Eskiden...

Yariyil tatillerinde kar çok yağardı ve tatil uzatılırdı.Bi kış babaannemlerdeydik köyde kardan rehin kalmıştık en güzel kışımdı ve en güzel 11 yaşımdı...eskiden kışları özlerdik...

eskiden söğüt ağacının kabuğundan düdük yapardık....

Eskiden minderde otururduk,
Gönlümüz alçaktı sanki,
Aile fertleri biraradaydı,
Aynı kaptan yemek yerdik,
Aynı tastan suyumuzu içerdik,
Sevgi saygı edep vardı,
Ağzımızın tadı yerindeydi,
Minderlerden koltuğa bi çıktık !
Çıkmaz olaydık !
Gönlümüz alçak değil artık,
Aile düzenimiz bozuldı,
Eski sıcaklık kalmadı sanki,
En önemlisi de sahte olduk !
Artık ayrı kaplarda yiyoruz,
Ayrı taslarda su içiyoruz,
Büyüğümüzü tanımıyor,
Ayrı telden çalıyoruz,
Aynı evin içinde yaşayan,
Ayrı bireyler olduk...

Eskiden
Çember çevrilir,
Su musluktan içilir,
Ağaçlara tırmanılırdı.
Bebekler bezden,
Silahlar tahtadan,
Resimler kömür karasından yapılırdı.
Kızlara ninelerinin, erkeklere dedelerinin
İsimleri konulur,
Saatli maarif okunurdu.
Komşuda pişen
Bize…
Bizde pişen komşuya düşerdi.
Geceler ayaz,
Sokaklar karanlık,
Yıldızlar parlak olurdu.
Turşu, salça, mantı
Evde yapılır,
Karpuz kuyuda soğutulurdu.
Erik ağacının çiçeği,
Pencere camımıza yaslanır,
Güz yaprakları bahçemize düşerdi.
Kardan adam yapılır,
Evlerde soba yakılır,
Kış gecelerinde masal anlatılırdı.
Merdiven çıkılır,
Aidat ödenmez,
Yönetici seçilmezdi.
Evler badanalı,
Sokaklar lambasız,
Mahalleler bekçili olurdu.
Ajans radyodan dinlenir,
Çizgi roman okunur,
Defterlere kenar süsü yapılırdı.
Hayat,
Arkası yarın gibiydi,
Kesintisizdi.
Her gün yaşanacak bir şey vardı.
Herkes kendi düşünü kurar,
Kendi hayatını oynardı.
Şimdi,
Herkes
Yoğun,
Yorgun
Ve
Tek başına…

Eskiden
Üzülürken insan,

Şimdi,
kendini üzenlerden
Etkilenmiyor...

Eskiden sokağımızı bekçiler korurdu,
Komşuya selam,
Dosta vefa vardı.
Küçükler sevilir,büyüklere saygı duyulurdu....
Evimizin baş köşesinde ise;
İNSANLIK bulunurdu...

Eskiden insanlardan kaçmazdım....

İnsanların yüzlerini göremezdim şimdi ...

Eskiden facebook yoktu buralar hep tarlaydı

Bu kadar yalnız değildim. İnsanları tanıdım yalnızlık başladı...

 ağrı, sızı nedir bilmezdim..
 acı ise;
 düşünce dizimde,
 yiyince biberde olurdu..
 
 

Takviye ve Etüt çalışmaları diye bir ders vardı..

Eskitti eskileri insanlar..
Ne anılar kaldı..
Ne sıcacık bağlılıklar..
Nerde o güzel insanlar..?
Gönülden gönüle sarılanlar..
Vefayı unutmayan,
Cefayı birlikte sırtlayan..
İki elden bir olan..
O güzel insanlar nerde..?

Eskiden minderde otururduk,
Gönlümüz alçaktı sanki,
Aile fertleri biraradaydı,
Aynı kaptan yemek yerdik,
Aynı tastan suyumuzu içerdik,
Sevgi saygı edep vardı,
Ağzımızın tadı yerindeydi,
Minderlerden koltuğa bi çıktık !
Çıkmaz olaydık !
Gönlümüz alçak değil artık,
Aile düzenimiz bozuldı,
Eski sıcaklık kalmadı sanki,
En önemlisi de sahte olduk !
 Artık ayrı kablarda yiyoruz,
 Ayrı taslarda su içiyoruz,
 Büyüğümüzü tanımıyor,
 Ayrı telden çalıyoruz,
 Aynı evin içinde yaşayan,
 Ayrı bireyler olduk...

Eskiden
 bu kadar çok
aklımızı çelen
bulutsu gel-gitler yoktu...