Eğitimde Ne Tür Cezalar Uyguluyorsunuz?

Ben sınıftan dışarı atıyorum.Kapı dışarı edilmenin ne anlama geldiğini bildiği için etkili oluyor çoğunlukla.Ama ondan da anlamayan öğrencilerim var.Her öğrenciye farklı ceza uyguladığım da oluyorum.Bazılarına teneffüse çıkmama cezası,ya da beden eğitimi dersinden mahrum etme gibi.

 

Dövmem, hırpalamam, kulak çekmem, sopa kullanmam, rencide etmem...
Konuşmadan sadece gözlerine bakarım.

Olay bitmiştir.

Hocam sizde de ne göz varmış öyle.

  Hocam sizde de ne göz varmış öyle.

Evet hocam.Bazen bende öyle düşünüyorum.
Dilimiz tatlı, ama...Mizacımız sert görünüyor galiba.
Selametle sayın hocam.

    Yaptığı davranışın kendisine yakışıp yakışmadığını soruyorum.. Kendisinden bunu hiç beklemediğimi, üzüldüğümü söylüyorum.. Olayı kimin başlattığını, başlatandan önce başlamak üzere ikisine de özür dilettiriyorum. Bir daha yapmayacakları için de söz verdirtmeyi de unutmuyorum.
    Sınıf başkanı kabarık bir liste ile gelirse, sırtımız sınıfa dönük gizlice, sınıfı kendisinin idare edeceğini, bu kadar kişiye nasıl ceza vereceğimi söyleyip sorumluluk yüklüyorum..
    Dün sınıf başkanını arkadaşları ile tahta önünde tren tren oynarken yakaladım, öğrtmn zili çalmış ders başlamış.. Kan ter içinde yaramaz, bir de ayaktakileri şikayet ediyor Çocuk bunlar yaa, herşeye de ceza verilmez ki biraz sabırlı olmalı, olumlu davranışlarını geliştirecek pekiştireç ve ödüller vermeliyiz, cezadan ziyade..

Büyükler kavga ettiğinde helalleşmezlerse ahirette kul hakkından hesaplaşacak dersem inanan herkes anlar. Ancak istemeden de olsa dövülen çocuklarla helalleşmek gerekir mi desem birçok insan itiraz edebilir. Ben karne günlerinde çocuklarla helalleşiyorum. Hakkını almak isteyen benden hakkını alsın diyorum. Çünkü peygamberimiz de insanlarla böyle helalleşmiş. Peygamberimizin yanında ömürlerini geçiren insanlara bir gün öf bile demediği sen bunu neden böyle yaptın bile demediğini dövmeyi bırakın azarlamadığı da rivayet ediliyor. Ben de birçok hatalı yöntemi kullanmış bir kişi olarak 14 yıllık öğretmenliğimin gösterdikleriyle şunu diyebilirim.  Cezanın etkisi, enbüyük ödül olan  "SEVGİ"  kadar kalıcı olmuyor. Birzamanlar köy öğretmeni iken yaptığım bir deneyi anlatayım size: Sınıfımda ağzını bıçak açmayan ikiz öğrencilerim vardı. Bayram ve Halil. İkisi de aynı zeka davranışlarını gösteriyorlardı. Bunlardan Bayramı deneyime hedef seçmeye karar verdim. Bayram'ın sürekli bir eli düşen pantolonunu tutmakla meşgul başı ise çekingenlikten hep yere eğikti. Ona seslendiğimde rengi atan bu öğrencim, cezası bol bir öğretmenin elinde yoğrularak bu hale gelmişti. Ben ise ona cesaret vermek için onu kıdemli başyardımcım gibi yönlendirip başarılı öğrencileri onun değerlendirmesine zaman zaman ödevleri kontrol etmesine ve onlara yardımcı olmasının öğrencilere çok faydalı olacağını kendisinin herkese faydalı olabilecek çok değerli bir öğrenci olduğunu söylemiş ve ona hep övgülerle yaklaşmıştım. Ayrıca düşen pantolonuna da bir kemer ayarlayıp onu bu dertten kurtarmıştım. İster inanın ister inanmayın Bu öğrencim 3-4 ay içinde özgüven bakımından sınıfın en iyi öğrencisi haline gelmişti. Benim yanlışlarımı bile bulup hesap soruyordu. Bu deneyi uygulamadığım ikizinde hiçbir değişiklik olmazken bu öğrencimin  başarısı yüzde yüz değişmekle beraber özgüveninin yüzde bin değiştiğini söyleyebilirim. Bundan sonraki öğretmenlik hayatımda da kimi çok sevdiysem onun mutlaka başarılı olduğunu gördüm. Sonuç olarak öğrencileri değil de önce kendimi ıslah etmem gerektiğini anladım. Okuduğum kitaplardan velilere davranış eğitimi veriyorum bu da çok faydalı oluyor. Çünkü eğitimin en önemli ayaklarından biri de velidir diye düşünüyorum. Öğrencilerime kul hakkını öğrettiğim için birbirlerini kırmamayı ve helalleşmeyi öğrendiler. Geçen yıl 5. sınıfı bitiren ve 6. sınıfta aynı şubede devam eden bu öğrencilerimi nasıl yetiştirdiğimi birçok branş öğretmeni arkadaşım sorup takdir ettiklerinde emeklerimiin boşa gitmediği için çok mutlu oluyorum. Velilerim de müthiş bir sevgi ve rıza besliyorlar. Şuanda 1. sınıfları okutuyorum. İNŞALLAH cezasız eğitimi kısa zamanda başarabilirim. Her ne kadar velilerim beni tanımadığı için kaba ve cahilce hareketler sarfetse da biliyorum ki onlarda zamanla değişecek tıpkı eski öğrencilerimin velileri gibi...

Öğrencilerime vurmak istemiyorum kesinlikle.Sevdikleri şeylerden mahrum ediyorum,beni çok üzdüklerini ve yaptıkları hareketlerin onlara yakışmadığını anlatıyorum. Bazısı anlıyor bazısı aynı tas aynı hamam devam ediyor.Bazen ne yapayım diye şaşırıyorum...

İlkokulda öğretmenimizin  her yapamadığımız problem için bizleri sıra dayağına çektiğini hatırlıyorum.Öğretmenimi hiç sevgi dolu değilde hep elindeki metresiyle sıra dayağına çekerken hatırlamak bana hala acı veriyor.Öğrencilerimi çok seviyorum.Onlarla vakit geçirmek benim için büyük zevk.Tabiki yanlışlar ,hatalar var, ancak bunları fark ettirerek doğrusunu buldurmaya çalışmak , karşıdan özür diletmek,yaptığı davranış için düşünmeye alıştırmak benim yöntemlerim.Karşılıklı sevgimizi işliyorum sürekli ve yapılan yanlışlarla ne kadar üzüldüğümüzü ifade ediyorum.

üzerimde veliler tarafından " döv hocam bunları, kadın kocasından çocuk hocasından korkacak" gibi anlamsız, cahilce cümleler eşliğinde yapılan baskıya rağmen bunu yapmayarak bir adım öne geçtim zaten çocuklar için.. çokkk saygılılar bana karşı...
ama tabii arada sıkıntılar olmuyor değil.. o zaman bi ara haftasonları da okula alıyordum ders çalışıyorlardı.. ki yanlış bi ceza türü... okulla cezayı eşleştirmiş oldum

şimdilerde dik dik bakmakla olmadı sesimi yükseltmekle yetiniyorum..
ama ödev yapmadıkları için mesela hemen hemen hiç ceza vermedim.. onu benim için değil kendiniz için yapacaksınız siz bilirsiniz diyorum sürekli... işe de yaramıyor değil

tenefuse cıkarmama veya beden egıtımıne cıkarmama cok zalımce ama tek bu söküyor benımkılere

Bu ara düşünme köşesi yaptım,sınıfın köşesinde sırtını dönük bekletiyorum.Her çocuk yaşı kadar dk bekliyor,hatasını anlayıp özür diliyor.Faydasını gördüm.

geçenlerde arkadaşlarını çok ağlatan bir öğrencimi gittiğimiz geziye götürmedim.herkse de gezi esnasında şımaranı , ders de rahat durmayanı asla geziye götürmem dedim.  bu ceza diğerleri üzerinde çok etkili oldu ama bu çocuk banamısın demedi. daha da hırçınlaştı. her gün diğer velilerden şikayet. ailesiyle konuşmak boşuna... aile suçu diğer çocuklara atıyo... şimdi teneffüs cezası var. düzelmesini bekliyoruz...

Bu ara düşünme köşesi yaptım,sınıfın köşesinde sırtını dönük bekletiyorum.Her çocuk yaşı kadar dk bekliyor,hatasını anlayıp özür diliyor.Faydasını gördüm.

bayıldım buna çok güzel düşünmüşsünüz öğretmenim....

sınıfta gürültü yapan çocuklarıma ''oğlum, kızım biraz daha bağırabilirsin. Hala kendi sesimizi duyabiliyoruz, biraz daha bağırırısan duyamayız'' diyorum. Anında ses kesiliyor.Bence de sevgisizlik bir ceza olmamalı

ilkokuldayken öğretmenim çok döven bir öğretmen değildi ama disiplinliydi.tabi ki her sınıfta olduğ gibi bizim sınıfta da azgın arkadaşlar vardı.onlar dayak yerdi.bir gün ben de bir hata yapmıştım.tahtaya adımı yazdı başkan.öğretmenim geldi diğerlerine birer defa vurdu bana gelince şöyle bir baktı ve :sen de mi ismail... dedive bir defa vurdu.bu yaptığım son yaramazlıktı.her çocuk için aynı durum geçerli olmayabilir.ben de öğrencilerime ceza veriyorum.tenefüse çıkmama,yazı yazma,ayakta bekleme,kızma gibi.ama daha sonra pişman oluyorum.bu küçük yavrucuklar aslında çok saf temiz.bizler biraz kendi kaprislerimiz yüzünden onları cezalandırıyoruz gibime geliyor böyle durumlarda.sevgi aslında her şeyi halleder.öğrenci öğretmenini sevse yaptığı hataları fark edip belli bir zaman sonra vazgeçer zaten.

benim sınıfımda şikayet kutusu var çok önemli durum olmadıkça oraya yazıp atıyorlar 3 güne bir okuyorum yazanı söylemeden artık her tenefüs şikayet gelmiyor çok rahatladım