İlkokuldan Akılda Kalanlar

sınıfımızda pek başarılı olmayan bir arkadaşım vardı.onu çok severdim. yanyana oturuyorduk. öğretmen onun sınav notlarını söylerken hep adı yerine hep "vazgeç " derdi. çok üzülürdüm. bunu hitabı  "sen okumaktan vazgeç" demek şeklinde algılardım. sonradan öğrendim ki arkadaşın soyadı Vazgeç'miş

Zemin katta 40'ı aşkın kişiyle rutubetten ve zulümden ibaretti benim ilkokul dönemim.

birleştirilmiş sınıflı bir köy okulu...öğretmen de lojmanda oturuyor...müğmkünmü sokakta dolaşıp oyun oynamak...öğretmen görecek de gezeceğine ders çalışsaydın diyecek diye...hele hele nöbetçi olduğumuz günler en iyi biz temizleyeceğiz okulu diye birbirimizle yarışırmamız...öğretmen gelmeden sobayı yakmamız,etrafını temizlememiz...hele bizim zamanımızın birde zihinden problemler  kitabı vardı ki....ne gıcık olurdum...şimdi düşününce zor ama güzelmiş...

öğretmenimin  kanatları altına aldığı  üç öğrenciyi seyretmekle geçti ilkokulum
onun için ben her öğrencime sarılırım

Öğretmenin, çözemediği bir problem karşısında kendi kızına attığı dayak...

Annemin beslenmeme simit alayım diye verdiği harçlığimi kardeşimin meyvesuyu da almak istiyorum diye ağlamalarini susturmak için ona verisim ve aç kalisim..

Kalemtraşimiz olmadığında annemin bıçakla ince ince açtığı kurşun kalemler..

Güzel elbiseler giyemedigim için erken gelip en ön sırayı kapmış olmama rağmen  öğretmenim tarafından arka sıralara koyulusum.. (milli bayramlarda)

Uzun uzun saçlarımızı tarayıp bağlarken ağladığım için kafama yediğim tarakların tersi Eline sağlık annecim az çekmedin sen 6 kız ile..

Hasta olmama rağmen kusarak okula gonderilisimiz..Hiç devamsızlık yapmazdik. Sene boyu bir gün bile devamsızlıgimiz yok diye öğretmen tahtaya çıkarır alkislatirdi.
Anneme minnet duyardim o vakit gururla..

Bugün hala hasta hasta giderim okuluma,  ders işlerim.
Acıyan boğazıma, bulantilara, bel agrilarima ragmen.
Devamsızlık annem sayesinde aklımda kötü bir şey olarak kalmış sanki. Icim rahat etmiyor.
Bu konuda teşekkür edemiyorum anneciğime..
Kendi canimizin değerini bilmediğimiz için kimse için değerimiz yok maalesef..

Annemin beslenmeme simit alayım diye verdiği harçlığimi kardeşimin meyvesuyu da almak istiyorum diye ağlamalarini susturmak için ona verisim ve aç kalisim..

Kalemtraşimiz olmadığında annemin bıçakla ince ince açtığı kurşun kalemler..

Güzel elbiseler giyemedigim için erken gelip en ön sırayı kapmış olmama rağmen  öğretmenim tarafından arka sıralara koyulusum.. (milli bayramlarda)

Uzun uzun saçlarımızı tarayıp bağlarken ağladığım için kafama yediğim tarakların tersi Eline sağlık annecim az çekmedin sen 6 kız ile..

Hasta olmama rağmen kusarak okula gonderilisimiz..Hiç devamsızlık yapmazdik. Sene boyu bir gün bile devamsızlıgimiz yok diye öğretmen tahtaya çıkarır alkislatirdi.
Anneme minnet duyardim o vakit gururla..

Bugün hala hasta hasta giderim okuluma,  ders işlerim.
Acıyan boğazıma, bulantilara, bel agrilarima ragmen.
Devamsızlık annem sayesinde aklımda kötü bir şey olarak kalmış sanki. Icim rahat etmiyor.
Bu konuda teşekkür edemiyorum anneciğime..
Kendi canimizin değerini bilmediğimiz için kimse için değerimiz yok maalesef..

Kendi anılarım da dahil,bazı anıları okurken o zamana dönüp olumsuz ve etkisi bir ömrü mühürleyecek olayı veya kişiyi durdurasım , ne yapıyorsun sen ? Diyesim geliyor... Sizin yazınızı okurken de hissettim bunu..sizi arka sıraya atan öğretmeninizi özellikle..
  Tarakla vuran anneye gelince, o bir klasiktir😃düştüğümüz için ağlayamazdık biz de, çünkü neden dikkat etmedin? Diye dayak yerdik...öyle işte... Hüzünlendim şimdi...

Annem özellikle kardeşime "sakın öğretmenden şikayet gelmesin, şikayet gelirse sen bilirsin kötü olur"  derdi, ikimiz de iyi ogrencilerdik üstelik.
Bir kere okuldan kaçan kardeşimi annem komşular aracılığı ile bulmuş, eve getirmiş ve saatlerce sesli okuma yaptırmıştı

Okul dergilerini, gelişim hachette ansiklopedisi, çocuk ansiklopedilerini anımsıyorum.

Okul vedasinda sunucu idim, onu hatırlıyorum.

inanılmaz zor TUDEM sınavlari

basit bir köy okulu.ama eğitim iyiydi bence.

Kara tahtayı boyamak için öğretmenimizin 16 kiloluk yağ tenekesinde yumurta akı,su ve baca kurumunu karıştırıp boya yapması ve tahtayı boyaması.
80 cm'lik alüminyum cetvel
dağıtılan fındıklar
sobanın üstünde yeniden kaynatıp içtiğimiz süt tozları
yatptığımız okul temizlikleri
vs.

Başlığın son 10 sayfasını bazen gülerek bazen de gözlerim nemlenerek okudum. Kaderi birbirine benzeyen ne çok meslektaşımız varmış. Dikkat çekici ortak noktalar; Dayakçı öğretmenler,
Yoksulluk,
Bazı yorumları okurken "Acaba biz aynı okulun aynı sınıfında mıydık?" diye düşündüm.
NOT : Yukarıda yazdığım 80 cm'lik alüminyum cetvel geometri için değildi. Öyle olsa unuturdum zaten. 

1.sınıfta süt dağıtımı yapılırdı. Süt tozu değil gerçek süt 
Arkadaşla beraber sınıftaki tüm sütü bitirir diğer sınıflara kalan sütleri içmeye giderdik.

O kadar da süt ictim ama boyu 170 den öteye götüremedik 

Emel ılık süt iç. Cümlesindeki iç kelimesini yazamamıştım tahtada sonrada dayak.

Jale kalem al. Hep bu jale kim diye merak etmistim. turkiyede kac jale var allah askina