'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

bir yeri seversen orası dünyanın en güzel yeridir.bir yri sevmezsen orası dünyanın en güzel yeri değildir.

Evet doğudayken bu sözü çok severdim. Neden mi?
-Başka çare yokta ondan. Beraber başladığımız yan köydeki arkadaşım hala isyan ediyor hala orayı sevemedi ve biz gelince çük üzüldü ama orada ve çileye devam. Beni anlamıyordu ben çok mutlu olduğum için değil çaremiz olmadığı için herşeyimi o köye köylüye harcadım sağolsunlar hala görüşüyoruz çok temiz insanlar var.

Hocam İğrenç Bir Durum.bu Durumu Jery Yazarak Sevimlileştirmeye Çalışmışsınız Ama Yine De İğrenç...allah Kolaylıklar Versin

KÖY ÖĞRETMENLERİ

I

Yurdumuz uçsuz bucaksız,
Gökte yıldız kadar köylerimiz var.
Ama uzak, ama harap, ama garipsi..
Alın benim gönlümden de o kadar.



Uzak köylerimizde kuşlar gibi
Her sabah çocuklar size uçar.
Ama küçük, ama büyüyen, ama güleç..
Alın benim gönlümden de o kadar.



Siz kara göklerin yıldızları,
Işıtın yurdumuzu sabaha kadar!
Ama düşe kalka, ama yiğit, ama umutlu..
Alın benim gönlümden de o kadar.


II

Çemişkezek'te, Patnos'ta, Malazgirt'te doğanlar!
Malazgirt'e, Çemişkezek'e, Patnos'a gitmezseniz,
Çocuklarınız öksüz kalır, yetim kalır,
Köylere ışık iletmezseniz.



Dağlara, vadilere, ovalara
Tesbihler gibi saçılmış köyler,
Rüzgara karşı bir bayrak,
Sevinçle türküsünü söyler.



Sevinçle türküsünü söyler
Bir idare lambası küçük, solgun.
En azından üçyüz pare dam
Umudu en azından üçyüz çocuğun.



Ve onlar saçları uzamış,
Çatlak ellerinde çıkınları,
Üç saat, dört saat ötelerden
Yorgundur, sessizdir akınları.



Ve onlar, yıldızlar gibi
Gözleri ışıl ışıl yananlar.
Oyuncak için değil, kağıt, kalem
Kitap için gizlice ağlayanlar.



Ve onlar aşıktan bilya,
Sopadan at yapanlar.
Kurt yavruları gibi, kuzular gibi
Dağ başlarını çınlatanlar.

........

Çemişkezek'te, Patnos'ta, Malzgirt'te doğanlar,
Bütün bunları düşünmelisiniz.
Yüce ırmaklar gibi sessiz, sürekli
Kağnılarla, arabalarla, kamyonlarla
Akıp köylere gitmelisiniz!



Yurdumuza ışık iletmelisiniz...


Cahit KÜLEBİ

köy öğretmeni =sabır,sabır,sabır,fedekarlık

Mevsim kış.....
Dışarıda hava buz gibi, kar, fırtına Karacadağ! yine yaktın beni.
Soğuk lojmanımda karanlıkla yarışıyorum yine,
o çökmeden bir şeyler atıştırma telaşım…

İlerledi vakit, çekik değildir perdem,
içeri zifiri karanlık,
 içerde ben, yatağım,
bir de pilleri iyice zayıflayan radyodan yükselen cılız bir ses....
türkü çığırıyor biri “bir ay doğar ilk akşamdan geceden”

yine yüreğime bir kara bulut gibi inen hüzün
ve dalıp giden gözlerimden soğuk duvara ilişen iki damla yaş.

Kim bilir yalnızlığa terk edilmiş bir köy öğretmeninin bu kaçıncı hüzün akşamıydı yine.
Elektrik yok, su yok, yakacak yok
hani bir de yüreğimin bir yerinde saklı olmasa geleceğe dair umut kırıntıları, yaşanırmıydı bunca acılar
ve çekilirmiydi bunca eziyetler diyorum kendi kendime.
İnsana hasret bu yürek konuşuyor yine kendiyle.

Aklıma düşüyor yine her şey.
Gözlerim dalıyor uzaklara bir yere ama karanlıkta her yer aynı.
Deli rüzgar kırık, dökük camları döverken ne kadar haşinli.
Dayanamıyorum, uzanıyorum yere yapışık yatağıma, perdeler çekik şimdi .

Gecelerin ne kadar uzun olduğunu düşünüyorum..
 sanki hiç gün doğmayacak gibi.
Sonra düşümde bir çift keklik, sığınacak bir yer arıyorlardı,
olmadı oracıkta öldüler.
 Acı olan onların ölümüne hiç kimse ağlamadı, öylece durdu leşleri.

Kendime söylerim şimdi şu anda, burada, ben de öleceğim.
Sonra pencereler demirden kapılarda tabii.
 Kimsenin haberi olmayacak benden,belki üç gün belki yedi.
Kapımı vuracaklar önce, sonra camları.
Bağıracaklar bağıra bildikleri kadar ama ses veren olmayacak içerden.

"Ölmüş, ölmüş"diyecek içlerinden biri
ve sonra herkes kanaat getirecek ölümüme bir şekilde girecekler içeri.

Lojman leş gibi kokuyor olacak.
Hiç itina göstermeden soğuk su ile yıkayacaklar bedenimi.

Hiç ağlayanım olmayacak mesela, mezarımda bekleyenim de tabii.
Oradan şekilsiz bir taş bulacaklar,
çok kötü bir yazıyla,
doğum tarihine çizik, ölüm tarihi belki, bir kimsesiz mezar yazısı.

Bir ömür böyle bitecek kim bilir?

İbrahim KAYA

[/url]

ben olumsuzlukları unutmak için çabalıyorum.ruhum yoruldu burda,eskiye oranla ne kadsar az gülümser oldum.ama dönüpte bir buçuk sene içinde yaptıklarıma bakınca verimli geçtiğini düşünüyorum.anaokulu olacak,olamasa bile köyevi olarak kullanılabilecek bir bina  kazandırdık köye,içide su akmayan tuvaletlerin,su tesisatı yapıldı,içi sıfırdan yapıldı,halk eğitimle işbirliği içinde bir dikiş-nakış kursu açtık,lojmanın şartlarını iyileştirdik ve hala çalışmalar devam ediyor .en iyisi için bu çabalar devam edecek.köy okulu olmasına rağmen sınıfımıza halıser döşemek,çamursuz bir sınıf yaratmak için çalışıyorum şu an.çeşitli okullarla görüşüyorum halıser için.köy deyip geçmemek lazım öyle tatlı öyle zor tecrübeler kazandırıyor ki!hayatımda kullanacağım en son cümle ben bu işi yapamam oldu .tüm bu süreçte tek bir şeye yanıyorum.o da akıp giden zaman ve o zamanda benden akıp gidenler...

ben olumsuzlukları unutmak için çabalıyorum.ruhum yoruldu burda,eskiye oranla ne kadsar az gülümser oldum.ama dönüpte bir buçuk sene içinde yaptıklarıma bakınca verimli geçtiğini düşünüyorum.anaokulu olacak,olamasa bile köyevi olarak kullanılabilecek bir bina  kazandırdık köye,içide su akmayan tuvaletlerin,su tesisatı yapıldı,içi sıfırdan yapıldı,halk eğitimle işbirliği içinde bir dikiş-nakış kursu açtık,lojmanın şartlarını iyileştirdik ve hala çalışmalar devam ediyor .en iyisi için bu çabalar devam edecek.köy okulu olmasına rağmen sınıfımıza halıser döşemek,çamursuz bir sınıf yaratmak için çalışıyorum şu an.çeşitli okullarla görüşüyorum halıser için.köy deyip geçmemek lazım öyle tatlı öyle zor tecrübeler kazandırıyor ki!hayatımda kullanacağım en son cümle ben bu işi yapamam oldu .tüm bu süreçte tek bir şeye yanıyorum.o da akıp giden zaman ve o zamanda benden akıp gidenler...

esra84 öğretmenim ben de sizin gibi aynı şartlarda 4 yıl müdür yetkili çalışmıştım.işiniz gerçekten zor.sınıf için hasırdan bahsetmişsiniz benim size önerim sınıfa hasır yerine okulun girişine öğrenci sayısına yetecek kadar basit bir ayakkabılık yapmanız-yaptırmanız ve öğrencilere okula gelirken yanlarında temiz bir yedek ayakkabı getirmelerini istemeniz ben böyle yaptım yoksa köy çamuruyla başa çıkamazsınız. allah kolaylık versin.

 Ben Afyon un küçük bir köyünde öğretmenlik yapıyorum. Gerçekten köyde yaşamak çok zor ama  umutla bakan gözler size tüm zorluklara karşı durmayı öğretiyor.

ben de bir anımı anlatayım.Bir gün köyün lojmanındayım ve yatağımda yatıyorum.sabaha doğru yatağımın başında sanki kağıt kemiriliyormuş gibi sesler duydum.sonra bir anda yatağımdan fırladım.ya fare ya da yılan var diye düşündüm.korka korka pencerenin tülünü çektim ve ne göreyim pencerenin olduğu duvar boydan boya karınca dolu hata bazıları uçuyor ve ısırıyordu.tabi hemen çığlık koptu benden diğer ev arkadaşım geldi hemen elektrikli süpürge ile temizledik.ama o karıncalar yaklaşık bir hafta kabus görmeme neden olmuştular.

Sanırım köy öğretmenlerinin en büyük sorunu, hayvanlar sayesinde evlerinin hayvanat bahçesine dönüşmesi... Olsun ileride bir gün "Vaybe kimler geldi kimler geçti..." deriz..

bende bir anımı anlatayım.İlk köye atandım bir hafta falan oldu.sabah  saat dört buçuk beş civarı lojmanın penceresinden içeriye öyle sesler geliyor ki sanki dışarda kavga var.Merak ettim uyandım pecereyi açıp dışarı baktım iki kişi pencerenin altında bağıra çağıra konusuyor koyun pazarlığı yapıyorlarmış.Pencereden kafayı uzatıp hayırdır ne bağırıyorsunuz sabah sabah dedim ayıp dedim bu saatte burada bu kdara bağırılır mı dedim Onlar ne demesinler hocam uyuyormuydun bu saat te dediler bende yok uyumuyordum top oynuyordum dedim tkrar pencereyi kapatıp kafama yorganım çekip uykuya dalmaya çalıştım..Ama güzel günlerde bazen o günleri çok özlüyorum.

arkadaşlar hala köy öğretmeniym.bir dönem köyde kaldım.neler yaşamadım ki..ama hep halimize gülerdik.benim evde olmadığım gün fare bulmuş kızlar.bir gün sonra gittim anlattılar.o gün yine fare gördük.ben de korkmam verin süpürgeyi dedim cesaret ya ..neyse koltuğun altına baktık gördüm deyip süpürgeyle sıkıştırdım.kızlar çekip bakınca ne görelim zehirlenip ölmüş zaten o köşede.yani katil ben değilim.

sivri sinekler ayrı bela.hepte beni bulur ısırırlar.3arkadaş kalıyoz ben kızamık çıkarmış gibi oluyom.

kaç gün su akmadı.baktık olacak gibi değil.3kız kalktık akşam akşam camiden su taşımaya.ben fena hastayım.öksürükten boğulacam.sinirlene sinirlene taşıdık suyu.geldik eve ne olsa beğenirsiniz. su aktı..o soğuk o yorgunluk osinir deyanımıza kar kaldı.

evde tüp bitti kalktık yine üç kız akşam ilçeye gidelim hem tüp alırız hemde su dedik.dönerken de taksi tutarız.elimizde damacanalar köy yolundayız.köpeklerde yollarda.havlayıp duruyorlar.kızlardan biri korkup dönelim diye tutturdu.ben de bu kadar geldik deyip devam edlim dedim.elimizde damacana yolda koşarak yola çıktık.ilçe arabası bulup.neyse vardık.

sel bastı ilçe ve bazı köyleri.köylü panikte.biz ise hala veli toplantısındayız.köylü artık dayanamadı neyse toplantıyı bitirdik.sel köyümüze ulaşmadı ama insanlar panik içindeydi.
traji komik olaylar yaşadık.bazen ağlanacak halimize güldük.

geçen sene 2 arkadaş lojmanda kalıyorduk. gerçi bu sene de 2 arkadaş lojmanda kalıyoruz. geçen sene fareler dadandı lojmana. 1 tane çekyat vardı. elektriklerde gidince ikimiz bir çekyatta  yatmak zorunda kaldık. ama ertesi gün yakalamıştık..

Arkadaşlar köy öğretmenliğinin okul kısmını hatırlamak ,köy evinde kaldığım kısımları hatırlamak istemiyorum.Ne güçlükler yşadım ahhhhh,4 yıl toprak,tek oda,minnacık,akrepli,fareli berbat bir yerde kalmak zorunda kalmıştım.Çünkü oyıllarda köye günlük gidilecek ulşım imkanı yoktu 80 li yılların sonları. Şimdi imkanlar kolaylaştı mutlaka.Yinede bütün köyde kalan öğretmen arkadaşlara kolaylıklar diliyorum...

6 senedir köydeyim. belki fazla polyanacılık yaptım ama vakit geçirmede hiç sorunum olmadı canımız sıkılsa ya ilçeden yada müfettişler bi iş bulup bu yapılacak deyip çekip gittiler nasıl yaparsan yap o rası sana kalmış. akrep fare her türlüsü ile uğraştım hatta bir keresinde akrepte soktu şükür bişey olmadı. artık köylerden kurtulmak istiyorum. sadece dersime girip sınıfımla ilgilenmek istiyorum