Sürekli ayakta durmaktan ve çocuklarla ilgilenmekten gündüz doğru dürüst yemek yiyemiyorum. Dün yine birşeyler söylerken dayanamadım, ağzıma bir lokma bir şey atarak anlatmaya devam ediyordum ki, Sultan'ım bağıra bağıra bağıra "Ağzında lokma varken konuşulmaz" deyip beni bir bozdu ki, sormayın.
Hem güldüm, hem "haklısın" dedim, hem de gerekçemi anlattım. Ama anladılar mı bilmem.
Eeee hep biz mi ders vereceğiz?