'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

Bu güne kadar hep köyde ve birleştirilmiş sınıfta öğretmenlik yaptım ve artık bu köy sıkıntılarından bıktım.Açıkçası şöyle masa örtülü,perdeli bir sınıfta çalışmak nasıl bişey merak ediyorum.Bu sabah okulun kapısı açılmadı.Açamadım bi türlü.Kapı soğukta tutuluyor.Her gün lütfen soğuk olmasın diye dua ediyorum.Komik değilmi?

öğretmenim herkesin istem ve beklentisi farklı olmakta bende 13 yıllık öğretmenlik ve idarecilik yaşantıda hiç birleştirilmiş sınıf okutmadım ve köyde öğretmenlik yapmadım. ama şimdi keşke olsaydı diyorum hata beni şimdi gönderseler hiç hayır demem . bunu merkezde bir okulda çalıştığınızda farkına varacaksınız.

o zaman hocm tayin isteyin hemen verirler köye.

Ben de yaklaşık 3 senedir bir köyde tek öğretmen olarak çalışıyorum ve köyde yaşıyorum. İlk zamanlar soba yakmak çok geliyordu üzerime yük gibi birşeydi. İnsan zamanla alışıyor. Geceleri biraz korkuyordum ışık açık yatıyordum. Şimdilerde beynim işi gücü düşünmekle o kadar meşgul ki korkmaya,  gece lambasını açmaya zamanım bile olmuyor. Yalnız kış gelince köpek derdi başlıyor. Sabahın erken vakitlerinde kimselerin olmadığı bir zamanda kocaman demir tasmalı sivri dişli çoban köpekleri ile karşılaşmaktan hala korkuyorum. Neyse ki hala ısırılmadım. Büyüklerimizden duyduğumuz köpek görünce hareketsiz kal tekniğini uyguluyorum ama yine de içiniz korkudan titriyor koskocaman köpek yanınızda havlarken. KÖyde yaşamak güzel ama maalesef sosyal, duygusal ihtiyaçlarımı karşılayamıyorum. Yalnızlığa çok fazla alıştım.

ben de köy öğretmeniyim.yaklaşık 3 yıldır tek çalışıyorum. ulaşım oldugu için köyde kalmıyorum.ulaşımı olmasaydı ne yapardım onu da bilmiyorum.insan mecbur olunca herşeye alışıyor.köydeki çocuklarında sonuçta öğretmene ihtiyacı var.sabah köye geldiğimde dört gözle öğretmenlerini beklemeleri herşeye değer bence...

Van'da çalıştığım köy bir kırgız köyüydü ve toplam 20 öğretmendik.Hepimiz köyde kalıyorduk.Benim kaldığım lojman birinci kattı.Kar yağdığında benim odamın camının hizasına kadar kar yağardı.ve köpeklerin ayaklarını görürdüm pencereden.
   Size köyde kaldığım zamandaki bir anımı anlatacağım.Çöp atmak için dışarıya çıktım.Öyle kar yağmıştıkı dizime geliyordu.Çöpü atmak içinde köyün dişına çıkıyordum.Her gittiğimde kediler peşimden geliyordu.neyse patika bir yol olmuş.köyün yolu.Tam giderkenkarşıdan bir eşek geldiğini gördüm.Ne yapacam diye düşünürken inanırmısınız eşek bana yol verdi.ben öyle geçtim.

  Şükür ınternet var yoksa günlük yaşam falan olmazdı heraldee ..

Değerli Arkadaşlarım Erzurum'un Karayazı'sında Altıma Yazılmış Karayı Tek Başıma Bende Yaşadım.erzurumdan Köye Gitmek  normalde (145 Km Yol) 1,5-2 Saat Sürer Ama Benim Köye Ulaşmam Kar Yoksa 4 Varsa 8,5 Saat Sürerdi.hemde Koyun Kuzu Keçi Yolculuğu İle Şimdi 9. Yılımda  önceki 3 Yılımda Da Balıkesir Edremitin Köylerinde Çalıştım Artık Bu Yıl Yoruldum Ve  taşımalı Eğitim Yapan Merkez Okula Geldim Tabi Öğrencilerimin Hepsi Köyden Değil Ama Tüm Öğrencilerimin Şahsi Dolabı Olan Sıra Örtüsü Perdeleri Ve Oda Spreylerini Velilerim Büyük Br İştahla Aldılar Şimdi Çok Mutluyum Ve Saçlarıma Düşen Akların,yediğim Terör Baskınının Acısını Çıkarırcasına Çocuklarımı Daha Hevesle Eğitiyorum.darısı  tüm Öğretmenlerimin Başına.hepinize Başarılar Dilerim

Ayrıca Şunu Da Eklemek İsterimki Benim Görev Yaptığım Köyde Konuşabileceğim Pek Kimse De Yoktu.köy 15 Haneliydi.bu Da Yetmez Gibi Köyde Elektrik Olmayınca Pilli Radyonun Çektiği Bir Radyo Bile Yoktu Şimdi Sizlere Diyeceğim Bu Olaylar 9 Yıl Önce Yaşadığım Olaylar Ve Her Günü Ayrı Dertle Dolu 38 Gün Kar Yağdı Ğında Yarıyıl Tatilimde Bile Evime Gidememek,bayramda Gidememek Ne Acı Bi Bilseniz.hele Hele 38 Gün Boyunca Köylünün Ekmek Ve Tezzek(yakacak)vermemesi..........sizlere Hangisini Anlatayım Bilmem.en Güzeli Halimize Şükretmek Değilmidir Sizce De .

evet şükretmek lazım bende bir dağ köyünde 2 yıl çalıştım ha şimdide köydeyim ve takim ama merkeze geliş -gidiş yapıyorum.o günler aklımda güzel anılar bıraktı.çok olumsuzluklar yaşadım buna ragmen direndim.ben köyde tek başına kalan ve evine hasret olan arkadaşları çok iyi anlıyorum.kendinizi koyuvermeyin. pollayanacılık oynamaya  verin.inşallah sizlerde bunları atlatırsınız.

alışamadım:)
ama ne para birikiyomuş .. 6 yıl migrosa komşu oldumda ne kazandım beea her şey sanal oldu bitti.  arada bi yayla havası iyi..okulum köyün dışında rakım 1140 walla iyi dinleniyo insan, 7 yıldır elime almadığım fırçalarımla,3 yıldır peşimden taşıdığım neyim kavalımla, alıp alıp jelatinini açamadığım dergilerim  hepsini bitirmeden hiç biyere gitdemem

İnsan çalıştığı köyden ayrıldıktan sonra "köy öğretmenliğinin" güzelliğini daha iyi kavrıyor. Tokat -Erbaa-Kurtuluş Köyünde (dağ köyüydü)
 iyi-kötü 3 yılım geçti.  Çalıştığım dönemler bazı olaylar çekilmez geliyordu. Bugün o köyde yaşadığım bir çok şeyi özlüyorum dersem yalan olmaz. Şimdi geriye baktığımda oradaki insanların sıcaklığını daha sonra çalıştığım yerlerde bulamadım. Bir sınıf öğretmeninin mutlaka köy tecrübesi geçirmiş olması gerekiyor ama belli bir süre sonra merkeze yakın veya merkezde bir okulda görev yaparak öğretmenliğinin en üst seviyelerine çıkması gerekiyor diye düşünüyorum.

   Dağ köylerinde çalışmak zor...

ben köyde çalışmaktan hiçbirzaman menun olcağımı sanmıyorum.

Erzurum karayazı 4 yıl...30 km yolu altı saatte gittiğimiz oldu (bir kere değil çok kez)..20 gün hiç elektirik gelmedi,olduğu zamanda ne zaman gidecek diye bekliyorduk..su:çeşmeden taşıma su..lojmandaki kışın donuyordu,baharda günde bi saat veriyorlardı suyu; lojman:yapım tarihi 1960..
okul:3 sınıf,ikinci kademe var,mevcut 220..hep birleştirilmiş sınıf  köy:30 km ilçeye uzaklığı tabi bu mesafe izafi..kışın kaç saatte köye gideceğinizi Allah bilir..ulaşım:arabalar sabah saat 5 te yola çıkarlar..köyde yaşam:.....anlatsan dilim anlatamaz sussam gönül razı değil...öğretmenlik rahat meslek diyenlerden nefret ediyorum...lojmanda kaldığımı söylediğimde lojman kaloriferli mi diye soranlara dicek bişe bulamıyordum ve her senenin başında okul için köyden tezek toplarken traktörün arkasında  üşüyüşümü unatamıyorum..sabah karayazıya gitmek için alacakaranlıkta saat 5 te köyün dolmuşunu beklerken ellerimin hissetmeyip,lojmana girip mutfaktaki tüple ellerimi ısıtışımı sonra ağlayışımı unutamıyorum.çeşmeden bidonlarla su taşımak...telefon çekmediği için köyün dışındaki bir tepeye telefon açmaya gitmek..köpeklerden dolayı sopayla dolaşmak...vs vs.. neyse duygulandım şimdi....