Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Merakımı mazur gör
İyimisin
Mutlumusun oralarda...
Elalem sıcaktan yanarken
Buz tuttu ayrılıktan kalbim
Bi zehmeri ayazında

Ne olur !
El ve elalem olmadan gel
Gülümsemen geldi gözlerimin önüne
Bu aralar garip hallerim çoğaldı
Herkesi "sen" sanıyorum

Gün batımı bile derman olmuyor
İçimdeki sensizliğe
Sol yanım yaralı iken
Vazgeçmeye hazır değilim
Filizlenmekte olan fidanı kesme
Ahı yakar seni...
Hem yetim ,hem öksüz bırakma....
Ruhunu ,ruhuma yasla...

Anlatamadıkça içimdekileri
Sustuklarım birikti
Hatırımdayken...
Yağmurla birlikte çık gel
Çıkıp gelmezsen  şiir bitecek
Aslında her gidiş , bir gelişti sana...
Bu yolun ;
Bi tarafı imkansıza
Bi tarafı sana çıkıyor
Düşe kalka bi gülüşüne geldim
Beklemek dediğin nedirki

Uzaklarda da olsan
Kırk dereden su getir
Dinsin bu yanan yürek
Bıçak sırtı sevdanla sar beni
Ayrılıklar çatlarken sen yanıma gel
Zemzemle yıkansın sevgiler bi daha kirlenmemek üzere
Sevdalara sınır çizilmesin
Otantik olsun gülüşlerin
Kırılgan  damarlarımızda aşk şerbeti olsun
Martılar mutluluk getirsin kanatlarında
Papatyaların yaprakları eksik olmasın
Reçetesi yazılmasın ayrılığın
Gökteki bulutlardan sevgi dökelim içimize

Eylül ağlıyordu
Geçmişinde bir aydınlık bahar
Umutlarında taze yarınlar
Şimdi dalından düşen yaprak
Bahanesi sonbahar..
Eylül ağlıyordu
Kanadı kırılmış dalın
Mecalsiz yaprağı
Sararıp solan umut
Şimdi aşkı olmuş toprağın..
Ki toprak beklemez
Bilir ki gelecek
Ağlasa da Eylül
Yaprağı terk edecek..

Eylül ağlıyordu
Gözyaşları dahi viran
Bir köhne çınar yaprağı
Bir sokak lambası
Sararmış
Kararmış
Atıversen küsmez
Satıversen gücenmez..

Bakışlarında sevdanın
Kim gördüyse Eylül’ü
Kim şahit olduysa
Hüznüne yaprağın
Kim artık beklemiyorsa
Eylül’'e ağlıyordu…..

Bir yel eser yüreğime
Yorgunluklarıma bir sıcak çay etkisiyle
Tüm olmamışlıklarımı tamlamaya hazır
Kendini kendinle onarabilirsin der gibi
İçime ektim esenliğini
Neşeyi hasada kadar
Dehlizlerimde boğulabilirim
Ta ki düştüğüm yerden doğrulana dek
Kendimi kendimle döverek
Ekleye ekleye kedere sevinci
Elimi tutan güneşle
Yeni güne uyanana dek
Biraz kayıbım
Biraz yorgun
Az da isyankar
Böyle bilme yüreğim beni
Telkinlerimi saldım esen yelle
Tüm hücrelerime
Bazen pencerelerini yitiriyor insan işte
Ta ki gecenin hüznünü aydınlığa teslim edene dek

Eylül ağlıyordu
Geçmişinde bir aydınlık bahar
Umutlarında taze yarınlar
Şimdi dalından düşen yaprak
Bahanesi sonbahar..
Eylül ağlıyordu
Kanadı kırılmış dalın
Mecalsiz yaprağı
Sararıp solan umut
Şimdi aşkı olmuş toprağın..
Ki toprak beklemez
Bilir ki gelecek
Ağlasa da Eylül
Yaprağı terk edecek..

Eylül ağlıyordu
Gözyaşları dahi viran
Bir köhne çınar yaprağı
Bir sokak lambası
Sararmış
Kararmış
Atıversen küsmez
Satıversen gücenmez..

Bakışlarında sevdanın
Kim gördüyse Eylül’ü
Kim şahit olduysa
Hüznüne yaprağın
Kim artık beklemiyorsa
Eylül’'e ağlıyordu…..

şiirinizi okurken Eylülle ağlıyor insan.Yüreğinize sağlık öğretmenim.

İÇİMİZ   DERYA
Sustuğuma bakmayın.
İçimde pınarlar oluştu.
Beni bırakmayın.
Gönül sevdiğiyle buluştu.
Anlayın beni biraz.
Hobilerinizi anladığınız gibi.
Ben de sizi anlamalıyım.
Kim bilir içinizde neler var.
Ummadığımız kişilerde,
Bilinmeyen cevherler var.
Gelin bana,
İçinizi gösterin.
Hatta
Güzelliklerinizi birleştirin.
O zaman bu hayat,
Daha bir yaşanır olacak.
Çünkü güzelliklerimiz,
Kötülükleri boğacak

Hiç kimsenin olmadığı deniz kenarında
Başbaşa bi çay ve simit  borcun var
Geleceksen  haberim olsun
Bi iki tavsiyem olacak
Hayatın kilometre taşlarına aldırmadan
O muhteşem edanı gülüşünü al.. öyle gel
Mızıkçılık çocuklara
Susuzluğum sana ait...

Kirpiklerimden düşerken yokluğun
Soluğumda demledim ben sensizliği
Umudu şeker niyetine kırklama yaptım
Anamın rahminde yazılmış alın yazıma....

Kırlangıçlarla beraber göç ederdim diyar diyar yalnızlığa
Uysal bi rüzgarlara denk gelmedim
Sevgim içimde kilitli kalırken , düşlerimi bulutlar alıp götürdü hep
Bi bakışa yaralanırken
Kelimelerim yetersiz kaldı sessizliğe...

Geceye beni
Şiire seni yazmışsın
Ya beni de şiire yazaydın
Ya da
Hiçbir yerde okunmayaydı adın..

Çiğ damlasına saklanan
Görünür kıldın kendini
Oturup şiirler yazdım mısra mısra
Gülüşünde sevdalar
Saçlarında bi tutam umut saklı
Başından aşağı sevgi dökmek  geldi içimden...

Ne fesleğenler fesleğen gibi
Nede kekikler kekik gibi kokuyor
Sanki bin yıllık kadim bi hüzün var üstlerinde
Eskidendi o kokular
Çürümüşlüğün içinde kaybolup giderken
Yüzümüzde açan güllerin kokusu yok artık...

Yağmura sorsam seni kokardı toprakta buhurun
kararırdı yüreğimin en yufka memleketi..
ısınmaz ellerim artık güz gülleri ortasında
Yağmura sorsam seni eylül çekilirdi aramızdan

Mutluluğu yeni bulmuşken kaybettim
Elimin altından kayıp giden yıllarım gibi
Dünüp arkama bakmadığım gibi
İleriyi de görmüyor gözlerim

Buhulu cama yasladım başımı
İzledim gece sönen tüm ışıkları
Belki bir işaret verirsin diye
Bekledim yüreğimde ki umutları...