'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

Köy öğretmenleri arkadaşlarım köyde yaşadığınız sorunları olumlu veya olumsuz olayları, komik olayları burada paylaşabilir misiniz.İlk ben başlayayım ilk günümde kararnameme yanlış yazıldığı için Saygın yerine Sargın yazıldığı için bütün ilçeyi(köyleri) dolaşmıştım milli eğitime soruyorum onlarda genelde eski isimlerini biliyorlar ama sonunda il milli eğitimden Saygın olduğunu öğrendim ve böyle başladı macera dolu 6 yıl sıra sizde devamı gelecek tabi

Paylaşımınız için teşekkür ediyorum Dehliz Hocam,

Olumlu mu olumsuz mu henüz karar veremedim ama ben de evimdeki farelerden bahsedeyim.Duyunca bile insanın tüylerini ürperten küçücük varlıklarla sene başında tanıştım.

Lojmanıma yeni taşınmıştım, evde annem yanımdan ayrıldıktan sonra ilk defa o gece yalnız kalıyordum...

Gecenin ilerleyen saatlerinde dışardan mı içerden mi geldiğini tam kestiremediğim sesler duymaya başladım ve tabi kalbim güm güm atmaya başladı.Zannettim ki birisi kapımı açmaya çalışıyor ve öyle çok korktum ki;hayatımda öyle bir korku ve heyecanı daha önce yaşamadım sanırım

Ettiğim duaların arkasından,bi cesaret perdeyi araladım ve bir de ne göreyim? 3-4 tane at,duvarımın kenarında ot yiyorlar.Hem de gecenin 3'ünde.Neyse diye rahat bir soluk alayım dediğim an,bu sefer sesler içerden mutfaktan gelmeye başladı!Kesin birisi var içerde diye rengim uçmuştur zaten çoktan

Sonra,ölümden öte köy yok diyerek kapıyı araladım ve bir de ne göreyim?Küçük misafir farem dolaşıyor ortalıkta.Tabi tanımadığım birini karşımda görmektense küçük fareyi görmek beni öyle mutlu etti ki ...

Şuan ama o geceki gibi sevemiyorum onları,hiç giymediğim kıyafetlerimi yedikleri için değil,onlar yüzünden açıkta hiçbir şey bırakmadığım için de değil;hele onlar yüzünden yere terliksiz asla basmadığım için ve hergün heryeri temizlemek zorunda olduğum için hiç değil Sadece,her gece koyduğum zehri hemen bitirdikleri ve benim evimde ısrarla kalmaya devam ettikleri için sevmiyorum onları artık...

İşte size trajikomik bi  öykü...

(yaşanmış=bizzat ben hala yaşıyorum

1 ay oldu fazla bi anım yok ama birini paylaşayım sizinle.okula sabun getirdim çocuklara ellerinin nasıl yıkanması gerektiğini gösteriyorum. içeri peçete almaya gittim geri döndüğümde öğrencilerimden biri  almış sabunu başını yıkıyor musluğun altında. ne yapıyorsun diyorum. öğretmenim siz temiz olursak bizi çok seveceğinizi söylemiştiniz ya...

sudee hocam sizi nereye gönderdiler öyle.
İlk senem, ilk dönem vekillik yaptım, şimdi sözleşmeli çalışıyorum. İlk dönem köylüleri sadece cuma günleri görürdüm, veli kapıya kadar çocuğunu bırakıyor da içeri girip öğretmen nasıl bişeymiş diye bakmıyor bile. Kimileri var koyunları çocuklarından değerli. Köylüleri çok nadir gördüm, kapımı açık bıraksam bile neden açık, öğretmene bişey mi oldu diye bakmazlardı.
Şimdiki yerim ise gayet iyi, gelmeden önce a dan z ye kim varsa köyü ve köylüyü kötüledi. Hala burada yaşıyorum ama anlatılanların %1 ini bile görmedim. Çok sıcak kanlılar, inşallah böyle devam eder ve herkese böyle bir yer nasip olur. Okulun biraz bakıma ihtiyacı var ama baharın gelmesini bekliyorum.

köyde öğretmenlik yapmak bence şehirden daha önemli hayatta önce zorluğu yaşamalı sonra kolayı elde etmeli

sudee hocam sizi nereye gönderdiler öyle.
İlk senem, ilk dönem vekillik yaptım, şimdi sözleşmeli çalışıyorum. İlk dönem köylüleri sadece cuma günleri görürdüm, veli kapıya kadar çocuğunu bırakıyor da içeri girip öğretmen nasıl bişeymiş diye bakmıyor bile. Kimileri var koyunları çocuklarından değerli. Köylüleri çok nadir gördüm, kapımı açık bıraksam bile neden açık, öğretmene bişey mi oldu diye bakmazlardı.
Şimdiki yerim ise gayet iyi, gelmeden önce a dan z ye kim varsa köyü ve köylüyü kötüledi. Hala burada yaşıyorum ama anlatılanların %1 ini bile görmedim. Çok sıcak kanlılar, inşallah böyle devam eder ve herkese böyle bir yer nasip olur. Okulun biraz bakıma ihtiyacı var ama baharın gelmesini bekliyorum.

Sayın Hocam,bulunduğum yer çok rahat.Halkla da çok iyi anlaşıyoruz,her zaman bi eksiğim var mı diye gelip sorarlar,süt,yoğurt gönüllerinden ne koparsa gönderirler

Hatta okulum da çok iyi,köyde 5 tane yeni öğretmen lojmanı var.Herşey yolunca çok şükür ama tek sorumun,o küçücük varlıklar,ama ne sorun bir de bana sorun...

Bu arada Urfada Hocam,şuan bile çok gülüyorum,çok güzel bir anı.Teşekkür ediyorum

Köyde önemli olan köylülerden uzak durmamak, mümkün olduğunca onlarla dialog içinde bulunmak. Benim köy öğretmenliği dönemimde, daha önce hiç bayan öğretmenin çalışmadığı bir köydeydim. Köylüler önce uzak duracağımı düşünerek fazla yaklaşmadılar. Daha sonra ilişkilerimiz gelişti ve çokta iyi oldu. Ben oraya gidene kadar 5. sınıfı bitiren kızları okula gödermiyorlardı. Onları ikna ettim. Benimde tek başıma gelip bir köyde öğretmenlik yapmam onlara örnek oldu. Şimdi kız öğrenciler 6. 7. sınıfa gidiyorlar ve karne günü beni arayıp takdir aldıklarını haber veriyorlar. Gerçekten çok gurur verici. Ayrıca oradan ayrıldım ama bütün köylülerle hala telefonlaşıyoruz. "Ne zaman ziyarete geleceksin?" diyorlar.

Paylaşımınız için teşekkür ediyorum Dehliz Hocam,

Olumlu mu olumsuz mu henüz karar veremedim ama ben de evimdeki farelerden bahsedeyim.Duyunca bile insanın tüylerini ürperten küçücük varlıklarla sene başında tanıştım.

Lojmanıma yeni taşınmıştım, evde annem yanımdan ayrıldıktan sonra ilk defa o gece yalnız kalıyordum...

Gecenin ilerleyen saatlerinde dışardan mı içerden mi geldiğini tam kestiremediğim sesler duymaya başladım ve tabi kalbim güm güm atmaya başladı.Zannettim ki birisi kapımı açmaya çalışıyor ve öyle çok korktum ki;hayatımda öyle bir korku ve heyecanı daha önce yaşamadım sanırım

Ettiğim duaların arkasından,bi cesaret perdeyi araladım ve bir de ne göreyim? 3-4 tane at,duvarımın kenarında ot yiyorlar.Hem de gecenin 3'ünde.Neyse diye rahat bir soluk alayım dediğim an,bu sefer sesler içerden mutfaktan gelmeye başladı!Kesin birisi var içerde diye rengim uçmuştur zaten çoktan

Sonra,ölümden öte köy yok diyerek kapıyı araladım ve bir de ne göreyim?Küçük misafir farem dolaşıyor ortalıkta.Tabi tanımadığım birini karşımda görmektense küçük fareyi görmek beni öyle mutlu etti ki ...

Şuan ama o geceki gibi sevemiyorum onları,hiç giymediğim kıyafetlerimi yedikleri için değil,onlar yüzünden açıkta hiçbir şey bırakmadığım için de değil;hele onlar yüzünden yere terliksiz asla basmadığım için ve hergün heryeri temizlemek zorunda olduğum için hiç değil Sadece,her gece koyduğum zehri hemen bitirdikleri ve benim evimde ısrarla kalmaya devam ettikleri için sevmiyorum onları artık...

İşte size trajikomik bi  öykü...

(yaşanmış=bizzat ben hala yaşıyorum

İlk çalıştığım köy aklıma geldi.İlk gittiğim akşam yemeği saatiydi. Bir eve misafir olmuştum. Şöyle güzel bir ziyafet ummuştum. Çünkü yol çok uzun sürüyordu. Çok acıkmıştım. Akşam yemeğinde tel peynir ve zeytin vardı. Bir de tandır ekmeği. Allah razı olsun onlardan. Misafir umduğunu değil bulduğunu yermiş.

Sonradan öğrendim ki o köyde pek yemek kültürü gelişmemiş. Çoğu öğünde çayla kahvaltı türü olurmuş.

Kimi köyde lojmanda  kalalarak , kimi köye de gidiş geliş yaparak uzun yıllar köylerde çalıştım. şehir merkezinde kalabalık okullarda da çalıştım .
  Köy öğretmenliğinin tadı bir başka ..... Şimdi yine köydeyim... köyde sen herşey demeksin.. Doktor, ebe,inşaat ustası, tamirci,boyacı, elektrikçi, tesisatçı,kuaför,terzi,.....vs,vs,. Adın üstünde.. ÖĞRETMEN ; herşeyi bilen, öğreten...Şehirde çocuklar hazır geliverir eline .Sana yön vermek, suyun yolunu açmak düşer. Köyde ise böye bir sansınız yoktur...Oysa; köydekilerin "BİZDEN BAŞKA ŞANSI YOKTUR".....

Ben 9 yıldır Kastamonu'nun bir köyünde çalışıyorum.İlçeye çok uzak.Aylarca şehir merkezine gitmediğim zamanlar oluyor.Ama ben yine de burayı ve öğrencilerimi çok seviyorum.Okulumuz yatılı olduğu için hafta sonları,gece,gündüz yani sürekli öğrencilerimle birlikteyim.Biz burada onlara ailelerinden daha yakınız.Zamanımızın çoğu onlarla birlikte geçiyor.Beni özellikle karne günlerinde öğrencilerimizin bavullarını toplayıp yatakhaneyi boşaltmaları,köylerine gidişleri,son sınıfların ise boynumuza sarılıp ağlamaları hüzünlendiriyor...Onlar gidince buralar çok sessiz oluyor.Tatilde onları çok özlüyorum.
Bu yıl buradan tayin istemeyi düşünüyoruz.Eğer gidersem onları çok özleyeceğim.ÖĞRENCİLERİMİ VE MESLEĞİMİ ÇOK SEVİYORUM...

öğretmenlik bir yaşam biçimi,üstelik köy öğretmenliği insanın ruhunu ehlileştiriyor.
7 yıl çalıştım köyde.
  her öğretmenin yolu köye düşmeli bence...bazıları en merkez okullarda şikayet ediyor da...şükretmek için görmeliler.
selam olsun köy öğretmenlerine...

Köy öğretmenlerinin çilesi ağır , mutluluğu büyüktür.Tam 3 yıl sınır köyünde çalıştım.elektirik yok,yol yok .Kışın bu dertlerin hepsi bir kaç kat daha artar .Suan daha rahat bir yerde çaılışıyorum ama bazen o gunlerimi arıyorum. Evet bencede butun öğretmenlerin yolu köyden geçmeli
 Benden de selam olsun butun köy öğretmenlerine....

Ben daha önce köy hayatı hiç yaşamadım büyük bir ilden gelipte yolu bile olmayan köyde kalınca çok ilginç ve komik olaylar geliyor başıma.
     köye ilk  defa geldim.Bana bi ev gösterdiler bende hemen  yerleşmeye ve temizlemeye başladım.Tabi ilk iş evde benden önce kalanların eşyalarını atmaktı.ben güzelce bütün çöpleri bir poşete koydum kocaman bir poşete.ve kapının arkasına götürdüm poşeti. Bu arada köyden bi kaç kız yardıma geldiler bana bi isteğim varmı diye sordular.bende  bomba soruyu sordum
   -*" çöp arabası ne zamanlar geliyor"
     Tabi kızlar beni bozmammak için gülmemişlwer ama ben çok şaşırdım.çünkü çöpleri dereden aşağı yuvarlıyolarmış.Zaten çok çöp çıkmazmış çünkü ya hayvanlara yediriyolar ya da yakıyolar.
     Aklıma geldikçe hala gülüyorum kendime....

Biz köy öğretmenlerine çok fazla iş düşüyor. Ben bu yıl başladım, ilk görev yerimde tek olmak ve hiç birşey bilmeden yığınla sorumluluk almak ilk başlarda çok zor olmuştu. Ama artık yaptığım işin önemini anladım.Bize önemsiz gelen tek bir kelimenin çocuğun yaşamına ne kadar büyük katkı yaptığını untmamalıyız.Allah hepimize kolaylıklar versin.

seneyi tam hatırlamıyorum ama 2002 senesi idi heralde..

o sene çok kar yağmıştı, ben köyümde hafta içi kalıyor hafta sonları ise ailemin yanında kalıyordum... ( oğlum ve eşim) 5 sene böyle yaşadım bilmiorum bu trajikomik bi olay mı !!!

neyse okula gittiğimde ki 5 km si yürüyerek..

baktım lojmanın sadece çatısı gözüküyo.. okulun içine dozer girmiş okulun kapısında abartısız söylüyorum 5 metre yüksekliğinde kar vardı..

okulun kapısına ulaşmamız 2 günümüzü aldı..

sorunlardan bahsetmiyorum her köyde olduğu gibi orada da sorun yaşıyorduk:)

bu da gelip geçti işte hala köydeyim ama tam istediğim gibi bir köydeyim 100 m rakımı olan deniz manzaralı ve yeşillerin arasındayım...