Kendi Şiirlerimizi Paylaşalım

Dünya
Dört duvar
Tek köşe.
İçi dışına mahkum,
Dış içine.
Bir yüreği yok ki bilsin
Sevmeyi,kıymet bilmeyi
Dünya
İçi kasvet
Dışı süslenmiş
İçi kaynar kazan
Hoyrat bir
Mumya.

Kalemin ucundan kağıda
Mısra mısra dökülürken
Özleme sarılmış şiirler
Yakar ince ince...

sokakların ıslaklığı neye yarar ki
senin şiirinde
ıslanır  kör hevesler
gayrısı sendedir senden..
‘o yağmuru bekliyorum’

tut ki bir küçük yağmur damlası sevgim
doluyor kalbine sessiz harflerle.."

Sen;
Yalnızlığımın şiiri,
Kalbimin vazgeçilmezi...

Sen;
Kırlarda açan baharım,
Koklamaya kıyamadığım...

Sen;
Her anını hissettiğim
Yaşam kaynağım...

ağzından kaçırmak istiyor insan kendini...
oysa kendine bile itiraflar sayılı....
bir daha geçiyor burnumun direğinden
açıkta kalmış bir nar’ın rahiyası...
ne var bu şehrin denizinde bilmem...
kıyısından el sallayıp
martıların gagasına nar çizmek gibi bir şey
gözlerine bir kez dalabilme çabası...

beklemeliyim
beklemelisin
beklemeli..
beklemek fiilini eyleme dönüştüremediğimiz için
bu çekimsiz halleri hayatın
yitik bir kurgu gibi
bu aşk beklemeli
bir köşesinde
yürekevimizin
gül renginde.."

Ne çok özler olduk dünü
Yüreğimizdeki kör düğümü..
Ne çok bekledik
Bekletildik..
Çilesini bitirip
Doymadan sevdaya.
Ermeden murada deyip
Hiç gam çekmedik
Yarına dair.
Ne özledik dünleri
Kıymet bilir günleri
Kör düğümleri...

siz hiç acının rengini gördünüz mü?..
ben gördüm...kırmızı!..

sarı, teneke yıldızlar takılmış kuyruğuna,
acı lacivert...
koyu kara...
boğazının düğümüne bir şiirin
yürek seçimi sözcükler gibi dizilmiş...
gözlerine tozlar kaçmış...
zaman biraz durur gibi yapmış...
eli düşmüş,
bilekleri ağlamış...
ağlamakta bir şarkı
söylemekte bir ses,
tanıdık gibi bir nefes...
nefesinin düştüğü göğsünün kafesine,
nefesine yabancı...
zaman durur
ve nefesini tanımaz...
nefesi yetim kalır, nefesi yanar...
canı soluk soluğa...
soluk soluğa koşar soluksuz
sokaklar boyunca...
sokaklar yağmur damlaları
takarlar boyunlarına...
yakar şehri koşar adım...
neden kaçıyorsa yorulur,
sonra yine ona doğrulur...
ceplerine sığdıramaz gözlerini...
gözleri, onlar hep gece ağlar...
kulaklarına gider elleri...
elleri titrer...
mahkum sancılar doğurur
bir dolu insan adına....
müebbet sancılara bürünsün diye...
sancıları karanlıkta kıpkırmızı sürünsün diye...
söylemez derdini...
acı, derdini söyletmez ki...
duvarlar alır kollarına,
surlarında karabasan...
fakat izi korkak...
izi sarhoş...
izi gizli...
gecelere tutulur...
sokaklar boyunca, uğuldar gece...
zordur...
zordur taşıması... ağır... acıtan...
hayalet değneklerini kırıp da atan...
sokakların ruhundan
masalsız gecelerin ruhuna ruhunu katan...

siz hiç acının rengini gördünüz mü?..
ben gördüm...kırmızı!..

siz hiç acının rengini gördünüz mü?..
ben gördüm...kırmızı!..

sarı, teneke yıldızlar takılmış kuyruğuna,
acı lacivert...
koyu kara...
boğazının düğümüne bir şiirin
yürek seçimi sözcükler gibi dizilmiş...
gözlerine tozlar kaçmış...
zaman biraz durur gibi yapmış...
eli düşmüş,
bilekleri ağlamış...
ağlamakta bir şarkı
söylemekte bir ses,
tanıdık gibi bir nefes...
nefesinin düştüğü göğsünün kafesine,
nefesine yabancı...
zaman durur
ve nefesini tanımaz...
nefesi yetim kalır, nefesi yanar...
canı soluk soluğa...
soluk soluğa koşar soluksuz
sokaklar boyunca...
sokaklar yağmur damlaları
takarlar boyunlarına...
yakar şehri koşar adım...
neden kaçıyorsa yorulur,
sonra yine ona doğrulur...
ceplerine sığdıramaz gözlerini...
gözleri, onlar hep gece ağlar...
kulaklarına gider elleri...
elleri titrer...
mahkum sancılar doğurur
bir dolu insan adına....
müebbet sancılara bürünsün diye...
sancıları karanlıkta kıpkırmızı sürünsün diye...
söylemez derdini...
acı, derdini söyletmez ki...
duvarlar alır kollarına,
surlarında karabasan...
fakat izi korkak...
izi sarhoş...
izi gizli...
gecelere tutulur...
sokaklar boyunca, uğuldar gece...
zordur...
zordur taşıması... ağır... acıtan...
hayalet değneklerini kırıp da atan...
sokakların ruhundan
masalsız gecelerin ruhuna ruhunu katan...

siz hiç acının rengini gördünüz mü?..
ben gördüm...kırmızı!..

Evet… acı..ah acı…
Görmeyen insan değildir
Yalın ayak gezen çocukları,
Çöp toplayarak ev geçindiren evlatları,
Ve yüreği kora dönmüş analar,...
Evet hocam duyarlı içten şiirinize ve kaleminize saygılar…

Gülümse  hadi
Çiceklere çiy
Bahara adın
Yüreğime sevgin
Alnıma alınyazın düşsün
Gülümse hadi……

Evet… acı..ah acı…
Görmeyen insan değildir
Yalın ayak gezen çocukları,
Çöp toplayarak ev geçindiren evlatları,
Ve yüreği kora dönmüş analar,...
Evet hocam duyarlı içten şiirinize ve kaleminize saygılar…

ben gibi olan hatta ben olan bir can'a ithaf edilmiştir bu şiir...
bilirim, elinde olsa dünyadaki tüm acıları yüreğine toplar da güllük gülistanlık eder dünyayı...
bilirim, acıların karşısında yanar döner değil yanar/ donar'dır...bir yandan yanarken diğer yandan buz tutar ruhu...
isterim ki yüreğinin boynu hiç bükülmesin...
acı çok ama şükür ki umut da var...


 
çok teşekkür ederim üstat...saygılar benden...

Uzansam
Tutabilir miyim hasret kaldığım
Mutluluğu avuçlarımda?
Bir rüzgar esintisinde bile
Silinen umutlarım,
Tekrar yeşerir mi
Hüzünlü gönlümde?
Bakışların
Unutturur mu
Yalnızlık gecelerimde ruhumu?
Hangi mevsimde kalmam gerekir
Seni görmek için?
Sileceğim o gün
Göz yaşlarım ile hüznümü
Bilmen gerekir...

Sevdanın adı vatan olunca dile Elhamdülillah yakışır.Osman Ali Aydın
Bu söz yıllardır benim Eğitimhanede  nickimdir.Ama face ve googlede meşhur olmuş.

ne zor değil mi nefesin olandan uzakta kalmak?..
bazen zor geliyor her nefesi "yarım" almak...

iki adımı hiçe almak gibi...
biri yetse keşke...