Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Kınalı keklik gibidir sevda
Uçar iken kanadından,
Severken, yüreğinden vururlar....

yanıyor gözlerim suyun aksinden
şafak ne zaman yarılanıyor onu arıyorum...
tutup da bir kenara attığım eski hüzünlerimden
doğurduğum onca mutlulukları kundağa sarıyorum...
kelimelerin anlamını bozan anlam avcısı nerede?..
sözü havada asan o eşkıya bilmiyor mu
dünyanın masmavi bir suç olduğunu?..

kendi kendine kafi bir sıkıntı içindeyiz...
vagonlardan istasyonlara sıra gelmiyor...
oysa biz tüm biletleri yırtıp atmıştık
günlerin devrine tanıklık edenler seviniyor...
akıldan hayata giden umut yolcusuyuz artık...
biz -sadece- bilmek istemiyoruz
dünyanın kapkara bir girdap olduğunu...

haydi...koy ellerini masaya ve bir şiir oku...
ben seni durdursam da art arda diz dizeleri...
bir miktar soluklanmak için bile durma...
ama...noktasını başından belli eden dizeleri,
sanki bir mucize beklermiş gibi okuma...
hem şair hiç bilmez miydi
şiirin kanayan bir mürekkep olduğunu?..

rüyamızda göç eden kuşlar görürdük...
ve uyanınca kuş/ku/suz olurdu gökyüzü...
biz böyle her gün kristal mutluluklar
susuz sabunsuz huzur ve çalışkan ellerle
nasıl da dalardık mavinin sır denklemine...
hem yazık değil miydi söylesene doğan güneşe?..
boş verelim yaptığımız o bayat güzellemelere...
resim gibi konuşmayalım...
hikaye gibi gözükmeyelim...
ve su gibi durulmayalım...
hem, hiç mi tek bir kul görmez
dünyanın dört mevsim bir talan olduğunu?..

kuşlar bilir...sadece kuşlar bilirdi...
atlar tevekkül ederdi kırlara doğru...
yer çekmeseydi elbette yer çekmeseydi
tabiata -yorulmadan- sürekli eşkıya sürerlerdi...
şimdi;
gecelerden alacağımız olan ışıkları saçarak
sebil etmez miyiz tüm aydınlık/ruhumuzu...
ve haykırmaz mıyız çığlık çığlığa
dünyanın aslında ''tek bir gün'' olduğunu!..

Güne dönüp düne eyvallah
Demeli dost demeli
Yürekteki yükü sarıp vah
Yemeli dost yemeli.
Göçüp gitmeden diyardan
Anlamaz gözler firardan
Şu sinedeki yaradan
Gütmeli dost gütmeli.
Sözler yakmakta;bir köz
Dizler kaçmakta düz
Gözler düştüğün yakamoz
Seyretmeli dost seyretmeli.
Dalınca dostun bağına
Uzandık sevda çağına
Ebediyetin kucağına
Gitmeli dost gitmeli.

O giderken
Ben gelirken ödeştik
Özlem ötesi bi duyguda
Sevgisini her uzatışında dert alıp, derinden  huzur verirken
Ahhh ahhh
Onsuz geçen her saniye,bir güne
Gün ,özleme devriliyor....

bin yalnızlık kuşanır ellerim geceleri
beklerim benim olan ne varsa uzaklık serpiştirmesin sessiz ve hazin
üstünü örter uyku unutmak kokan vahaların acıdan eser yok
nereye uçar söylenmeyen sözler
hangi kefeye ağır ödenmemiş bedelleri aşkın
sabahladığımız gülün kıvrımları
her kuyunun  kaybedilmiş yusuf ları adına
elif ile vav aşkına
çoğul cümleler kurulmalı baş köşesine
çağın cümle susuşların

kış kıyamette kalmalı daha ömrümüz

ki ayaz vurmuş mislince künhüne varmalı yürekevimizin

aşk uyusun

uyusun ayrılıklar büyüsün özlem..
yusufu kaybettik  hüzün kuyularında
yusuf gül oldu..züleyha kul oldu
 kadim  zamanlarda.."

imgeleri harika kullaniyorsunuz hocam

.

Son söz son dua değildir
Son  bakış
Her zerre de ayrı nakış.
Diline düşen cemreler
Yürekte hemhal olur
Bir kıpırtı alır gider
Bir ruha dua kalır.
Nice dertlerin üzerine
Süzülürken gök kuşağı
Oradan şen çocuklar
Kayar yokuş aşağı.
Sonra bir rüzgar eser
Alır götürür bizi de
Üzerinde  uçurtmalar.

Saçının telinden
Kaşının yayindan
Özlem duyup
Gözyaşına sığınıyorsan
Yüreğime sığmayan sevda
Şiire sığar mı üstadım

Yürege düşen sevdanın,hasreti düşer gözlerden

yüreğine sağlık @toplumbilim...

Saçının telinden
Kaşının yayindan
Özlem duyup
Gözyaşına sığınıyorsan
Yüreğime sığmayan sevda
Şiire sığar mı üstadım

Yürege düşen sevdanın,hasreti düşer gözlerden

kelimeler harika yakışmış duygulara

hep söyledim ya sana
geçen zamanı
yanan yüreğimi
özlemimi
bakışlarıma veriyorum
bir bak gözlerime
özlem dolu
hayallerime

şiirler de susar...
yoksa nasıl sevdalanırdı
mısralar bunca
denize ve yağmura?..
susuz bırakmaya gelmez
sesi kurur sesli harflerin...
çatlar dudakları dizelerin...
ve işte o zaman;
şiirler susar...

Sen kelimelerim uçup gitmeden
Koşup yetişip yazdığım cümle..
İncecik dualar mırıldanıyor dudakların..
Meneviş döşeli yollarda, nazik varlığın..
Şu hayat, şu da gönüllerimiz..
Ne kadar farklıyız, oysa benzemeliydik..
İçimizden akan nehirler,
Dökülüyor yabancı sulara..
Biz ve dünya, beyaz ve siyah..
Bu tezattan, hangimiz  sağ çıkacak..
Dikensiz gül olmak mı muradımız..
Yoksa herkese ve herşeye rağmen,
Mertçe var olmak mı kavgamız..
Bu sokak lambası ışığında, yazdığım cümle..
Titrek ve zayıf, üşüyor ellerimde..

Sen kelimelerim uçup gitmeden
Koşup yetişip yazdığım cümle..
İncecik dualar mırıldanıyor dudakların..
Meneviş döşeli yollarda, nazik varlığın..
Şu hayat, şu da gönüllerimiz..
Ne kadar farklıyız, oysa benzemeliydik..
İçimizden akan nehirler,
Dökülüyor yabancı sulara..
Biz ve dünya, beyaz ve siyah..
Bu tezattan, hangimiz  sağ çıkacak..
Dikensiz gül olmak mı muradımız..
Yoksa herkese ve herşeye rağmen,
Mertçe var olmak mı kavgamız..
Bu sokak lambası ışığında, yazdığım cümle..
Titrek ve zayıf, üşüyor ellerimde..

Yüreğine sağlık cnmm.
özlemişim şiirlerini.çok güzel olmuş.

şiirler de susar...
yoksa nasıl sevdalanırdı
mısralar bunca
denize ve yağmura?..
susuz bırakmaya gelmez
sesi kurur sesli harflerin...
çatlar dudakları dizelerin...
ve işte o zaman;
şiirler susar...

Yüreğinize sağlık  öğretmenim.çok güzel olmuş