Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Ey aşk!
Her yere yanında götürdüğün
Yalnızlığın
Acın var
Hayata çivi gibi çaktığın
Gözlerde başlayıp
Sözlerde bitirdiğin
Kalplerde yitirdiğin.....

En çok
Sevdiklerin için yanarsın.
Derdi derdin olur
Neşesi neşen
Endişesi endişen.
Yoğrulsa sen solursun
Ağlasa
Senden akar göz yaşı.
Koşsa sen yorulursun
Dursa sensin özü.
Ya söyle halini
Ya beklemesin .

Ey asla yalvarmayacağım şiire
yazılar kalsın muallakta bir köşede
cümle lal kelimelerim sol yanımda
dikiş tutmaz yareler uçurur
yağmur olup eritmesen yüreğimi.."

Yüreğinize sağlık  öğretmenim.çok güzel olmuş

çok teşekkür ederim sevgili öğretmenim...
hiç bir şiirin susturulmaması temennisi ile...
sevgiyle kalın...

Bir seher vakti çık gel,
 henüz rüzgar değmemiş saçlarına dolansın ellerin
yeniden yaşam bulsun çürüyen bedenim.

Her gece sabaha gebedir diyenler
İçimdeki çığlığı
Gözyaşımı
Ruhumu
Bı tabuta koydular
Bilmiyorlar
Toprağa düşen filizlenir
Ayrılığa düşen olgunlaşır

Fikir zikre dökülürdúgünde
Senin canın sagolsun...

Karanlık bir gece gibidir yalnızlık
Istesende kimseyi göremezsin
Yanı başında.
Sana yoldaş olan
Yüreğinde taşıdığın umudundur
Bırakmaz ise seni yarı yolda.
Sarıl ona tüm benliğin ile
Işık tutacaktır
Karanlığa ve yalnızlığa...

ışık da ben karanlık da...
ışığı kalbine dolduramayıp
karanlığa suç atandan sana ne...
ben hem ışıktayım hem karanlıkta...

sıcak da ben soğuk da...
sıcağa söylenip dururken
soğukta titreyenden sana ne...
ben hem sıcaktayım hem de soğukta...

güzel de ben çirkin de...
güzele tamah edip
çirkini aşağılayandan sana ne...
ben hem güzeldeyim hem de çirkinde...

coşku da ben hüzün de...
yüreğindeki coşkuyu sezememiş
hüznün yaratıcılığına erişememişten sana ne...
ben hem coşkudayım hem de hüzünde...

sabah da ben gece de...
sabahın şafağına kör iken
gecenin ışığına tutunamamıştan sana ne...
ben hem sabahtayım hem de gecede...

geçmiş de ben gelecek de...
düne takılıp kalmıştan
yarın için bugünü yok sayandan sana ne...
ben hem geçmişteyim hem gelecekte...

Dilimin ucunda ne bir kelime nede başka bir söz yok
Yağmuru ve ıslanmayı ziyan etme
Sonra rüzgârı
sonra,
Senden sonrası yok işte dedim
Ve sustum….

siz hiç iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
anne bırakıp gitmiş uykuda...
atıvermiş başından, işsiz güçsüz baba...
bilmiyor nerededir kendinden bir yaş büyük abla...
anneden ayrı/babadan ayrı/evinden ayrı...
nasıl sığar iki yıla bu kadar acı?..

siz hiç her yeriyle ağlayan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
saçları ağlıyor; okşanmadığı için...
yanakları ağlıyor; öpülmediği için...
kolları ağlıyor; sarılmadığı için...
dudakları ağlıyor; sesi duyulmadığı için...
yüreği ağlıyor; böyle bir dünyaya geldiği için...

siz hiç kolları hep açık bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
ayırt etmeden sarılıyor her gördüğüne...
öyle korkuyor ki -yine- terkedilmekten
sımsıkı kavrıyor her sarıldığı boynu
hiç de beklenmezken o minicik ellerden...

siz hiç yüreğiyle bakan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
koskocaman gözleri kapkaranlık bir kuyu...
tükenmek de bilmiyor ki yüreğinin göz yaşı suyu...
o bebek kokusuna karışmış korkusunun kokusu...
öyle aç ki sevilmeye
ne nazı kalmış ne huysuzluğu...

siz hiç;
ana babasından bir hayat alacaklı...
dünyanın yüzüne tükürse de, haklı...
her şeye yetmese de minicik aklı...
daha iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...

siz hiç iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
anne bırakıp gitmiş uykuda...
atıvermiş başından, işsiz güçsüz baba...
bilmiyor nerededir kendinden bir yaş büyük abla...
anneden ayrı/babadan ayrı/evinden ayrı...
nasıl sığar iki yıla bu kadar acı?..

siz hiç her yeriyle ağlayan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
saçları ağlıyor; okşanmadığı için...
yanakları ağlıyor; öpülmediği için...
kolları ağlıyor; sarılmadığı için...
dudakları ağlıyor; sesi duyulmadığı için...
yüreği ağlıyor; böyle bir dünyaya geldiği için...

siz hiç kolları hep açık bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
ayırt etmeden sarılıyor her gördüğüne...
öyle korkuyor ki -yine- terkedilmekten
sımsıkı kavrıyor her sarıldığı boynu
hiç de beklenmezken o minicik ellerden...

siz hiç yüreğiyle bakan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
koskocaman gözleri kapkaranlık bir kuyu...
tükenmek de bilmiyor ki yüreğinin göz yaşı suyu...
o bebek kokusuna karışmış korkusunun kokusu...
öyle aç ki sevilmeye
ne nazı kalmış ne huysuzluğu...

siz hiç;
ana babasından bir hayat alacaklı...
dünyanın yüzüne tükürse de, haklı...
her şeye yetmese de minicik aklı...
daha iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...

Yüreğinize sağlık öğretmenim.
Aileden ayrıldık.Hasta bıraktık aayı babayı.Yürek paramparça. Biir de şiiri okuyunca gözüm pınar oldu..
 

siz hiç iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
anne bırakıp gitmiş uykuda...
atıvermiş başından, işsiz güçsüz baba...
bilmiyor nerededir kendinden bir yaş büyük abla...
anneden ayrı/babadan ayrı/evinden ayrı...
nasıl sığar iki yıla bu kadar acı?..

siz hiç her yeriyle ağlayan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
saçları ağlıyor; okşanmadığı için...
yanakları ağlıyor; öpülmediği için...
kolları ağlıyor; sarılmadığı için...
dudakları ağlıyor; sesi duyulmadığı için...
yüreği ağlıyor; böyle bir dünyaya geldiği için...

siz hiç kolları hep açık bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
ayırt etmeden sarılıyor her gördüğüne...
öyle korkuyor ki -yine- terkedilmekten
sımsıkı kavrıyor her sarıldığı boynu
hiç de beklenmezken o minicik ellerden...

siz hiç yüreğiyle bakan bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...
koskocaman gözleri kapkaranlık bir kuyu...
tükenmek de bilmiyor ki yüreğinin göz yaşı suyu...
o bebek kokusuna karışmış korkusunun kokusu...
öyle aç ki sevilmeye
ne nazı kalmış ne huysuzluğu...

siz hiç;
ana babasından bir hayat alacaklı...
dünyanın yüzüne tükürse de, haklı...
her şeye yetmese de minicik aklı...
daha iki yaşında yaşlanmış bir bebek gördünüz mü?..
ben gördüm...

Yüreğinize sağlık öğretmenim.
Aileden ayrıldık.Hasta bıraktık anmayı babayı.Yürek paramparça. Biir de şiiri okuyunca gözüm pınar oldu..
 

Yüreğinize sağlık öğretmenim.
Aileden ayrıldık.Hasta bıraktık anmayı babayı.Yürek paramparça. Biir de şiiri okuyunca gözüm pınar oldu..
 

çok geçmiş olsun sevgili öğretmenim...inşallah en kısa zamanda şifa bulur anneniz ve babanız...

ben de dünden beri kendime gelmekte zorlanıyorum...bir değil, beş değil, onlarca çocuk...hepsi günahsız, hepsi yalnız, hepsi dünyanın derdini yüklenmiş minicik omuzlarına...
''insan'' olmaktan utanıyor bazen insan...

Sakladım hüzünlerimi
Vurmaz yüzüme,
Göz yaşım düşmez yanağıma
Akar gönül telime...

Kendimden ve şiirden uzaklaştım
Bana bir yudum şiir okuyabilir  misiniz