'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

evet ama kadroluların tayin şansı var onu söylemek istemiştim
umutları var

  Köyde öğretmenilk Şimdi daha kolay çok esliler değil 1996 da köyde tlf yok cep tel yeni çıkmıştı cep tel çekmez su sıkıntısı dersliklerin yetersizliği lojman sıkıntısı okulun sıkıntıları vs.
   Şimdi en azından okullarda bilgisayar internet vs. var o yönden çok daha avantajlısınız arkadaşlar.
   Yinede köyde çalışmanın çok sıkıntısı var (tabi merkeze yakın gidiş geliş yapan arkadaşlar için geçerli değil)
Tüm arkadaşlara Allah kolaylık versin.

okulumda internet var. sınıfta 2 tane bilg var.
yazıcı tarayıcı projeksiyon tepegöz var.

suyum var, yerler fayans kaplı.


eskisi gibi zor değil köyde öğretmenlik yapmak.
zaten artık birçok kişide araba var.
illaki beldeye ya da ilçeye giden oluyor.
ben komşu köyde çalışıyorum kendi arabamla gidp geliyorum.

lojman da mevcut

her şeyi unuturum ama 2 yıl öncesi köye ilk gittiğim günü unutamam.hayatımda ilk defa köy görüşüm.ilk soba yakmaya çalışışım.şebeke yok elektrik yok.demir gibi soğuk.soğuktan uyuyamamış ve sabaha kadar ağlamıştım,eşimi çok özlüyordum.Zamanla alıştım her şey normal geldi.elektriğin yokluğu dair bir şey ifade etmiyordu.şimdi başka bir köydeyim eşime 2 saat uzaklıkta ama geliş gidiş yok.inanın o ilk  günümü yaşadığım köyü çok özlüyorum.meğerse ne kadar da sıcakmış:( keşke o 20 saatlik uzaklıktaki köy şimdiki yerde olsa:(hayat keşkelerden ibarettir hep.her şeye rağmen alışıyoruz öyle olursa asla yaşayamam dediğimiz yerlere:)

köyde ve tek öğretmenim..hiç köy görmedim  taki geçen sene kasım ayına kadar minibüse doldurduk eşyaları çıktık yola.19 saatten sonra vardık köye...Bir giitik ki ortada lojman adını verdikleri bir yer(tabi şimdi harika oldu)
bir gece bir ses geliyordu kapı tarafından mı nerden kestiremedim.korktum ama çatıda gelincik geziyordur dedim. sonra devam etti kapıyla uğraşıyorlar sandım nasıl korktum anlatamam,hiç o kadar korkmamıştım daha önce.sonra hemen komşuyu aradım ki saat gece 1 buçuk.Adamcağız yataktan kalktığı gibi koşup geldi ben korkudan zorla kapıyı açtım sonra anladık ki fare...ve öldürdü gitti.nerden bilebilrdim ki farenin o şekilde ses çıkardığını daha önce tipini bile görmedim sesini nerden duyayım!tabi ertesi gün tüm köy beni konuştu=)hala uğraşıyorum farelerle nerden geldiğini bi bulsam...!!!eğer bir gün ev alırsam ilk bakacağım ilk şey fare olup olmamasıdır=)fobim oldu iice...hele geçen haftakini yakalayabilmek için 1 hafta uğraştım.çok zor duruma sokuyorlar beni.

ben farelerle ve her tür haşeratla akraba olmuştum artık iki yıllık köy öğretmenliğimde ama hem hayata hem de öğretmenlie dair çok şey öğrendim ve öğrenciler birinci sınıf öğretmenlerini nasıl unutamazlarsa ben de çok eskide kalan köy öğretmenliği yaşantımı hiç unutmadım.iyi ki de işe zor olandan başlamışım..her zorluğa rağmen o pırıl pırıl, saygılı, azimli, cömert yürekli çocuklarımı hala özlüyorum.

ben şu an kasabada öğretmenim
herşey geldi geçti de şu bitler hala geçemedi....

"İki Dil Bir Bavul" filmi , bu konuda az da olsa hislerimize tercüman oldu

izleyemedik ama yaşadık..

Köyde öğretmenlik zor gerçekten ama güzel yine de. Zor şartlarda yaşamak insana ayrı bi gurur veriyor. Kimi zaman ah vah etsekte geçici olduğunu bilmek azim veriyor insana. 4.yılım benim de. Nice emek nice zahmet..Ne diyim her köy öğretmenine kolaylıklar dilerim..

saygı değer öğretmenimizin azmi ve sabrı vede gayretinden dolayı teşekkür etmekten öte elimizden bir şey gelmiyor .izlediğim videoda saygıdeğer öğretmenimiz hayatı kendi içinde çözüp anlandırmış zaten .selamolsun

Çok teşekkür ediyorum ,bu memleketin güzel çocuklarına bir şeyler yapamabilmek yüreğin ömrünü uzatır..Saygılarımla

95 yılında aynı şartlarda çalışmıştım..ah o günler dedim...
öğretmenim ,sizin gibi öğretmenleri gördükçe, geleceğe umutla bakabiliyorum..

İnsan güzel yaşamışsa daha çok özler yaşadıklarını...Bir nebze osun geçmiş güzel günlerinizi hatırlatmışsan ne mutlu bana...Paylaşmak ne güzel şeydir.