Çok güldüm hocam Allah da sizi güldürsün. 
Bıraksam mı diyorum 
Maalesef benim sınıfın belki yarısı gelişigüzel yazmayı tercih ediyor ne kadar üzerinde dursam da ısrarla yazılış yönüne dikkat etmiyorlar.
El yazısında birleştirme açısından çok önemliydi evet ama dik yazı da belki de sıkıntı değildir. Ne dersiniz?
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] öğretmenim, inşallah çiçeklerin açtığı kelebeklerin böceklerin uçtuğu, kirazların büyüyüp kırmızılaştığı zaman, buradaki anılarımıza bakıp hep beraber güleriz.
Harf yönlerine ne kadar dikkat etsekte, sınıfa yeni uyum sağlayan, bize göre uyuşuk, aslında metabolizma gereği tembel hayvana taş çıkartan öğrencilerle sıklıkla karşılaşabiliyoruz.
En iyi yol, en kısa yol misali, öğrencileri tahtaya mutlaka kaldırıyorum. Tahta kalemi ile söylediklerimi yazmalarını istiyorum. Zaten bir çoğu yanındakilere bakıyor, öyle yazıyor. Atı alan üsküdarı geçmiş çocuklar , herkesten önce bitiriyor. Oradan kimin anlayıp anlamadığını deşifre ediyorum. Ardından yavaş gidenleri takip etmek biraz kolaylaşıyor.
Yanlış yapan bir öğrenci fark ettiğim zaman, her kes dursun kaza oldu diyorum. Hata yapan öğrencinin elinden kalemi alıp, diğerlerine bu şekilde yazmıyoruz diyerek önce hatalı yazılışı gösteriyorum. Ardından, bakın şimdi yazdığım gibi yazarsanız doğru olur, diyerek harfin yazılışını gösterip şimdi sizde deneyin diyorum. Diğerleri benim son yazış şeklim ile meşgulken, hatalı yazan çocuğun kalemini verip elinden tutarak (Tahta kalemi ile daha kolay oluyor) doğrusunu yaptırmaya çalışıyorum.
Ardından da, diğer öğrencileri gurup gurup tahtada yazmaya devam ettirip, yerine oturanlar için de resim yapabilir, diye boşluk bırakmamaya çalışıyorum.
Benim yaptığım, biraz Barış Manço programlarında, tüm çocuklara 10 puan, 10 puan , 40 puanla şampiyon diyip herkesi galip getirmek oluyor. Nasıl oluyorsa !
1. sınıf çocuğu gaz ile çalışır. Gaz veremediğim zamanlarda, ufak bir şeker, belki bir alkış, gibi teşvik edici yöntemler uygulamaya çalışıyorum.
Gözlemlediğim kadarı ile, bitişik yazı kabusu bittikten sonra, genelde sorunlar öğrenci davranışına yöneldi.
Fakat Bitişik yazının bir avantajı da vardı. Çocuklar yapamadığı zaman, hemen suçu el yazılı harflere atıyorduk. Öğrenciye bitişik yazı zor geliyor diye, Veli de bizi onaylardı, tabii hocam, biz bitişik yazı görmedik hiççç, biz evde hep düz yazı öğrettik çocuğa diye. (mübarek veli de, sanki her gün izlediği diziye senaryo yazıyordu da, bizim haberimiz yoktu...) Veli mutlu, öğretmen mutlu olurdu.
Bitişik yazı gitti. Şimdi takke düştü,kel göründü.
