En Etkileyici Kitap Sözleri...

"Akşamın kısacık vaktinde,şahitlik eden parmağıma batıp da zor şartlarda aldığım abdestimi bozan gülün dikenini sever gibi sevdim onu.Sonra, vaktin çıkmasına çok az kala yeniden bulduğum bir suyu sever gibi..." (İsimle Ateş Arasında'dan)
..........................                       ............................. ...
"Bir bardak suda okyanus saklıdır çünkü kalbinde gözü olana.Ve dahi bir bardak suda fırtına koparır kalp gözü kapalı olan. Yine de bir bardak su bütün sularla aynı özellikte bir şeydir. Ve dörtte üçü su olduğundan mı vücudumuz okyanuslar gibi ay'ın cazibesinin etkisindedir? Bu yüzden mi içimiz gel git halindedir?" (Mor Mürekkep'ten)
...........                     ...........................
. edep her davanın üzerindedir.Ve insan ancak dili kadar edeplidir. Bilmediği kelimeler kadar edeplibildiği kelimeler kadar da edepsizdir. İnsan olan her hesabı aşar da bir kendi sözcüklerinin ağırlığı altında ezilir. Ne kadar hicapsız sözcükler üşüşmüş diline senin. Bu kelimeleri sana ben öğretmedim. Nereden öğrendin?
Ve oğul, utanmak ki nimetlerin en değerlisidir. Utanman yok mu senin? ( Lâ )
............................. ...            ......................

Nietzsche’nin sevgilisi Lou Salome’ye gönderdiği bir mektuptan :

Öyle bir hayat yaşıyorum ki ,
Cenneti de gördüm , cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm ,pes etmeyi de.

Bazıları seyrederken hayati en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki ,
Okudum okudum anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedim ki "söz ver kendine"

Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.

Öyle bir hayat yaşadım ki ,
son yolculukları erken tanıdım
Öyle çok değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım...

Nietzche Ağladığında kitabından..

Böyle apansızın benim dünyama,
Gelecektin de sen, neden geç kaldın.
Kuruyan yüreğe, bir damlacık su,
Verecektin de sen, neden geç kaldın.

Gazele dönen bu, gönül bağıma
Karlar yağdırmıştın , umut dağıma.
Beklenmedik anda, şu hayatıma,
Girecektin de sen, neden geç kaldın.

Söz dinlemez artık, şu gönül tayı.
Kırıldı yürekte, sevdanın fayı.
Kucağıma koyup, yıldızı ayı.
Sevecektin de sen, neden geç kaldın...

"Ayrılığı seçtin mi her şeyi götüreceksin yanında. Geriye hiçbir şey kalmayacak. Söylenmemiş sözler kalmamalı bıraktığın yerde.. Ki ben en çok onları duydum...
Gittin mi adamakıllı gideceksin. Hiçbir özlem kalmamalı dönüşleri emziren... Demem o ki, döneceksin gibi gitmeyeceksin. Büyük git gideceksen, uçsuz bucaksız, dursuz duraksız git... Telefonun numaraları sesime düşmemeli, yolların yoluma değmemeli... Hiçbir anıya, hiçbir dizeye, hiçbir şarkıya yenilmemeli ayrılık. Şiirler okununca unutulmalı, hasret dokununca uyutulmalı... Gece inmişken ayak parmaklarına kadar yahut gün doğarken, yatağının diğer yastığındaki boşluk tecavüz ederken gözlerine, ne bileyim tek başına yiyeceğin sofrana iki kişilik servis açtığında susacaksın, duracaksın... Gitmenin hakkını vereceksin... Ayrılık gurur duymalı seninle. Gidersen, sözün ayaklarına geçiyorsa, ayakların yakınımdan geçmeyecek... Ayrılığı seçtin mi büyük olacak ayrılık!
Ayrılığı seçtin mi?.."

Kahraman Tazeoğlu - ARAZ

Gel seninle bir daha ağlayalım; yaşanmışlara, yaşanmamışlıklara, bir daha hiç yaşanamayacaklara...

Oğuz Atay

Uzun mu? Kısa mı ?
Güzel mi ? çirkin mi ?
Tatlı mı ? ekşi mi ?
Siyah mı ? beyaz mı ?
Hadi söyle ?
Bu kadar zıtlık niye ?
Ben DENGESİZ miyim?
Yoksa dengesiz olan hayat mı ?
Ya ikimizde dengesiz değilsek!
Hayat da ben de -ki sende; dengeysek !
Bizzat dengenin ta kendisiysek ?
Zıtlık dediğimiz olgu materyallerin ters çekiminden oluşan eşitlikse ?
Her eşitlik dengeyi doğurmaz mı ?

WILLIAM SHAKESPEARE

Birbirimizden kaçıncı kez kopuşumuzun simgelerinden biri de rüzgarla dolup soğuyan, sabaha dek sobanın başında çay içtiğimiz ama bir türlü ısınamadığımız o sonbahar akşamı olmalı. Ben yine sessiz, çok sonra ayıklanacak anmalıklar mı topluyordum?"

Kış İkindisinin Evinde, Kürşat Başar

Duymak istediğim en sondu ayrılık.
Kulaklarımı tıkadım vedalara hatırlamıyorum.
Ne dedin giderken? Mecburum seni hep seveceğim gitmek istemezdm dedin mi?
Kalbim sana mühürlü başkası olmayacak dedin mi?
duymadım ki. Demeyeceğinden korktum.Yanlızca gözlerine baktım
o ışıltı söndü ya ilk günkü heyecanının bittiğini hatta sevginin tükendiğini gördüm ya duymasam da yeterdi bana..
Asıl doğrular gözlerindeydi.



GÖZLERİNDE BİTTİ SEVDAM AVUTUCU SÖZLERİNDEN BANA NE
Yüreğim hiç böyle yanmamıştı acımamıştı
Bedenim öyle ağırlaştı ki! sırtını döndüğün an çöktüm yere
kalakaldım öylece hoşçakal bile diyemedim
umrunda da değildi zaten sen gittin!



tek sebepsiz gidişini bıraktın bana..

”Büyümek” denir adına..Benliğini içeri çekersin. Saklarsın yaralı kalbini, gözyaşını içine akıtırsın..Perde üstüne perde çekersin kimsesiz odanın penceresine..Perde üstüne perde çekersin çocuksu düşlerine, aykırılığına, içinden konuşmalarına.. Büyümek dedikleri aslında, bu korkunç boşlukta hep üşümektir…

-Büyümek - Murathan Mungan-

Düşüncelerim, ipliği kopan tesbih taneleri gibi dağılıveriyor sensiz… Şimdi gözyaşlarımdan inci yapmak isterdim sana… Keşke yanımda olsaydın… Kelimelerim şelâleleşiyor ne zaman sana dair bir şeyler yazmaya kalksam… Yanan alnım, müşfik avuçlarına ne kadar da muhtaç bilemezsin… Beni ne kadar ateşe versen de, hiçbir hatıramız küllenemez, bunu bilesin… Zümrüd-ü Anka gibi kendi külümden doğar ve katar katar Turnalar gibi yine kanat vurarak yine revan olurum yollarına…

Gözlerimde bir mahmurluk, sensiz uykularımda arda kalan… Sinemde yumru yumru yutkunamadığım bir sıkıntı… Nefeslerim yetmez oluyor artık şu garip canıma… Ve ben gözlerimi tavana mıhlamış, bir tek seni düşünüyorum… Alnımda boncuk boncuk soğuk terler… Kulağım işitmez oldu artık, sesinden gayri her ne var ise şu âlemde… Göz kapaklarım tutulmuş, hayalin perdelenmesin diye… Artık gözyaşlarımda hasretlik tuzu bile kalmadı acılarımı ılık ılık dindirecek…

Kanım donuyor… Bir de üşümedir işliyor ruhuma apansız… Sıcağın yok ki yanımda… Ve ardından sabah oluyor, yine bin bir eza ve cefa ile kahroluyorum işte! O ayrılıktan kahroluyorum… Biliyorsun, hünkârım sensin… Sevgilim ve mabedim… (sensin). Muradım; yedi göğün mevlâsı; bizi, bu kahırdan azat edesin…

‎''Yabancısı olmadığım bir tek olgu var. O da kendi varoluşum. Belki tek mutluluğum bu. Tek bağlantım. Kendimi kavrayamazsam, tüm varoluşum yitmiş demektir.''
 
Tezer ÖZLÜ, Yaşamın Ucuna Yolculuk(Sf.60)

Bir kitabı her açtığımda
Bir ruh uykudan uyanır.

Cornelia Funke- Mürekkep Yürek

ben buna bayılıyorum. Ve sonuna kadar katılıyorum.

"Duanın anlamının istemek/çağırmak olduğunu biliyorsunuz. Yaratıcımız dua edin/isteyin, cevap/karşılık vereyim diyor. Bir şeyin olması için asgari üç şart, bilmek, yapabilirlik ve istek gerekir. Bunlara ilahi ölçekte bakarsak, “ilim, kudret ve irade” deriz. Bu açıdan hayatta yaptığımız herşeyin detayındaki mutlak bilgi ve onu yapan kudret Allah'a aittir.

İradeye gelince, mutlak irade sahibi Allah bize özgürce isteyebilme yeteneği vermiştir ve isteklerimiz arasından dilediğini yaratır. Biz istesek bile, Allah'ın iradesiyle onaylamadığı gerçekleşemez. Eğer yarattığı isteklerimiz kötü şeylerse sorumlu oluruz, iyi şeylerse bizi mükafatlandırır.

Elbette bize düşen iyilikleri, başarıları Yaratıcımızdan hem dilimizle ve hem de çırpınışımızla istemektir. O ise dilediğini yaratır, hayatta vücut verir. Bazı iyi isteklerimizi yaratmasa da, samimiyetimiz ölçüsünde adeta yaratmış gibi bize manevi karşılıklar verir. "

 İstemenin Esrarı   
 Dr. Muhammed Bozdağ

“Çok zaman önce öğrendim ki yaralarımı iyileştirmek için onlarla yüzleşecek cesarete sahip olmam gerekiyordu.”

- Elif - Paulo Coelho

Batıcılıkla mücadele için Batıyı tanımak gerekir.
 
Akrep sokmasının ilacı, akrebin zehridir.
 
[Ali Şeriati - Öze Dönüş]