Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Şairim bugün ...
Bilmediğim dillerde şiirler yazıyorum
Bilmediğim kervanların arasına katılıyorum
Bu dünyadan uzaktayım
Sisin ardında ki nedir ?

👏👏👏👍

Bî vefâdır dâr-ı dünyâ

 Kimseyi şâd eylemez..."


nice yoruldu eylül bizden
biri gibi durulmuyor kopan
yaprakların solgun telaşlarında güz
yüze dökülen saçları mı ayrılığa ayarlı
kıvrılan göz çukurları mı güle
kaldı dün

nice yoğruldu yağmur yaşlara
bir çırpıda yazılamayan
adı sanı kaybolan kavağın yelleri
kayda değersiz sızı
kalan dünde

nice boğuldu hıçkırık
bağ bozumunun iyi niyetinden
vuruldu bir gençlik alın yazısı
kuş kanadının telaşında
kaldı dünya

nice çoğuldu dünya
yazları sıcak ve kurak
kızları diri diri toprak örtülü yuvarlak
maide etrafında yırtınan gölge
kal’a dünden

Kaldık mı koronanın elinde esir.
Yakalanırsan inancındır en etkili tesir.
Lütfen keyif ve rahatınızdan vaz geçin
Vaz geçemiyorsan, vicdanınıza  seslenin.

Burası dünya
Yolcuğun geçtiği duraklarla dolu.
Her durak bir sızı
Her gidiş bir hasret
Yokluyor hepimizi...
Yarını yok
Dün -ya  diyoruz hepimiz
Aşk da, gurur da , yorgunluk da
Dün diye anılmaya mahkum.
Ayrılık treni gelene kadar hepsi..
Bilemezsin hangi saatte çalar sireni
Bilemezsin
Hangi vakitte alır gider senii..
Aman ha geç kalmayasın
Yok azığı taşıma
İçindekiler yetecek
Herbiri ayrı  yaşına...

     Tam da bu günlerde gerginlikler içinde yüzerken, bir nostalji yapalım geçmişe   

Öğretmen olmak kolay mıymıs.
Öğretmenler yattığı yerden mi maaş alırmış.
       
Bizleri acımasızca eleştirenlere cevap;
Öğretmen arkadaşlarıma da nostalji olsun asağıdaki şiir.


                 ÖĞRETMEN OLMAK

Kazanmak için önce yaşanır ÖSS stresi,
Okumak için gereklidir öğrenim kredisi.
Bitirmek için hep strestir final ve vizesi,
Tüm bu streslerin ilacıdır mezuniyet gecesi.

Mezuniyetten sonra bekler KPSS stresi,
Atanmak için heyecanlanır her ağustos gecesi.
Atanılan yer olur genelde bir dağ başı,
Bin bir güçlüklerle yapılır ilk iş başı.

Lojman çok eskidir, oturulamaz içinde,
Günlük ulaşım yoktur ilçeye genelde.
Çaresizlik içinde temizlenir lojman,
Çevre bozkır, keşke olsaydı orman.

Yağmurlu ilk günde sınıfa su damlar,
Güneşli ilk tatil gününde çatıya çıkar.
Eskimiş kiremitler anında çatlar,
Azimlidir öğretmen hemen işe başlar.

Dinlenmek için umutla bekler yaz tatilini,
Daha ilk yılında çok yorulmuştur zihni ve bedeni.
Ama yıllar geçtikçe alışır yorgunluğa,
Her zaman umutla bakar sonsuzluğa.

Çalışırken alışır çamura, toza,
Her derste tebeşir tozu kaçar boğaza.
Farenjittir en çok yakalandığı hastalık,
Zor atlatır olmuşsa bir haftalık.

Bir öğrenci düştüğü zaman canı yanar,
Kimse bilmez ki öğretmenin içi sızlar.
Bu sızının geçmesi ise,
Öğrencisinin bir gülümsemesine bakar.

Öğretmen olmak umutlu olmaktır,
Umutlarını öğrencilerine aşılamaktır.
Hoşgörülü, vicdan sahibi olmaktır,
En önemlisi ise sabırlı olmaktır.
                                       
                                  Kasım 2012
                                 Enver ÇOCUK

Bir can eskir bedende
Bir can  söner yavaş yavaş
Ömrün akşamıyken
Tecrübenin şânıdır..
Kazanmak için kaybeden,
Kaybederken yücelen ...
Törpülenen kaderde
Törpüleyen sevdalar...
Kâh sevinir devine devine
Kâh yerinir  devire..
Girmesin hayâlimize
Buz gibi vedâlar..

El var sorun çözer
Dil var dert söker
Göz var ışık tutar
Kalp var değer katar

Gece diyordun ne kadar da karanlık
Bir yıldız bile yok
Yıldızların olmadığı bir gökyüzü
Düşlerini yitirmiş adamın hali gibi karanlık
Geceye yürüyen insanlar tanıdım
Gündüzün  olmadığı caddelerde

Çaresizliğin vazgeçmişliği
Yüreğimdeki sessizlik
Oysa daha dün bir umut vardı
Bugün ne oldu da kayboldu....
Satırlara sığmayan gönlüm
Gerçeklerde acıya takıldı kaldı...

Unutma onu hiçbir zaman
Nice dertlere derman
Uzun bir yaşam için
Umuttan bir yudum için

O nsuz olmayacak bu eğitim işi
K apandın 13 Martta gidiş o gidiş.
U zaktan eğitim ancak zenginlerin işi.
L azımsın bize olmuyor, yürümüyor bu iş.

Bir sancı var annem
Şuracıkta
Gönül kuşumda..
Sussam da konuşsam da
Hiç terketmeyen...
Sen bizi nasıl taşıdın anne?
Kimselere emanete kıyamazken
Biz nasıl da uzaktayız,
Nasılda merhamette tuzaktayız..?
Sancısı büyük anne
Yanında olup hizmet edememekten
Yüzünü güldürememekten
Sadece üzülmekten
Yoruluyoruz anne...
Affet bizi.

Bazen yorulursun , tükenirsin ,
Derdini anlatmak istersin beyaz sayfalara,
Ama kafanda  uçuşan sadece  harfler vardır.
Şiir yazmak mı ne haddimize,
Konuşmayı unutmayalım kafi.

Gönlüm kırıldı bir kere sana
Hani hiç kıyamazdın bana
Dostluğumuzu da atma yabana
Deme artık "Rabbena hep bana."

Kimine gül olursun ,
Kimine diken..
Tez toparla kendini ,
Vakit varken...