiniz ki, bu fikir onların da aklına gelmiş olamaz mı?

Bu yazıyı belki de binlerce öğretmenimiz okumuş olacak. Lütfen sizler de araştırınız. 2018 Ağustos ayından önce yapılmış haberlere, açıklamalara bakınız. Bu tarihten önce EBA ile yapay zekâ kelimelerinin bırakın aynı cümlede yan yana olmasını, aynı paragrafta bile bulunduğunu göremezsiniz. 6 yıllık geçmişi olan EBA ile yapay zekâ kelimelerinin 2018 Kasım itibari ile birden bire yan yana gelmesini ve ne anlattıysam kelimesi kelimesine aynısını sayın bakanın ağzından duymayı rastlantı olarak göremiyorum.

Bu açıklamaları her duyduğumda iki farklı ruh haline giriyordum. Bir taraftan “Ne güzel işte, en sonunda yapacaklar, öğrencilere, insanlara katkısı olacak.” derken diğer taraftan “İyi de yapamazlar ki, hayal ettiğim sistem sadece soru analizi yapan bir sistem değil ki!” deyip üzülüyordum. Yine de elden bir şey gelmez deyip beklemeye başladım. Bu bekleyiş tam bir yıl sürdü. 2019 Eylül ayında yenilenmiş EBA yayınlanınca ve tanıtımda sürekli “Yapay Zekâ” vurgusu yapılırken içeriğinde benim hayal ettiğim sistemi göremediğimde yine içerledim.

2019 Kasımında, belli ki ne kendileri yapacak ne de bana yaptıracaklar, karınca kararınca gücüm yettiğince bir şeyler yapayım deyip matematik portalını kodlamaya başladım. Portal bir seviyeye kadar gelince “Ama hayal ettiğimin yüzde biri bile değil. Tek başıma tamamlamam yıllarımı alır.” deyip geliştirmeyi bıraktım. Tanıdığım birkaç öğretmen haricinde kimseye duyurmayı da düşünmüyordum.

hocam emeğinize konmuşlar. Fikir size ait. Emek,  fikir hırsızlığı. Matematik eğitimhane mükemmel.  Ellerinize saglık

Murat öğretmenim uzun zamandır Eğitimhane den yararlanıyorum epey de dosyam var ama sizin çalışmalarınızın yanında benimkilerin lafı olmaz , Eğitimhane ye emeğiniz çok , gönülden teşekkür ederim , ama mülakatı geçememişsiniz (sadakati) Atatürk ün dediği gibi 'Vatan çalışkan insanların omzunda yükselir' ama işler değişti , buna  bizler öğretmenler de neden olduk. koş mülakata , koş toplantıya koş koş koş . bir koltuk için . siz koşmayınca , proje hakgetire . üzgünüm durum bu bence.

Söylenecek o kadar çok söz var ki ama maalesef ne yaparsak yapalım bazı şeyleri değiştiremiyoruz. Bir gün düzelir inşallah.
Emekleriniz ve yaptıklarınız için çok çok teşekkür ediyorum.            Hayallerinizden vazgeçmeyin .

Değerli [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim,
En tecrübelisinden en yeni başlayanına, ülkemizdeki öğretmenlerin olmazsa olmazı, öylesine zengin, öylesine nezih, öylesine de mütevazı bir siteyi kurup yönetmek bile başlı başına bir başarıdır. Ülkesinin çocukları için dertlenen, dertlenmekle kalmayıp çözüm üreten, ve eminim ne kadar hayal kırıklığı yaşarsa yaşasın buna devam edecek olan yine sizsiniz. İçi sızlayarak yazınızı okuyanlardan olsam da.. Ümitvarım.
Emeğinizin asla zayi olmadığına, olmayacağına yürekten inanıyorum.
Rabbim gücünüze güç katsın, işlerinizi kolaylaştırsın.

-6-

O kadar çırpınmama rağmen, kapı kapı dolaşmama rağmen, o kadar “yalvarmama” rağmen çok değil sadece 2 yıl önce “Hocam, şöyle 3 sayfalık rapor yaz da derdin neymiş bilelim.” denilmiş olsaydı inanınız şu an çok şey değişmiş olacaktı:

1- Anasınıfından 12. sınıfa kadar tüm sınıfları kapsayan, tamamen yapay zekâlı bir sistemimiz olacaktı.

2- Bu yapay zekâlı sistem, okuma-yazma gibi özel ilgi gerektiren konular haricinde neredeyse tüm öğretim yükünü üstüne alacaktı.

3- Sistem olgunlaştığında öğretmenlerin rolü, öğreten değil rehberlik eden olacaktı. Zaten öğretim işini sistem kendisi yapacaktı. Öğretmenler sistemi anlayabilmek için öyle uzun uzun kurslar vb. görmek zorunda kalmayacaktı. Sistemin kullanımı, kumanda ile TV’de kanal değiştirmek kadar kolay olacaktı.

4- Ülke geneli bir “öğretim birliği” oluşacaktı. Az tecrübeli öğretmen, çok tecrübeli öğretmen farkı önemsiz hale gelecekti.

5- Ülkemiz pandemi sürecinde Zoom gibi bir sisteme mahkûm olmayacaktı.

6- Şu an derse katılmak isteyen bir öğrencinin ortalama olarak kullandığı veri miktarı 20Gb civarında iken, bahsettiğim sistem yapıldığında aylık 1-2 Gb yeterli olacaktı. Canlı ders, video formatı zorunlu değil isteğe bağlı olacaktı.

7- EBA’da şu ana kadar yani 8 yılda ancak oluşturulabilen içerikler sadece 1 yıl gibi kısa sürede hayalini kurduğum sistem sayesinde oluşabilecekti.

8- Burada yazdıklarım, yazmadıklarım, belki de yazamadıklarım daha neler neler EBA’ya eklenebilecekti.

Peki, bu dediklerimi yapabilir miyim?

Şu ana kadar yaptıklarım, hayal edip projelendirdiklerimin yüzde biri bile değil desem, yeterli cevap olur mu?

Bazı şeylere “takdir, nasip” deyip geçmek gerekiyor sanırım. Çok fazla üstelememek gerekiyormuş.

Bunları sadece sizlerle dertleşmek için yazdım. Ölümlü dünya! Tarihe not düşmüş olayım.

Not: Hayalini kurduğum sistemi, tam da en çok ihtiyaç duyulan dönemde yapamamış, ülkemize kazandıramamış olmanın çaresizliği ile uzun bir süre Eğitimhane’den uzak kaldım. Aksattığım işler için hepinizden tekrar tekrar özür diliyorum. Karınca kararınca elimden geldiği kadar, gücüm yettiği kadar sizler için çalışmaya devam edeceğim. Hepinize saygılarımı sunarım…

hocam yazınızı sonuna kadar okudum . Sonuna kadar hakverdim. Belki burdan sizin parlayan ışıgınız ilgili yere ulaşır. Hocam bir ara proje yaptım.  Müdürüm haberi yoktu. Ona teşekkür belgesi gönderdiler . Bana hiç bir sey. Burası türkiye.Siz canınızı sıkmayın. Arkanızda bir eğitim ordusu var. Yıllardır çalışmalarınızı kullanıyorum.

Bu kadar kırgınlık ve çaresizliği o kadar müthiş yazmışsınız ki [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] hocam. Her kelimesini yürekten alkışladım. Allah sizden binlerce kez razı olsun.  Çok emeğiniz var hepimizde  Bir taraftan da yüreğimin bir tarafı acıdı, o kadar çırpındığınız halde yardım görmediğiniz için. Hocam yılmayın lütfen. Ben de yıllar önce vefat eden bir kadın velimin çok zeki oğlu için çok yeri aradım. Hep kapattılar üstüme telefonu. Sonra darüşşafayı aradım. Onun sınavına girmek için gereken kriter babanın ölmüş olması. Yanı şansım sıfır.  Beni müdüre hanıma bağladılar. Yalvardım yakardım. Annesi ölenleri de sınava alın diye. Bana bugün genel kurul toplantımız var, kabul edilmesi zor ama isteğinizi oylamaya sunacağım dedi. Umudu kestim elbette. 1 hafta sonra öğrencimin adına sınav için kağıt geldi. Ve öğrencim şu an liseyi okuyor o kurumda.  İyi insanlar da var çok şükür.  İnanıyorum ki projeleriniz hayata geçecektir.

Yazdıklarınızı büyük bir üzüntüyle okudum. Keşke neler oluyor böyle diye şaşırsaydım ama olmadı.. Çünkü biz hepi topu bir avuç insan kaldık birşeyler yapmaya çalışan.. Ülkemizi, ülkemizin insanını düşünen, iyi olsunlar diye her gün iyilikle dolup taşan, kendi çocuklarını ailesini ihmal eden, her günün sonunda hayal kırıklığı ile evine dönen bir avuç insan kaldık.. Keşke hayallerinizi gerçekleştirmek için elimden bir şey geliyor olsaydı.. [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Sonuna kadar sıkılmadan ama iç çeke çeke okudum yazdiklarinizi.Demissiniz ya yazsan kitap olur.Daha kimbilir neler yasadiniz hocam.Bu kadarini dahi bizimle paylaşmanız duygulariniza ortak etmeniz o bile yetti.Fazlasiyla hislendirdi derin düşüncelere saldi.Ne diyecegimi inanin bilmiyorum.yine de ümitvar olunuz hocam.Sizin gibi degerli bir insani tanıdığım için kendi adima mutlu camiam adina da gururluyum.
Yolunuz her daim açik olsun insallah... [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Emeklerinize sağlık hocam

Merhaba Murat hocam yazınızı derin üzüntüyle okudum. Lütfen hedeflerinizden vazgeçmeyin hocam.Elbet bu ülkede liyakat sahibi insanlar az da olsa var ve sesinizi duyacaklardır. Yıllardır eğitimhane üyesiyim, emekleriniz ve buradaki binlerce öğretmenin emeği sayesinde çok güzel işler gerçeklestirdik. Eminim çok daha iyi işler yapacaksınız.

Sizin çalışmalarınızı ve gayretinizi burada bilmeyen yoktur sayın hocam.Uzun uzadıya anlatmanın kimseye faydası yok.Zira Eğitimhane geniş kitlelere hitap edebilen tüm camianın gözbebeği olmuş bir başvuru kaynağı olmuştur.Böyle bir güzelliğin temelinde bulunmanız gönlünüzün güzelliğindendir.Güzel gönlümüzü karartmayın ve asla ama asla "VAZGEÇMEYİN" emektar hocam!Sizin gibiler camiaya yön verenlersiniz abartmıyorum yazınızı sonuna kadar okudum ve heyecan ve şevkiniz o kadar işledi ki!Hocam her şey siz Bitti dediğinizde biter!Kırk defa kovsalar da 41.kez girin o kapıdan...