Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

 İçim, içinde kilitli kaldığından beri

Öyle!
Asıl…
Sıcak…
Zarif…
Sesini sesime
Gülüşünü, gülüşüme
Katık eyledigimden beri
Aklım,
Yarım yarım giderken
Kalbim buram buram yanar

Derinden gelir sevgim
Sen bilmesende olur
Sevmiş bir kere yüreğim
Dile gelmese ne olur.

Kelimeler yetersiz kalır
Gönlümde açan sen  baharım...
Kulağıma son sözün çalınır
Unutmadım, unutamadığım.

Hazan mevsimini de geçtik 
Ve Hüzün mevsimine yelken açtık
Titrek bir ses , sessiz bir nefes

ey yolcu dur da bak bakalım
dah dün elinde misket buradaydın
ne akıl aldın ne de akıllandın
eğlendiğin her günü kar saydın

al, bak işte bitti her saat
dünya sensiz de akacak
her genç sana nefretle bakacak
seni anlayan kimse olmayacak

kimisi de şiir yazacak
kelimeleri alt alta sıralayacak
işte...
sana...
şiir...
ama kim anlayacak.

yeter! bu kadar hüzün üzüntü,
onların olsun her türlü kıymeti süprüntü.
dudak payı kalmasın, doldur bugününü
yarınlar onların olsun, yarınlar hayal ürünü

.

Yerle gök arasında
Öyle bi sessizlik duser ki
Gönül kitabına
Bı harf  bulamaz
Bı ses olamazsin
Susarsin....

İçinden ne gemiler gider
Ummanlara sessiz sedasız.
Ne yolcu bekler sonsuzluğa.
Yanındaki dert mi
Kefen mi
İlaç mı
Alabora olmadan
Bilemezsin
Söylemezsin...
Dalgaları yuttuğu
Avuçlarının avuttuğu
Ne  duygular salıverirsin.
Yalnızca martıların duyduğu.
Yürekten kaptanın
Rotaya hakim.
Sonsuzluğa sığındığın
En büyük hakim.

aşk baz'en, uyurken düşe/kalkmakmış...
düşe düşmek değil, düşe çıkmak/tırmanmakmış...
baz'en derin kuyuları gökyüzüne doğru kazmakmış...
birisi eksik kanadını ikiye tamamlamakmış...
aşk baz'en, uyurken düşe/kalkmakmış...

Yine kederli akşamlarda demlenirken
Kader bı şeyler söylemeye çalışıyor
Kalbimle aram açılıyor
Ha koptu kopacak
Tıklım tıklım yuregime
Düğüm atamıyorum..
Hayırlısı diyorum yine
Bildiğin gibiyim
Merak etme sen diye..
Hayatla saklambaç oynuyorum
Neyseler biriktirirken
Acabalar sırada bekliyor...
Mevsiminin kuytularında saklanırken
Saçlarıma kar
Yurege huzun yakışıyor...

Bitmez bendeki bu hüzün
Dinmez acılar başlar gündüzün

Kederli akşamlarda sert eser efkar rüzgarı
Buz kesen gecelerde içime akar gözyaşları

Alev kaplar duyguları,ümitsiz sedalar
Saatler dolar yine, göğe yükselir dualar

Sürgün oldu hayat, hüküm giydim üzerime
Gönül ayazda demlendi, kırağı düştü yüreğime

Hayaller kar boran yaşıyorum bigane
Hislerimin boynu bükük benliğim virane

............................. ...........
Rüzgarın parmak uçlarında sevdan,
Her gece vurur yüzüme nefesin,
Yılları kayıp geçen ömrümde adın
O gün gelmedi hiç, eskimedi yüzün..
............................. ................

Ve dayanamayıp satarsın
Satarsın işte
Hasretini, hayallerini, gözyaşlarını
Kimselere veremem dediğin sevdanı
Darmadağınık üç beş kelimeye...

       ( Kanayan yaralarıma üflesen geçer mi?)

Dünümdü gözlerindeki  ben
Yarınım da ol isterim
Aydınlansın kurduğum düşler.
Sinemde bir gülümseme bıraksın
Seninle geçecek bütün günler...

üç harf; aşk..
beş harf; sevgi...
yaşamak gerek şu üç beş harfi
üç beş günlük dünyada...
dört dörtlükse yaşamak arzun
ekleyiver ''umut''u da
üçle beş arasına...

aşkın gümrah ırmaklarına çarpan kalbim
bu devinimin bana mı yoksa
 ne sonsuz bir aldanışa.."