En Etkileyici Kitap Sözleri...

Birbirini götürür,
Eksilerle artılar...
Geriye bir şey kalmaz...
Senden başka...

Ezbere yaşıyoruz sevmeleri...Yüreğimizin en kuytu yerlerine kilitliyoruz...Bir kez sevdadan canımız yandı
diye, aşkı yargısız infaz ediyoruz...Irzına geçiyoruz tertemiz
sevgilerin...Zulamızda terkedişler gizliyoruz...Bir sitem, bir
kahır ediyoruzda...Biz sevmelere hep geç kalıyoruz..

İnsanlar basit ve üstün olarak ikiye ayrılırlar. Basit olanlar, yalnızca insan cinsini üretmeye yarayanlardır, diğerleri de yeni bir şey söyleyebilmek isteğiyle doğmuş, üstün insanlardır. Toplum muhafazakarlık görevini yerine getirmek için çok kez bu insanları asıp kesiyor ya da her türlü hareket imkanından mahrum ediyor. Ama yine aynı toplum, bir nesil sonra bu astığı insanların anıtını dikip, onlara tapıyor… İlk bölüm şimdinin adamıyken, ikinci bölüm hep geleceğin adamıdır. Birinciler dünyayı korur ve nüfusu çoğaltırlar. İkincilerse onu hareket ettirir ve asıl amacına doğru yürütürler.

Dostoyevski (Suç ve Ceza)

Hayatını çekingen biri olarak yaşama dostum.Çık arenaya,eleştirileri unut,sana verilen günlerin armağanıyla özgürce ve büyük oyna.Hayat kısa,yıllar tıpkı sıcak kumsalda parmaklarının arasından akan kumlar gibi çabucak kayıp gidiyor.sen parıldamak,yeteneklerini gün ışığına çıkarmak için yaratılmışsın.Hayatta birtek .başarısızlık vardır ,o da denememektir…En büyük başarısızlık,en yüce oyunu oynamak istememek,seni ürküten yerlere doğru yürümemektir.

Koza Kelebeği Bilmez-Robin Sharma

Kader yolun tamamını değil,sadece yol ayrımlarını verir.Güzergah bellidir,ama tüm dönemeçler yolcuya aittir.Öyleyse ne hayatının hakimisin ne de hayat karşısında çaresizsin.

ELİF ŞAFAK / KAĞIT HELVA

Okuduğum kitapların altını çizdiğim bölümlerini unutmamak için yazmak isitiyorum .Hem okumayanlara da fikir olur.

Bin Muhteşem Güneş

...Bu dünyada kadın olmak demek işte bu demek ...Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi , bir erkeğin suşlayan parmağı daima , mutlaka bir kadını gösterir....

...Her bir kar tanesinin dünyanın bir yerinde haksızlığa uğrayan bir kanının bir ah olduğunu.Bütün bu iç geçirmeler gökyüzüne yükseliyor , bulutlar halinde toplanıyor , sonra minicik parçalara bölünüp sessizce aşağıya insanların üstüne yağıyordu.
Bizim gibi kadınların neler çektiğinin göstergesi demişti Başımıza gelen her şeye nasıl sessizce katlandığımızın...

Sırrını rüzgara fısıldarsan , ağaçlara söylediği için suçlayamazsın ...

Silahla egonun evliliğinden hayır gelmez ...

Sevgi insana zarar veren bir hatadır ; işbirlikçisi yani umutsa tehlikeli bir yanılsama...

Kelimeler de kırılır umutlu bir dilden düşerse. Kaynaması mümkün olmayan yürek sızıları bırakarak. Alçıya alınmış bir hayat bu . Her gelenin imzasını ismini saçma sapan dileklerini, hakaretlerini yazıp çekip gittiği .

Şaka olsun diye yaşamak gibi.

Ya da dışarıya yeniden bakabilme cesareti gibi kalbinin.


Geçmişler olsun yüreğim

 

Ali Murat Sancaktar

-Kadın her zaman erkeğin özünü bulmak, onu evcilleştirmek, yoğurmak ister; bilge erkek kadına özünü asla göstermez. Ona bir ışık patlaması sunar, sonra kapanır, kendine döner yine. Kadın çocuk yetiştirmeye önce erkeği evcilleştirerek başlar. Aşk bencilliğin bir biçimidir.
 Aşk korkakların pes etme mazeretidir..
 Charles Bukowski

İsteyerek yaptığını sandığın hiç bir şeyi isteyerek yapmadın hayatın boyunca Asıl istemek istediklerini hiçbir zaman isteyemedin korkundan. Yapamayacağın, gerçekleştiremeyeceğin korkusundan

Sınırları aştığını, aykırı olduğunu düşündün, aykırı olduğuna inandın ve gerçeğin bu olmasını istedin ama bu gerçeğin gerçekleşmesinden korktun, işte bu yüzden gerçekleşmesini istemedin, sadece düşünmek istedin gerçekleştiğini

Gerçekten istediğin şeylerin, bu hayattan beklediklerinin hayaliyle yaşadın hep, kavuşmak istedin ama kavuşma anından korktuğun için hep kavuşmayı istemeyi istemekle yetindin, gerçekten kavuşmakken asıl isteğin.

Belki de kimse sormadı gerçek isteğini, ilk isteğini, sona yaklaşmadan önce

Son isteğin nedir? sorusu,
Çok, çok kolaydır,
İlk isteğin nedir? sorusundan.
Çünkü o soruyu
Kimse kimseye soramadı,
Korkusundan

(Ve bi şekilde, öyle ya da böyle) Yazık oldu sana, hayatın boyunca yalan söyledin kendi kendine ve bak göçüp gideceksin yakında, şahit olamadan gerçekten gerçekleşmesini istediklerinin gerçekleştiğine Ama ne çare Hayat saymıyor yerinde ve yeterince uzun değil zaman seni ulaştıracak kadar belki bir gün deki o güne.

derin bi nefes alip
devam ediyorum kaldigim yerden bogulmaya..
aldigin derin nefesler denizin dibindeyken ise yaramiyormus bunu ogreniyorum biras gec kalmislikla...
sonra yavas yavas nefesimi tutmayi ogreniyorum,yavas yavas nefes veriyorum,tum bildiklerimi susuyorum
cok konustugumda cok durust oluyorum cunku,durust olmanin care olmadigini goruyorum sonra
biras hileli yasamakta fayda var diye fisildiyorlar kulagima
yavas yavas nefes `vermeye` devam ediyorum
nefessiz kalanlara..
ellerine batan cogurleri cikariyorum yavasca
yuregime batirdiklari dikenleri unutup..
denizin bu kadar derin oldugunu bilmiyordum diyorum
bogulmaya devam ederken
nefessiz kalan cigerlerim
nefesimi kesen `an` lardaki mutlulugu ariyor..
biz kucukken deynekten bebekler yapardik ,saclari ipten
yapagilanmis saclarimizla deynek bebek oynardik sabahtan aksama
sokagin kiri kalirdi yuzumuzde,hem dover hem yikardi annem.. yikayinca gecerdi ama
yuzunuzdeki `kir` yikayinca geciyor mu hala?

Azı karar’ olmadı hiç sevmelerim, Hep ‘çoğu zarar’ dedikleri kadar sevdim.

Murathan Mungan

Sahi nedir gençlerdeki bu lens merakı. Gözler de sahte olduktan sonra, insan neye bakıp inanmalı… Müşfik Kenter

güzel kadınların karşısında her erkek biraz çirkindir. egemen olamaz, ne kendine ne kadına. bilemez ne yapacağını, ne söyleyeceğini. parası varsa biraz daha şanslıdır, biraz yakışıklıca bir adamsa yakışabilecekleri ihtimali için rahattır ama en önemlisi biraz anlayabiliyorsa karşısındakinin dilinden, benzer acılar çektilerse, benzer korkular atlattılarsa, dünyaları ilgi çekiciyse, birbirlerini görebilirler yüzlerinde.

(aytuğ akdoğan) ben hep 17 yaşındayım.

Kandırma kendini gönül. Hiç sevilmedin sen yada sevilmeyi hak edecek kadar güzel bir hayat yaşayamadın. Acemi nefesler alıp durdun hep. Hiç bir yolda kazasız gidemedin. Ne yaralanmayı nede ölmeyi başaramadın kan kaybedip durdun. Elindekilere bile sahip çıkamıyorsun sen. O kadar hazırsın ki çocuk gibi inanıyorsun hep. İnsanlar kötüdür gönül. Sen bunu hiç anlayamadın. Aşk dışarıdaki insanların anlattığı gibi bir şey değil ki. Sana dünyayı toz pembe göstermez. Aşık oldun deliler gibi aşık oldun. Ya sen kendini anlatamadın yada seni anlamadı sevgili. Şimdi yalnızsın. Kar altındaki bir sokak lambası gibi yalnız. O sokağı aydınlatırken sen kendini bile taşıyamıyorsun şimdi. Gitti sevgili uzak yollara uzak yerlere. Bırak hiç gelmesin. Sen aşkını sakla ama. Ankara yine kışında mevsimin. Sen Ankaraya inat yangın yerisin. Ne bu dondurucu soğuk nede bu beyaz kar söndürmez şimdi içindeki yangını. Yoldan geçen herkese o ümidiyle bakmayı bırak artık. Keşke deme çünkü keşkeler kurtaramaz artık seni. Hangi deprem bu kadar yıkar seni yada hangi kör bıçak acıtır canını bu kadar bilmiyorum. Simdi o kadar çok yağsa ki kar diyorum. Kaplasa üzerimi altından hiç kalkamasam. Bir daha hiç olmasam diyorum hemen şimdi. Acaba anlar mı sevgili yokluğumu ağlar mı arkamdan. Niye bu kadar çok sevdin gönül. Ağlamaya bu kadar zorlama gözlerimi. Saatler gene yalnızlığı çalıyor takvim 3 Ocak yalnızlığımın doğum günlerinden biri. Ankara kışında mevsimlerin yüreğim sönmeyecek alevlerde. Cebimde umutlarım vardı,hayallerimle birlikte eridi gitti. Gönlümde çok büyük aşk,gözlerimde akmamak için savaşan bir yaş ve yanımda bana sıkıca sarılmış yalnızlığım var. Gönül sen yinede korkma söyle onu hala ne kadar çok sevdiğini. Bağır gökyüzüne haykır sesini. Belki yıldızlar duyar anlatır ona gerçekleri. Sevgili daha çok küçük büyüyecek ve bir gün oda öğrenecek aşkın aslında ne demek olduğunu.. Saatler gene yalnızlığı çalıyor takvim 3 Ocak yalnızlığımın doğum günlerinden biri. Seni sonsuza kadar seveceğim. Gittiğin yerde mutlu ol,benden bir gülücük kalsın hep yüreğinde.

Sevgiliye.

                                                                                          Yavuz KAPLAN

Gözyaşları, acının sessiz sözleridir.