Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Kelimeler yorulmuş usta
Heceler harfler ter içinde.
Bir lahza sesini kısıpta
İlaç  derde zehri biçimde..
Yokuşlar bize sırat olur
Nakışlar birer sürat olur
Hanemize  bereket sunulur
Kapıları camları açalım usta
Var ile cimrilikten kaçalım usta.
Niyet hareket ,emek  bereket.
Kanaate hasret kaldık  eyvah
Evlatla gaflete daldık vahh vah.
Cümlemiz soğur, sesimiz boğulur
Bir ah ile neslimiz  solur
Bir  ümit  ile bin derman ;
Adımız unutulur,nutkumuz tutulur
Yaz be ustam  yaz
Belki yolumuz kurtulur..

Kelimeler yorulmuş usta
Heceler harfler ter içinde.
Bir lahza sesini kısıpta
İlaç  derde zehri biçimde..
Yokuşlar bize sırat olur
Nakışlar birer sürat olur
Hanemize  bereket sunulur
Kapıları camları açalım usta
Var ile cimrilikten kaçalım usta.
Niyet hareket ,emek  bereket.
Kanaate hasret kaldık  eyvah
Evlatla gaflete daldık vahh vah.
Cümlemiz soğur, sesimiz boğulur
Bir ah ile neslimiz  solur
Bir  ümit  ile bin derman ;
Adımız unutulur,nutkumuz tutulur
Yaz be ustam  yaz
Belki yolumuz kurtulur..

Niyeti ahengiyle beraber ne güzel harmanlamışsiniz kaleminize saglik hocam

Niyeti ahengiyle beraber ne güzel harmanlamışsiniz kaleminize saglik hocam

Okuyan anlayan yüreğinize sağlık öğretmenim.

Hoyrat rüzgârlar mı esti bağlarında?
Neden güllerinin boynu bükük?
Sen hiç yağmur görmedin mi baharlarında
Neden toprağın susuz?
Öyle kara öyle derin ki gözlerin sanki sonsuz bir dehliz
Korkuyorum limanlarına demir atmaya
Sanki sahillerin bile dipsiz.....

Biz onları engelli olarak tanımlıyoruz.
Acaba onlar kendilerini öyle mi görüyorlar?

Biraz vicdan muhasebesi yapmak ve empati (duygudaşlık) kurmak için bir şiir:

     ENGELLİ MİYİZ

Engelli diyorlar bana,
Dayanamıyorum artık buna.
Anlatacağım birazdan sana,
İnanacaksın engelli olmadığıma.

Kaza sonucu kesilmiş ellerim,
Ayaklarımla yemeğimi yerim.
Onlarla suyumu içerim,
Olmuş bana ayaklarım, ellerim.

Ben de engelli bir insanmışım,
Doğuştan yokmuş ayaklarım.
Dizlerimle yol alırım,
Sonuçta gideceğim yere varırım.

Gözlerim görmüyor benim de,
Kör olmuş onlar, damdan düştüğümde.
Zorlanırdım başlarda yürüdüğümde,
Şimdi kolay artık, kulaklarımla gördüğümde.

Patlayınca bomba yanı başımda,
Sıkıntı var benim de kulaklarımda.
Konuşanların dudaklarını okuduğumda,
Mutlu oluyorum onları anladığımda.

Ben de menenjit geçirince küçükken,
Doktorlar yaşamaz bu demişken.
Kekeme olup, kurtulmuşum o illetten,
Bıkmışım bununla dalga geçen milletten.

Şimdi söyleyin bakalım, biz engelli miyiz?
Siz de birer engelli adayı değil misiniz?
Bizlerle yakından ilgilenirseniz,
Bizleri çok mutlu edersiniz.

                                21.03.2018
                               Enver ÇOCUK

Serabın büyüsü  dağılmıştı
Rüzgar usulca sustu ,vaha göründü
Çöl ve deniz ne kadar da birbirine benziyorlar
Denizde içinde  ada  ve çölde vaha

susuzluğun ortasında durur kent
durulanır insan teninde ne iyi hüzün
keder incecik bir yağmur çizgisi
şehre yenilenen yalnızlıklar teyeller durur

karşılaşma tutturmuş vefasızlık
ihtimal o ki şarkıyı mırıldanan zaman
kavi bir mengene gibi sarılmadan
şehrin kalabalığında metruk insan

cigerlerimizde kavruk bir nefes izi
teğet geçen kavuşmalar asılı kalır
ölü esbabıyla  zamanın kıyısına
kara göründü hem tam da kararında
insan kendinden kaç arşın uzakta

dedim sen burada sön
herkes kendi evsizliğinden döner akşama
 

susuzluğun ortasında durur kent
durulanır insan teninde ne iyi hüzün
keder incecik bir yağmur çizgisi
şehre yenilenen yalnızlıklar teyeller durur

karşılaşma tutturmuş vefasızlık
ihtimal o ki şarkıyı mırıldanan zaman
kavi bir mengene gibi sarılmadan
şehrin kalabalığında metruk insan

cigerlerimizde kavruk bir nefes izi
teğet geçen kavuşmalar asılı kalır
ölü esbabıyla  zamanın kıyısına
kara göründü hem tam da kararında
insan kendinden kaç arşın uzakta

dedim sen burada sön
herkes kendi evsizliğinden döner akşama
 

👌👍👏👏👏

Yok ettik bir bir dostlukları arkadaşlıkları
Gözlerimizdeki samimiyeti sildik
Kalplerimizdeki iyi niyetin yerini
Kin dolu duygulara verdik..

Hırslarımız aldı yardımlaşmanın yerini
Kalabalıklar içinde yalnızlaştık
Güvenlerimiz eksildi her geçen gün
Biz nasıl bu hale geldik...
                   Aysel

Özlem yorulur mu
Sevgi acır mı hiç
Hasretlik arafta mı kalır böyle
Bile bile...
An gelir!
Bir damla kanmak için sana
Sa'y edip koşarcasına...
Ve kaçarcasına...
An gider!
Çatlamış bir yürek ve bir serap ardında
Ardımda kalır sesine sarılmış bir ceset
Kurumuş soluk eller,
Kalır ardımda...
Kalır yetim "Aklımda ellerin"
Ki sensizliğe susmuş çoktan
Ey Hasretim!!
Hala arafta yorgun özlemim

.....

İbrahîmî bir dua kalır elimde
Ve Sonrası ;
"Ateş gül bahçesine dönüşmüyor
Muhatabı ibrahim olmayınca"
Ve son...
Mavera... Dudaklarımda...

Biri yürür zirveye
Gücü tarumar olur
Her dikende can yakar
Yine de hüsnü zan olur.
Yola çıkmak şart
Yolcu revan  olmuş.
Bir masal dağı var
Bir hayal ağı
Yürüse dağa tırmanacak
Düşse ağa tutulacak..
Dikeni yakmaz ayakları
Dilinde cırcır vırakları..
Kahraman olmak dilde kolay
Hergün yüreğinde olay.

şimdi sensizliğin ağırlığı üstümde
yıkılmamak için veriyorum mücadelemi
tamamlıyorum yavaşça vademi
sayıyorum sensiz geçen günleri
elbet gelir kavuşma günleri
o zaman beraberliğimiz olur ebedi
sen öğrettin bana hayayı edebi
isyan etmememin budur sebebi
alırım bazen elime kalemi
unuturum o zaman kederi elemi
hafifletir üstümdeki sensizliği
huzur verir gecenin sessizliği
anlaşılır bir günün daha bittiği

Dilinin ucundaki sözcükleri ısıra ısıra
Geleceğimi bile bile
Kaç damla düştüm gözünden
Gidiyorum bu yürekten  derken
Gözünden diline
Kendi icinde kaç defa gitmiştin sen benden...

Hayatımıza girdi bir korona
Evden çıkan biri varsa maske ver ona.
Lütfen kurallara uyalım
İnsanların yaşam hakkına saygı duyalım.

sandım kelimeler bölününce
pencere önlerinde
kuşlar çoğalacak
 insan denilince
susulan gerçek
odalara buhur dolacak
başlık olarak

sandım güle sarılan dünler
tekraren yakinim
şiire sığınacak
 her bahar pazarından
eksilen yanımız
çiçeklerin alına moruna yamanacak
başlık olarak

sandım zamanın kıyısına
sızı bırakacak
bir ıhlamur telini titreten
saman kağıdına yazılacak
kadim aşklar
başlık olarak