Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Kör oldum sağır oldum
bunca olmazın içinde
bir kördüğüm gibi takılı kaldim
nasibine erişmeyen umutların içinde
Yine vuslatlar teselli verir
Yine bilinmezlikler
Bir can anlar mı acep
Solan gülün çekişinden

Bu akşam kalemim kırık
Zihnim bunalik
Gözlerim dumanlı
Ölüyor muyum ne!

Baktığım görür
 gördüğümü sever
 sevdiğimi yaşar
Yaşadığımı unutur muyum hiç

SANIRSIN

Akşamın beşi
abimin gulusu
ablamin sevgisi
Unutulur mu sandin

Babamın bakisi
Annemin göz yaşı
Komşunun ikramı
Unutulur mu sanırsın

Hocanin vaazı
Öğretmenin eğitimi
Doktorun iğnesi
Unutulur mu sanırsın

Zamanın akışı
Azrailin alışı
 Ömrün bitişi
Durur mu sanırsın

ANAM BABAMSIN ÖĞRETMENİM

İçime bir güneş gibi,
Doğan sensin öğretmenim.
Kalbime yağmur gibi,
Yağan sensin öğretmenim.

İlim saçarak cehaleti,
Boğan sensin öğretmenim.
Kötülüklerin önüne seti,
Koyan sensin öğretmenim.

Toplayarak bir bir rakamları,
Sayan sensin öğretmenim.
Geçmişteki tüm yaşananları,
Yayan sensin öğretmenim.

Kendini verdin yeniliklere,
İnsanlığa çalışan sensin öğretmenim.
Tüm zorluklara sabır ile,
Fedakarlığa alışan sensin öğretmenim.

Ne zaman rahat yatacaksın.
Hayattaki çabamsın öğretmenim,
Daha bana ne yapacaksın,
Anam babamsın öğretmenim.
Osman Ali AYDIN

Çığlık çığlığa bir şiir sevmek dedikleri
Baştan sona seninle yazılacak bil..
Yokluğun.. yoksulluğum..yok oluşum..
Sende dile gelecek hece hece sersefil
Sevda dedikleri başı sonu  bir şiir.

KENT

Bu bir rüya mıydı ki buldu ansızın beni,
Isırdı hülyalarımı bir acının otu.
Geçmişin özlemi sardı öyle benliğimi,
Neylersin ki başlamadan özlemim solduysa!

Şimdi yok manzarada tek gülen munis bir yüz,
Sensiz renkler, hep kasvet tonlarıyla örülü.
Mazinin varoşlarında terkedilmiş öksüz,
Ağlamaklıyım, başımda ruhumda gömülü.

Yaşamak zor mu zor,  sokaklarında kan kokan,
Aç  canavarların dolaştığı kaldırımlar;
Korkutuyor bu gecenin damlarından sarkan,
O,  insanımsı çirkef  aşağılık   mahluklar…
                                       
                                             Hikmet Baş

Bir sözün senet olduğu
Devirler bilirim emin
Kendinden önce
Ağlayanı düşünen..
Dilekler ağaçta kaldı,
Namazlar camide.
Haclar cepte
Aranır oldu;eller diller
Bir çatıya sığamadı aile
Dağıldılar hanede.
Sofralarda yemek soğar
Yüreklerde sevgi..
Ne zalımsın ey dünya:
Şutladın insanlığı...

Bu şehir sensiz ıssız,
Sen olduğun zaman
Anlamı var buranın
Ben neyleyeyim
Burada bir başıma...
Şehrin ışıkları bile
Parlak değil artık!
Gittiğinden beri
Gülen yüzler de yok...
Bu şehir
Senden yoksun
Sana hasret...
Dön hadi gülümset
O üzgün gözleri....

Kaybedeni belli bir savaşsa eğer
Ha sen kaybetmişsin ha ben
Ne farkeder....
Söylenecek bir tek, söz kalmışsa
Ha sen söylemişsin ha ben
Ne fark eder...
Ayrılık kaçınılmaz bir hal almışsa
Ha senden uzak...Ha Dünyadan ırak
Ne fark eder.....

Eskiden tahtaydi kaşiklar
Soğan elle ezilirdi
Ayran yayıktan bakır tasla icilirdi
Zaman ne çok şeyi aldı götürdü hayatımızdan

Olduk sosyete tat almaz olduk
Bolluk çoğaldı doymaz olduk
Koşarken kırda bayırda
Asfalta yuruyemez olduk

Ne olduysa bize
Kendimizi tanıyamaz olduk
Atamızin yolunu kaybettik
 Evin yolunu bulamaz olduk

Gerçekti sana olan sevgim
İçten di tüm söylediklerim
İnanamadin ben bilirim
Sevmedim dedin.
Sevmek yürek işi
Sevemez herkes benim gibi...
Yüreğin derse birgün
Ben sevdim
Geç kalmış olursun
Bunu da düşün...

 Hasretin...
 Sensizliğin...
 Çaresizliğin dünü/ yarını olmayan
 Olmadığı başka bi dünyaya gidelim
 Hadi tut yüreğimin elini
 Göz bebeğinden tutalım sevdayı..
 

Dağın eteğinden süzülen bir su damlası düşünün,
Uzun ve belirsiz bir yoldur onu bekleyen
Belki amacına asla ulaşamayacak...
Belkide ilk engelde karaya vuracak...
Ama bütün bunlar
Su damlasının umrunda mı sanıyorsunuz
Aslaa...
Onun tek düşündüğü
Daha önce hiç görmediği
Sesini bile duymadığı
Bir tek ismini bildiği
Buna rağmen,
Büyük bir özlem çektiği
Denizine kavuşmaktır
Sadece "O"na kavuşmak...
Belki duydukları yalandır
Belkide böyle bir yer yoktur
Hiç olmamıştır...
Olsun ne çıkar ki
Bu inançtır onu,
Sonu belirsiz bir yolculuğa iten
Bu tutkudur ona, yaşama sevinci veren......

Dağın eteğinden süzülen bir su damlası düşünün,
Uzun ve belirsiz bir yoldur onu bekleyen
Belki amacına asla ulaşamayacak...
Belkide ilk engelde karaya vuracak...
Ama bütün bunlar
Su damlasının umrunda mı sanıyorsunuz
Aslaa...
Onun tek düşündüğü
Daha önce hiç görmediği
Sesini bile duymadığı
Bir tek ismini bildiği
Buna rağmen,
Büyük bir özlem çektiği
Denizine kavuşmaktır
Sadece "O"na kavuşmak...
Belki duydukları yalandır
Belkide böyle bir yer yoktur
Hiç olmamıştır...
Olsun ne çıkar ki
Bu inançtır onu,
Sonu belirsiz bir yolculuğa iten
Bu tutkudur ona, yaşama sevinci veren......

Küçük Kara Balık ı hatırlattı bana öğretmenim.

KALDIMI
Üç beş günün hesabını mı yapayım,
Tükenmiş ömürden kalan sermaye;
Ne kadar uğraşsam da kahrolmaktayım!
Yine çareler kaldı son sefere…

Yürüdüğüm dar sokaklarda ferman:
Dualarım tartıda,  benimse son :
Kurtuluş  ümidim; kabul olmayan duam!
Bitsin bu işkence, ömrüm oldu siyah fon!

Rüyalarımda mı sadece çektiğim azap,
Katar katar kervanlar taşır acımı,
Benimse içtiğim ,hayatın kadehinden kezzap.
Söyleyin bu sancıdan  kurtuluş kaldı mı?
                                    Hikmet Baş