Arkadaşlar ben 3 yıldır (atandığımdan beri)birinci sınıf okutuyorum ama bu yılki kadar hiç sıkıntı yaşamadım. Çocuklarda hiç hırs yok. Okulda ne yaparsak onunla kalıyorlar. Doğru düzgün ne ödev yapıyorlar ne kitap okuyorlar. Bu yüzden biraz geri kaldık. Okurken önce kelimeleri içlerinden okuyup sonra söylüyorlar. Bu da hem okumayı yavaşlatıyor hem de anlamalarını güçleştiriyor. Güzel okuyanları ödev yapanları zaman zaman ödüllendiriyorum Hızlı okuma çalışmaları da yaptık. Ezber üzerinde de durduk. Bir önerisi olan var mı? Öğrencilerimin başarılı olmasını çok istiyorum. Yardımcı olur musunuz?
Öğretmenim birkaç küçük tespit, umarım yardımcı olur.
*Gelişimlerini sürekli takiple, arada bir geri dönüt vermek, öğrenmekten zevk alması, isteklenmesi için ölçülü övgü.
*Kendisi için çalıştığını hissettirebilme, düzeyine uygun konularda araştırmaya isteklendirme, merakını besleme.
*Kendisiyle ilgilenildiğini, yaptıklarının değerli olduğunu hissettirme.
*Zorlandığı konularda düzey üstü beklenti içinde olmama.
*Başarabileceğine inandırma, başarı duygusunu tattırma, örnek, ilginç çalışmalarını sınıfta sergileme.
*Sınıfın bir üyesi olduğunu farketmesini ve bundan mutluluk duymasını sağlama.
*Sorumluluk bilinci geliştirmesine yardım edecek fırsatlar oluşturma, basit işlerle görevlendirme.
*Kısaca okulun da bir yaşantı yeri olduğu ve oradaki herkesin ortak katkılarıyla güzelleşebileceğine inandırmak, beraberinde doğal öğrenmeyi (kendi isteği ile) geliştirir.
Çocuk; ''öğretmen veya veli istediği için birşeyi yapmak zorunda olduğu'' hissine karşı genellikle isteksiz davranarak sessiz bir tepki verir aslında.
Kanıksanmış bu duygusunu, öğrenilmiş tepki geliştirme sürecini kırıp tersine çevirdiğimizde onu çalışmaya istekli hale getirebiliriz.
Kısaca ona evinden, sokağından örnek yaşantılarla yaklaşırken kendisini rahat hissetmesini; diğer taraftan farklı model yaşantı, tavır, tutum, v.b örnek davranışlarla kişilik ve davranış geliştirme sürecine girmesine rehberlik ettiğimiz oranda eğitim ortamına severek gelmesini ve orada bulunmaktan mutlu olmasını sağlayabiliriz.
Öğrenme sürecine aktif katılmaktan, öğrendiklerini, kendi ürünlerini sınıfta arkadaşları ile paylaşmaktan, başarma duygusunu hissedip mutlu olan bir çocuğun çalışmaması için hiçbir neden kalmaz. Bu; eğitim ve öğretimde en zorlandığımız nokta ama imkansız değil.
İlk başlarda biraz yorulacağız, işin içine aileyi katacağız, en önemlisi de çocuğun seviyesine inip, neyi yapıp neyi yapamayacağını görüp ona göre yaklaşacağız. ''Başardım'' duygusunu hissettiğinde çocuk gerisini getirecektir. Biraz da sevgi ve sabır tabiki.
Kolay gelsin, iyi çalışmalar.