Biliyorum hocam. Düzelmeler olduysa da ne yazık ki istediğim düzeyde olmadı. Gerçekten ya bende bir problem var yapamıyorum ya da çocuklarda var. Konuşuyorum anlamıyorlar kızıyorum anlamıyorlar. Gülüyoruz eğleniyoruz ama yok yok yok. Hala düzen içinde bir şey yapamıyorlar. Diğer öğretmenler de şöyle yap böyle yap bir sürü tavsiye verdi ama benimkilere etki etmiyor. O kadar ki biri sussa biri başlıyor. Bazen sinirleniyorum o an susuyorlar 2 dk geçmeden yine aynı. Güzellikle anlatıyorum bak çocuğum sen yaptın arkadaşını bekleyeceksin şimdi. Arkadaşının sırasına geçme bak güzelce bekleyin hepinize sıra gelecek. Yok kendime konuşuyorum. Hayat bilgisi işliyoruz alakalı alakasız hepsinin anlatacak bir şeyi var. Hepsine söz hakkı versem gün yetmeyecek. Açıklıyorum size de biraz sonra söz hakkı vereceğim yok illa konuşacak. Tamam diyorum okumaya devam edelim oku Ayşe diyorum diğer masadan birisi yüksek sesle söz hakkı vermediğim ve o çok önemli olan şeyi bağırarak söylemeye başlıyor. Bunlara tepki vermiyor musunuz uyarmıyor musunuz derseniz sürekli hem de sürekli. Çocuklarla konuşmuyor musunuz derseniz teneffüslerde bile ya sınıftayım ya dışarıda onlarla. Etrafımda 3-5 tanesi kesin var öğle arası yine aynı. Sürekli konuşuyorlar ve hiç bitmiyor. Çocuklar korkmasın okulu sevsin derken fazla şımarttım sanırım 
Valla fikirlere her zaman açığım hocam ama beni tükettiler.
İkisinin annesi yemekhanede çalışıyor. Dün Allah aşkına siz bu çocukları evde hiç konuşturmuyor musunuz maşallah hiç susmuyorlar okulda dedim. O çalışkan ama sürekli ayakta olanın annesi benimki hep öyle hareketli hocam ne susuyor ne duruyor diyo. Ve ses tonları aşırı ama aşırı yüksek. 3 yıl idarecilikten sonra öğretmenliği unuttum sanırım ben 
Selam arkadaşım, aynen benim sınıfı anlatmışsınız.Fazlası var eksiği yok,veliler bir acayip,öğrenciler daha bir acayip.Acıma duyguları hiç yok.başkasını düşünmek yok.Bencillik had safhada.Sekiz aydır aynı sizin gibi şeyler yaşıyorum,sanırım öğrencileri fazla önemsemekten kaynaklanıyor.Öğrencilere “Yumuşak” davranmak işin içinden çıkılmaz bir hal almasını sağlıyor.Sert,öğrenciyi önemsemeyen öğretmenlerde bu tür sorunlar olmuyor.İnsancıl yaklaşan öğretmenler bu sorunları yaşıyor.Asıl sorun internet çağında olmamız be bunun sonucunda tüm veliler face,instegram,vs sosyal medyada sanal bir hayat sürdüğü için öğrencilerin yükü bize biniyor.Karı koca mutsuz,çünkü ilgi bitmiş aile içinde.Çocuklar kendi haline bırakılmış,cep telefonları tabletler elden düşmüyor.Bunda milli eğitimin suçu yok.Saygı sevgi bitik.Dizilerde herkes birbirinin kuyusunu kazıyor,sıra dışı ilişkiler örnek olarak sunuluyor,toplum hızla dönüştü,bozuldu.Camiler ruhsuz,insanlar güvensiz,haberler şiddetten geçilmiyor.Şizofren bir toplum oldu bu açık ve net.Vefa,takdir etmek saygı duymak gibi şeyler öldü.Ne yazık ki insanların kodları değişti.Materyalist bir toplum,cahillikle birleşti,kompleks tuzu biberi oldu,bu hale geldik.Değerler eğitimi bitti yüzeyselde kaldı herşey.Toplum aşağılandıkça insanlar ötekileştirildikçe,ben miym bir tek enayi durumuna döndü herkes.Dürüst,mütevazi insanlar küçük görülmeye,sesi çıkan saygısız insanlar örnek gösterilmeye başlandı.Bu işin düzelmesi imkansız.Avrupada kanun var,adalet var düzenleri işliyor.Biz de çıkış yolu bu,yoksa felaket yaklaşmakta.Bu felaketi en yakından hisseden,gören öğretmenler ne yazık ki!
