ey aşk! gümrah ırmaklarını sal yeşile kandırarak yıka kırkı çıkmış acılarıgülden hüzünler yonttum kendimeuzak şehzadeler çağırdı adımı ilkinöyle yandım ki sana halis berrakhiç düş konaklamamış uykulardatalazlandı kuytularında kalbimkim verirse meylini sanaeksilir kapısında güz boran bilirimyığılır evine bahar gül gülistanbenim ruhumun uğraklarında üryan çizgiler açmış zaman senin yüzünde soluklanır nice nisansen bir şarkısın radyoda cıvıl cıvılsabahı kuşananben gülün kıvrımlarında suskular yetiren aşka mı mağlup sana mı bağbansevda kalbime kök salmış taflanmerhamet sen misin zümrüt rengi koyu ormanve sen hangi şehirdeysen özlemi kutsuyorsunyürekevimin payitahtındanalışırsam yokluğuna kalbim hazansen bir şiir olsan saçların aşka ayarlıkim okursa seni benden başka noksan
Yüreğinize sağlık öğretmenim
farkında mısın özlendikçe öz'leniyorsun, öz?..sen çöz/medikçe öz'ümden vazgeçmeyeceğim, söz!..
Şu an 1.683 kişi ve 170 üye var.