en sevdiğim şiiiriO mavi gözlü bir devdi,Minnacık bir kadın sevdi.Kadının hayali minnacık bir evdi,bahçesinde ebruliiihanımeliaçan bir ev.Bir dev gibi seviyordu dev,Ve elleri öyle büyük işler içinhazırlanmıştı ki devin,yapamazdı yapısını,çalamazdı kapısınıbahçesinde ebruliiiihanımeliaçan evin.O mavi gözlü bir devdi,Minnacık bir kadın sevdi.Mini minnacıktı kadın.Rahata acıktı kadınyoruldu devin büyük yolunda.Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,girdi zengin bir cücenin kolundabahçesinde ebruliiiihanımeliaçan eve.Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:bahçesinde ebruliiihanımeliaçan ev...Nazım Hikmet
Lambayı yakma, bırak, sarı bir insan başı düşmesin pencereden kara. Kar yağıyor karanlıklara. Kar yağıyor ve ben hatırlıyorum. Kar... Üflenen bir mum gibi söndü koskocaman ışıklar... Ve şehir kör bir insan gibi kaldı altında yağan karın.Lambayı yakma, bırak! Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların dilsiz olduklarını anlıyorum. Kar yağıyor ve ben hatırlıyorum.NAZIM HİKMET - KAR YAĞIYOR
Şu an 2.188 kişi ve 47 üye var.
