Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

İpekten kanatlar serdik
Yarına uzanan yollara..
Kardeşçe,dostça dualar edip
Aminleri doldurduk avuçlara.
Duymak ,söylemek varken
Sükutun yüreğine sığındık.

Gecenin morunda
Yakamoz gülüşlerini
Masmavi düşlerini al da gel
Derin tarihimize bi not düşelim...

Hiçbir sarı betimleyemez
Bir hazana büründü ki gök
Saçar üstüne bedbin dimağların
Kalmaz umuttan bir tane kök...
Teşrindir gelen, bak yağmurlara
En az bir tane hüzün ; her damlada..
Adı çıkmış mevsimin ,ne fayda;
Şemsiye de kar etmez ,büyük tufan kopmada...
Tüm yaprakları etti de yerlerinden;
Ya gönüller sağ çıktı mı bu velveleden?
Siyah beyaz ağında gidip gelen bir gri...
Yerinde midir hala göklerin düş mavisi..
Dört mevsim , dört ortak, dört kavga..
Alamet bırakma yarışında;
arzda..

Yüreğinde ateş olanların
Gözlerindeki su
Dilindeki duadır dermenı.
Onu sebep sayacak.
Ne kadar gürültülüyse acı
O kadar rahmet yağacak

             ELVEDA

Bıraktım artık her şeyi oluruna
Yaşadıklarım hep boşuna
Ben alışamadım yokluğuna
Olsun sen mutlusun ya.

Sevda için cikmistim yola
Bu kadar acı çok bana
Kaybettigim mutluluğu
Arayıp bulacağım sen olmasanda.

Kalbimdeki derin bir yara
Gözlerim hep dalar gider uzaklara
Sevdiğim yoksun ya yanımda
Bu hayatta yaşamak haram bana.

Dön demeyeceğim artık sana
Beni sildin  attın bu hayatta
Belki bir gün olurda
Ben demeden gelirsin bana.

Sen yolunu çoktan kapatın bana
Ağlasam da haykirsamda
Artık yoksun yanımda
Bu elveda senle  yaşadığıma.

çalan türküler; sesin...
karşımda çırpınan deniz; gözlerin...
yüzümü okşayan meltem; nefesin...
omuzlarımı saran şal; ellerin...
etrafımı saran karanlık; hasretin...
işte böylesine benlesin...
ölesiye benimsin...

Ama...
Yarım kaldı,
Bir şeyler.
Karşılıksız,
Sevgiler gibi.

Ama...
Eskidi,
Tüm hayaller.
Uykuda görülen,
Düşler gibi.

Ama...
Gitti,
Çok uzaklara.
Göç eden,
Kuşlar gibi.

Oysa,
Seni sevmiştim.
Tarifsizce,
Tıpkı,
İstanbul gibi.

Ülkem sesim
Ülkem nefesim.
Şu kavgalı dünyada
Huzur dolsun evim.

Yerle yeksan olabilirdim
Ağlaya ağlaya bitebilirdim
Güneşi görmeye bilirdim
Yaşayan ölü olabilirim

Ayakta tutana
Gülümsetene
Şemsi aydınlatana
Verdiğine de vermediğine de
Elhamdürüllah

İSTANBUL GİBİ SEVMEK

İstanbul gibi sevmek,
Sevip de vazgeçmemek.
Oysa sevmiştim seni,
Tıpkı İstanbul gibi.
Ah güzelim İstanbul.
Senin gözlerin gibi.

Ümitlerin peşine gitmek,
Bulunca terk etmemek.
Oysa sevmiştim seni,
Tıpkı İstanbul gibi.
Ah güzelim İstanbul.
Senin yüreğin gibi.
   Osman Ali Aydın

SEVGİNİN   ZİRVESİ
Ben seni en çok
anamın babamı sevmesi kadar sevdim.
Ben seni
oruçlunun iftarda suya kavuşması kadar sevdim.
Ve ben seni
acıkıncaya kadar unutmadım.
Ben seni
ananın yavrusuna olan sevgisi kadar sevemedim.
Sana olan sevgimde annemi geçemedim.
Bu dünyada en büyük sevgi annelere verilmiş.
Bunu anladım, bunu bildim.
     Osman Ali AYDIN

Düşlerin hatırı sayılır bi yolcusuydum
Tap taze umutlar toplamak için
Masmaviydi içim
Kaybettim izimi
Sensizim şimdi

Kum rengi yanlışlarımı
Gözlerindeki huzurun ve sükunetin yağmurlarında yıkarken
Dermanım bittiğinde gölgende soluklandığım
Sinemdeki mevzim
Nerdesin....

Kış bekler kalbimizin bir köşesinde
Yalnızlık çağırır uzun geceleri..
Her yürek kendi sevdasından asılır
Ömrün sonsuz şarkıları  düşlerinde
Yalnızlık çağırır uzun geceleri..

Kar tanem !
Suya düşme erirsin...
Ruhuma ve gönlüme düş