bugün bi arkadaşına duduk yerde tokat ettı.ki hep yapıyor bunu .((( nede nyaptın oğlum sana aynısını yapsalar güzel mi dedim.?tık yok..sonra elindedn tutup müdür yardımcısının odasına resim yapsın bari diye götürmeye kalktım .yere b iyattı sırtüstü. başladı ağlayıp tepinmeye .kesinlikle konuşmak yok .ölece yattı işte.off.bir ibu verdiğim ialmayan yapmayan .gelip giden ..
bende de var ondan bi tane
çocuk durup durup tuhaflaşıyor. her gün mutlaka oluyor bi haller. eline kalem almaz, konuşmaz, defteri kitabı atar yere, olmadı yırtar verdiğim çalışmayı. şefkat göstermek, ilgilenmek, konuşmak, ödül, ceza... işe yaramıyor bunlar. güzel şeyler yapınca pekiştireç olsun diye verdiğim şekeri yiyor ama aynı tas aynı hamam.
burayı okudukça yalnız olmadığımı anlıyorum. birleştirilmiş sınıfta zar zor 1. sınıflarla ilgileniyorum, böyle de olunca ben daha a sesine geçemedim, ama sabır çeke çeke sabır taşı oldum.