'' Köy Öğretmenleri Ve Günlük Köy Yaşantımız ''

benimde bu yıl ilk yılım. size komik gelir mi bilmem ama ben ortam oldukça anlatıp gülerim hep. 2. sınıflarla etkinlik yapıyordum. gördükleri hayvan resminin karşısına isimlerini yazacaklardı. hindinin karşısına guluguluk yazmışlardı. ben hala düşünür gülerim. bunun gibi çok komik olaylar yaşadım ama şu anda hatırlamıyorum.

Ben daha önce köy hayatı hiç yaşamadım büyük bir ilden gelipte yolu bile olmayan köyde kalınca çok ilginç ve komik olaylar geliyor başıma.
     köye ilk  defa geldim.Bana bi ev gösterdiler bende hemen  yerleşmeye ve temizlemeye başladım.Tabi ilk iş evde benden önce kalanların eşyalarını atmaktı.ben güzelce bütün çöpleri bir poşete koydum kocaman bir poşete.ve kapının arkasına götürdüm poşeti. Bu arada köyden bi kaç kız yardıma geldiler bana bi isteğim varmı diye sordular.bende  bomba soruyu sordum
   -*" çöp arabası ne zamanlar geliyor"
     Tabi kızlar beni bozmammak için gülmemişlwer ama ben çok şaşırdım.çünkü çöpleri dereden aşağı yuvarlıyolarmış.Zaten çok çöp çıkmazmış çünkü ya hayvanlara yediriyolar ya da yakıyolar.
     Aklıma geldikçe hala gülüyorum kendime....

Hocam iyiki konteynır nerde diye sormamışsınız.Bende milli eğitime telefon açıp tayinimin çıktığı yer hakkında bilgi isterken kalorifer ver öyle değil mi diye sormuştum.Beni burda öyle tanıyorlarmış.Ha şu kaloriferi soran öğretmen sizsiniz değil mi diye hala bıyık altından gülenler var.Ne bilelim işte......

KÖYDE ÖĞRETMEN İNŞAAT USTASIDIR.KÖYDE ÖĞRETMEN ANNEDİR BABADIR.23 NİSAN İÇİN USTA BİR DANS HOCASIDIR. OKULU KALKINDIRMAK İÇİN ETRAFTAN BİŞEYLER İSTEYEN DİLENCİDİR.HADEMEDİR.MÜDÜRDÜR .BİONİK ADAMDIR KISACA.

ben ilk köyde başladımdaha sonra il ve ilçe merkezlerinde de çalıştım ama bence köyde çalışmak daha zevkli ve şuan yine köyde çalışıyorum.köy öğrt.olmak güzel bir duygu benim fikrim bunu yazarken yani çalışmaktan kaçmak anlamında değil......

aslında bende müdireyim sennur 24 fakat çalıştığım köyün dili ilginç daha hiç müdire hanım diyen olmadı hep müdür bey diyorlar .birleşik sanıyorlar galiba.kadınlarda müdürabla diyorlar.

Paylaşımınız için teşekkür ediyorum Dehliz Hocam,

Olumlu mu olumsuz mu henüz karar veremedim ama ben de evimdeki farelerden bahsedeyim.Duyunca bile insanın tüylerini ürperten küçücük varlıklarla sene başında tanıştım.

Lojmanıma yeni taşınmıştım, evde annem yanımdan ayrıldıktan sonra ilk defa o gece yalnız kalıyordum...

Gecenin ilerleyen saatlerinde dışardan mı içerden mi geldiğini tam kestiremediğim sesler duymaya başladım ve tabi kalbim güm güm atmaya başladı.Zannettim ki birisi kapımı açmaya çalışıyor ve öyle çok korktum ki;hayatımda öyle bir korku ve heyecanı daha önce yaşamadım sanırım

Ettiğim duaların arkasından,bi cesaret perdeyi araladım ve bir de ne göreyim? 3-4 tane at,duvarımın kenarında ot yiyorlar.Hem de gecenin 3'ünde.Neyse diye rahat bir soluk alayım dediğim an,bu sefer sesler içerden mutfaktan gelmeye başladı!Kesin birisi var içerde diye rengim uçmuştur zaten çoktan

Sonra,ölümden öte köy yok diyerek kapıyı araladım ve bir de ne göreyim?Küçük misafir farem dolaşıyor ortalıkta.Tabi tanımadığım birini karşımda görmektense küçük fareyi görmek beni öyle mutlu etti ki ...

Şuan ama o geceki gibi sevemiyorum onları,hiç giymediğim kıyafetlerimi yedikleri için değil,onlar yüzünden açıkta hiçbir şey bırakmadığım için de değil;hele onlar yüzünden yere terliksiz asla basmadığım için ve hergün heryeri temizlemek zorunda olduğum için hiç değil Sadece,her gece koyduğum zehri hemen bitirdikleri ve benim evimde ısrarla kalmaya devam ettikleri için sevmiyorum onları artık...

İşte size trajikomik bi  öykü...

(yaşanmış=bizzat ben hala yaşıyorum

Sudee hocam bunları okuyunca ilk görev yaptığım yer geldi aklıma .Lojmanımızın tavanında gezinen fareleri tavandaki naylon şeffaf olduğu için görüp öldürme lüksüne sahiptik. Ancak kızımın beşiğinin üstüne hep örtü örterdik ki, yüzüne düşmesin .Küçücük odamız hem oturma odası hem çocuk odası hem yatak idi. Ayrıca hiç unutmadığım dolabın buzluğuna 1 aylık ekmek stok ettiğim zamanlardı .Bütün bu olumsuzluklara rağmen Kızılırmak kenarındaki o şirin köyü hiç unutmuyorum.Büyük kızım 2 yaşına kadar köyde büyüdü.Şimdi 5 yaşında ve kolay kolay hastalanmaz. Küçük kızım ise kalöriferli ve faresiz rahat bir ortamda büyüyor.Ancak çok çabuk hastalanıyor.

Merhaba arkadaşlar bende bir köy öğretmeni olarak sizlere başımdan geçen komik olaylardan bi tanesini yazıyım istedimmm..
 Günlerden bir gün ki 3 yıl önce heralde, atandığım okula gittim ve sizler gibi bende köy sıkıntılarını çekmeye başladım. sonra alıştık derken bir gün ben dersteyken
okulun üstünden ses gelmeye başladı.... Pat Pat Pat diye çıktım baktım kimse yok... Allah Allah dedim kendi kendime, sonra tekrar derse döndüm derse motive olmak üzereyken yine aynı ses duyuldu... Çocuklar siz de duydunuz mu dedim yarısı Türkçe yarısı kürtçe evet dediler.. Çıktım dışarı yine kimse yok.... Sonra yine içeri girdiğimde pat pat diye seler duymaya başladım... En sonunda dayanamadım okulun damına çıktım (Güneydoğu Anadolu Bölgesinde ki okullarda genelde çatı olmuyomuş).. bi baktım ki bizim o gün okula gelmeyen öğrencilerden biri damda yüz üstü yatmış sağ elinde koca bir taş, sol elinde ise cevizler okulun damında ceviz kırıyor.... Tam ben ona kızgın kızgın yaklaşırken bana dönüp ne desin? Öğretmenim ceviz kırayım yersin? Ağlasam mı gülsem mi bilemedim... Damdan düşmeden inmeye çalıştım bende ...

Bir  köy   öğretmeni olarak  bende  birşeyler  yazma gereği  duydum.Lojman  dediniz de  sadece  farelerle  yaşamaya  alıştık.Bir  de   yılanlarla  yaşamın  ne  kadar  vahim  bir  durum  olduğunu   bilir  miydiniz.Bir defasında  hiç  unutmam dolabın  çekmecesini  açan  eşimin  yılanı  çekmece de  görüp haykırışını...

Gece vakti köyün yolunu kaybedip başka bir yerde okul aramama nedersiniz tabiki şimdi kaybetmiyorum öğrendim artık.

ben de bir köy öğretmeniyim.ikinci yılım.bu yıl ilk dönem ilçe merkezindeydim ama köye geri dönüş yaptım.köydekilerin bizlere daha fazla ihtiyacı olduğu ortada.çok memnunum.allah herkesin gönlüne göre versin.sıkıntılarla geçinip gidiyoz.tecrübe öğretmenlerim tecrübe...ilerde hepsi tecrübeye dönüşcek.kolay gelsn

Trafikve İlkyardım dersiydi.
Öğrencilere trafik ışıklarını ve yaya geçidini anlatmaya çalışıyodum dersin sonunda öğrenciler "öğretmenim bizde bunları görecekmiyiz "dedi.
Çocukların çoğu ilçeye bile inememiş daha.Ben tutmuş okul geçidi anlatıyorum...
Köyde öğretmenlik yapabilmek için onların yaşam şekillerini gerçekten çok iyi öğrenmek gerekiyor.

işimiz çok zor arkadaşlar.anlattığınız olaylara ağlayayımmı güleyimmi şaşırdımm bende bir gün sınıfta hapşurdum çocuklar çok yaşa dediler bende hep beraber  dedim.  sonra hepsi beraber çok yaşaaa  dedi

köydeki 2. senemdi.

Okul köyden yukarıda olduğu için kışın tam kayak merkeziydi.Bir akşam üzeri okuldan çıktık çocuklar okulun yanında kaymaya çalışıyorlardı.

Tabi eğitim her yerde ve her koşulda olmalı.

Biz de üzerimize düşen kızakla kayma dersini verecek gayret ve "oğlum öyle kayılmaz"edasıyla çocuklara yardımcı olalım dedik.
Amacımız süratli,kendine ve kimseye zarar vermeyecek kabiliyette kızakçı öğrenciler yetiştirmek tabiki

Ve artık pist kısa gelmeye başlayınca biz de
okulun arkasında kayağa çok uygun bir pist bulduk.
Tabi köyün gençleriyle konvoy oluşturmalar da cabası.

Bu arada aşağılardan,köyün merdiven basamakları gibi duran tarlalarının  birinden birileri bize bağırıyordu.Biz de gençlere sorduk,ne diyorlar diye:
Utanmıyor musunuz dedelerimizin üstünde kaymaya....

Kaydığımız yerin 100 yıl öncesinden mezarlık olduğunu öğrendik,hemen kaçmaya başladık 

Tabi adamlar gençlere kızıyorlardı.Ne bilsin köyün hocaları da orada kayıyor  

mrb arkadaşlar.benim de köyde 3.senem.ilk atandığımda nasıl geçer diyordum ama geçti ve bir sene daha kalmaya karar verdim.inanın o kadar güzel bir ortam ve içtenlik varki öğretmen olduğunuzu her haliyle anlıyorsunuz...ama giderken lütfen birşeyler bırakıpta gidin,köy çocuklarını öksüz bırakmayın.onlar açılmasını bekleyen birer kardelen çiçeğidir,saf ve temiz...

inanın şuan 2.sınıflarım 4 işlem problemlerini kendileri yazabilecek yeterlilikte.sebebi ise kendimden çok şeyler verdiğimden değil,sadece hakkını vermem...bazıları gibi günün 3 saatini derse ayırıp,o zaman dilimini de resim ve müzikle geçiştirmemem.umarım anlatabilmişimdir:)