'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

"Ben köy öğretmeniyim
Evlerde motif, dillerde destan"

bende köyün birinde müdür yetkili musdahtem öğretmenim...okul açılalı 4 gün oldu kıyamadığımdan o küçük ellere okul temizliyorum okula bakım yapıyorum .ders bitiyor ama geceye kadar benim işim bitmiyor merkezde kaloriferin başında ders anlatan sınıfını musdahtemin temizlediği bir öğretmenden tek farkımızın köy öğretmeni sıfatı olması ne kadar da acı değil mi

arkadaşlar bende köy öğretmeniyim şimdi geldim okuldan sınıfımdaki dolabı boyadım seminer döneminde de hep boya yaptık ama bundan asla gocunmadım... herşey o minicik görünen ama kocaman yürekler için...

Paylaşımınız için teşekkür ediyorum Dehliz Hocam,

Olumlu mu olumsuz mu henüz karar veremedim ama ben de evimdeki farelerden bahsedeyim.Duyunca bile insanın tüylerini ürperten küçücük varlıklarla sene başında tanıştım.

Lojmanıma yeni taşınmıştım, evde annem yanımdan ayrıldıktan sonra ilk defa o gece yalnız kalıyordum...

Gecenin ilerleyen saatlerinde dışardan mı içerden mi geldiğini tam kestiremediğim sesler duymaya başladım ve tabi kalbim güm güm atmaya başladı.Zannettim ki birisi kapımı açmaya çalışıyor ve öyle çok korktum ki;hayatımda öyle bir korku ve heyecanı daha önce yaşamadım sanırım

Ettiğim duaların arkasından,bi cesaret perdeyi araladım ve bir de ne göreyim? 3-4 tane at,duvarımın kenarında ot yiyorlar.Hem de gecenin 3'ünde.Neyse diye rahat bir soluk alayım dediğim an,bu sefer sesler içerden mutfaktan gelmeye başladı!Kesin birisi var içerde diye rengim uçmuştur zaten çoktan

Sonra,ölümden öte köy yok diyerek kapıyı araladım ve bir de ne göreyim?Küçük misafir farem dolaşıyor ortalıkta.Tabi tanımadığım birini karşımda görmektense küçük fareyi görmek beni öyle mutlu etti ki ...

Şuan ama o geceki gibi sevemiyorum onları,hiç giymediğim kıyafetlerimi yedikleri için değil,onlar yüzünden açıkta hiçbir şey bırakmadığım için de değil;hele onlar yüzünden yere terliksiz asla basmadığım için ve hergün heryeri temizlemek zorunda olduğum için hiç değil Sadece,her gece koyduğum zehri hemen bitirdikleri ve benim evimde ısrarla kalmaya devam ettikleri için sevmiyorum onları artık...

İşte size trajikomik bi  öykü...

(yaşanmış=bizzat ben hala yaşıyorum

Ne günlermiş 

Artık o minicik yaratıkları çok seviyorum; çünkü evimi terketme kararı almışlar. Size uğrarlarsa, selamlarımı iletin lütfen.Beraber az zaman geçirmedik ne de olsa 

geçen yıl benim evimde de ilk 2 ayda 5 tane fare cıktı belirli aralıklarla.
şükür şimdi yok...

Ya valla Allah bütün öğretmen kardeşlerimin gönlüne göre versin.Yazılanları ince ayrıntılarına varana dek okudum.Belki -acınacak halimize ; Ki bunada şükür-güldüm ve çok mutlu oldum.Bu kadar ağır şartlara rağmen canı gönülden çalışan değerli meslektaşlarım olduğu için Ülkem ve Evlatlarımız için çok sevindim.
Bende küçük bir anımı anlatayım.4 yıl önce mesleğe ilk başladığım yıl ve ilk ay içinde sınıfımda normal olarak ders işliyorum.Hava sıcak pencereler açık ve tek öğretmenim.sınıfımın bir penceresi okulun ön bahçesine diğer penceresi  yamacın bitişiğinde.Arası 1 metre yok yamaçla.Derken ben kaptırmışım kendini tahtaya bişeyler yazıyorum yamaç tarafında ki pencereye doğru kafamı bi çeviriyorum.karşımda bi inek bana bakarak mölüyor.Tabiiki de ben dumurum yani.Çok güzel bi kare.hatıralarda kalınca güzel oluyor.ardında biz tenefüse çıkarız, naparız?Tabiikide öğrencilerimle inekleri -ki sayıları 4 müş-çıkarmak için kovboyculuk oynuyoruz.
Bi arkadaşımın da küçük bir anısı var.Bi gün sınıfında ders işlerken müfettişerin geldiğini görür.Köy yeri mantığıyla 5 günlük sakalıda vardır.Yerde de 1 metre kar.Arkadaşım  dersi bırakır sınıfın penceresini açar ve kaçar.Müfettişler sınıfa girer bakar öğretmen yok,pencere açık ve dışarıdan çetin bir soğuk girmekte.Öğrencilere sorarlar öğretmeniniz nerde diye ama çocuklar(yüz ifadelerini bi düşünsenize)sadece pencereyi gösterir.Hala aklıma geldikçe gülerim.
en kalbi duygularımla saygılarımı iletir , sizin gibi gönül dostlarıyla müşerref olmaktan onur duyduğumu belirtirim.

BENDE 2004 YILININ AĞUSTOS AYINDA GİRESUN UN BİR KÖYÜNDE GÖREV YAPMISTIM. 2. YILIMIN SONUNDA ŞUAN GÖREVDE OLDUĞUM OKULUMA GELDİM. BEN SADECE ŞUNU SÖYLEMEK İSTİYORUM. ŞUAN YURDUMUN DÖRT BİR YANINDA FEDAKARLIK YAPARAK ÇOK ZOR ŞARTLARDA GÖREV YAPAN ÖĞRETMENLERİMİN HEPSİNİ SAYGIYLA SELAMLIYORUM.

Bi arkadaşımın da küçük bir anısı var.Bi gün sınıfında ders işlerken müfettişerin geldiğini görür.Köy yeri mantığıyla 5 günlük sakalıda vardır.Yerde de 1 metre kar.Arkadaşım  dersi bırakır sınıfın penceresini açar ve kaçar.Müfettişler sınıfa girer bakar öğretmen yok,pencere açık ve dışarıdan çetin bir soğuk girmekte.Öğrencilere sorarlar öğretmeniniz nerde diye ama çocuklar(yüz ifadelerini bi düşünsenize)sadece pencereyi gösterir.Hala aklıma geldikçe gülerim.

SonERcan Öğretmenim, yazdıklarınızı okuyunca o kadar çok güldüm ki  Paylaşımınız için çok teşekkürler...

Merak ettim, o arkadaşınız ve müfettişler arasında sonra ne oldu? Kaçışının izahatini nasıl yapmış?   

bende köyün birinde müdür yetkili musdahtem öğretmenim...okul açılalı 4 gün oldu kıyamadığımdan o küçük ellere okul temizliyorum okula bakım yapıyorum .ders bitiyor ama geceye kadar benim işim bitmiyor merkezde kaloriferin başında ders anlatan sınıfını musdahtemin temizlediği bir öğretmenden tek farkımızın köy öğretmeni sıfatı olması ne kadar da acı değil mi

sizi çok takdir ettim değerli öğretmenim.

BENDE RAKIMI 2350 M olan erzurumun bol karlı bir köyünde iken gece 12 de okulda bir işim vardı onu bitirip çıktım. Okulun çevre duvarının yanından büyük bi kaya parçası gibi birşey geçti karanlıktan tam farkedemedim tabi. O kaya gidip muhtarın evinin üzerine çıktı biraz gezdi aşağı inip aynı yoldan geri döndü dönüşünde biraz daha dikkatli bakarak ancak anlayabildim meğer ayı imiş. Sabah muhtarla konuştuk . Hocam çok korktum ya dam çökseydi ayı bizim odanın ortasına düşseydi ne yapardık dedi. Tabi gülüp geçtik. Köyümüzü zaman zaman ayılar ziyaret ediyor, Kurtlar sürekli göz hapsinde tutuyor, tilkiler ise kapımızın önünde evcil hayatı yaşıyordu. tek güvencem ise benim gibi köye uzaklardan gelmiş bir Kangal köpeği idi. Onunla iyi anlaşıyorduk günde 3 öğün sıcak yemek servisi ile bana bağlanmasını sağlamıştım. Tilkilere hiç bakmıyordu ama kurt ve ayıya karşı gayet etkiliydi. Hatta 1 yıl sonunda köylüleride kapıma yaklaştırmaz hale gelmişti.

MRB ARKADAŞLAR BENDE BİR KÖY ÖĞRETMENİYİM .BU SİTEYİ DÜN ÖĞRENDİM VE ÇOK HOŞUMA GİTTİ. BU UCRA KÖYDE YALNIZ OLMADIĞIMI ANLADIM. BU SENE  ATANDIM. ALIŞMAYA ÇALIŞIYORUM ÇÜNKÜ TEK ÖĞRETMENİM. OKUL VE LOJMAN YENİ SAYILIR. ÇOK KÖTÜ BİR ANIM OLMADI.
SADECE ÇEKİRGE VE ÖRÜMCEKLERLE PEK ANLAŞMIYORUZ.

şimdi geliyorum okulum berbat olmuş tuvaletlerini temizlemekten... ben bir köy öğretmeniyim....

ah ah neyazıkki bende köy öğretmeniym

merhaba benim de ikinci yılım 4-5 birleştirilmiş okutuyorum ve müdür yetkili öğretmenim. geçen yıl yanımda emekli olmuş bir öğretmenimiz çalışıyordu ücretli olarak, bana çok yardımcı oldu.benim okulum eski bir okul o yüzden ne kadar bakım yapsam o kadar daha eksik çıkıyor. geçen yıl kanalızasyon boya bahçe işleriyle çok uğraştık. geniş bir bahçe var ordan eski binanın yıkıntılarını temizledik önce (7 kamyon kadar) sonra da oraya 130 fidan diktik öğrencilerle.
       muhtara tatile gitmeden o kadar söyledim bi kere köyün suyundan su ver diye ama nerde adam ne emek verdi, ne de sahip çıktı fidanlarımın coğu kurumuş. ben yine dikeceğim... okula yeni bina yapmışlar onun durulmaz raporu var şimdi orda  sadece müdür odası var. eski taş binanın duvarları çatlaklar içinde, milli eğitim müdürü ihale olsa uzun sürer kendiniz halletmeye çalışın dedi.damımız akıyor muhtara söylemekten dilimde tüy bitti. anlasam dama çıkarım. hayatımda ilk defa balta ve kazma kullandım geçen yıl. hademe tuttuk onun da çarşıda işi hiç bitmedi. ya işten kaçmıyorum da bir bayan olarak kaldırma kuvvetim pek iş görer düzeyde olmuyor. muhtar adımı gevezeye çıkardı. onu aramaktan ödediğim telefon faturalarından bahsetmiyorum. bu arada gevezeliğimle okuluma 16 milyarlık onarım almayı başardım:) binanın içi ve pencereleri tamir oldu. ama tesisat ve merdivendeki çatlaklar yerinde duruyor. onlar içinde binanın daha fazla cökmemesi önce drenaj boruları döşetmem gerekiyormuş.  onun da bi yolunu bulmaya çalışacağım. ya erkek olsam köylüyü örgütlemek daha kolay olurdu. cuma namazına filan giderdim. köylülerin 11 yıllık imamlarını şikayet edip tayinine sebep olmalarını düşününce bu da ne kadar etkili olurdu bilemiyorum.
       ikinci yılımın başında iki önemli şey söyleyebilirim.
    1- yaptıkların için bireysel karşılık beklemeyeceksin. (toplumsal olarak hepsi büyük bir adımdır zaten)
     2- altından bir sarayda yapsan sahiplendirmedikten sonra içine pisliyorlar.( bunu abartmadım, secimden sonra okulun camını muhtar açık bırakmış içeriye 14-15 yaşlarında bir çocuk girmiş ve mutfağı tuvalet olarak kullanmış. ağlamamak için gerçekten kendimi zor tuttum. seçim sonrası savaş alanına dönen okulumdan hiç bahsetmiyorum.)
     kesinlikle burada kimseyi kınamıyorum, dalga geçmiyorum bizlerin karşılaştığı sorunlar sadece o insanların değil toplumun ayıbıdır. toplumsal yapımımızın bir sonucudur. o yüzden ben kendime sadece sunu soruyorum. 'ben buraya ne katabilirim?' .ne haliniz varsa görün diyerek ya da şikayet ederek bir şeylerin düzeleceğini duşunmuyorum. o yüzden ne yaparsam kardır. bunu yeni olmanın getirdiği idealistlik olarak düşünenler de olabilir. kör bir idealist değilim gücüm kadar elimden geleni yapmaya çalışıyorum sadece. köy öğretmeni olmak tamamen fedakarlık gerektiren bir şey. zor şartlarda çalışan arkadaşlara kolaylıklar diliyorum.Allah onlardan razı olsun. mutlu kalın:)

köy öğretmenliğinden bir şikayetim yok ama şu anlayışsız muhtarlar yok mu adamı yapılacak işten soğutuyolar