Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Karıcığım,
Hasretliğin on ikinci yılı
on ikinci yılı
Gönül ağzına kadar dolu
Sen diyorum İstanbul geliyor aklıma
İstanbul diyorum sen
Sen şehrim kadar güzelsin
Şehrim senin kadar acılı.

"Bir gün bensizlik çalar kapını. Benli dünleri düşünür, avunursun. Sanma ki yalanlar içinde, ben gibi bir doğru bulursun."
                                                                   Nazım Hikmet

MEMLEKETİMİ SEVİYORUM

Memleketimi seviyorum:
Çınarlarında kolan vurdum, hapisanelerinde yattım.
Hiçbir şey gidermez iç sıkıntımı
memleketimin şarkıları ve tütünü gibi.

Memleketim:
Bedreddin, Sinan, Yunus Emre ve Sakarya,
kurşun kubbeler ve fabrika bacaları,
benim o kendi kendinden bile gizleyerek
sarkık bıyıkları altından gülen halkımın eseridir.

Memleketim.
Memleketim ne kadar geniş:
dolaşmakla bitmez, tükenmez gibi geliyor insana.
Edirne, İzmir, Ulukışla, Maraş, Trabzon, Erzurum.
Erzurum Yaylası'nı yalnız türkülerinden tanıyorum
ve güneye
pamuk işleyenlere gitmek için
Toroslardan bir kerre olsun geçemedim diye
utanıyorum.

Memleketim:
develer, tren, Ford arabaları ve hasta eşekler,
kavak
söğüt
ve kırmızı toprak.

Memleketim.
Çam ormanlarını, en tatlı suları ve dağ başı göllerini seven
alabalık
ve onun yarım kiloluğu
pulsuz, gümüş derisinde kızıltılarla
Bolu'nun Abant gölünde yüzer.

Memleketim :
Ankara ovasında keçiler:
kumral, ipekli, uzun kürklerin pırıldaması.
Yağlı, ağır fındığı Giresun'un.
Al yanaklı mis gibi kokan Amasya elması,
zeytin,
incir,
kavun
ve renk renk,
salkım salkım üzümler
ve sonra karasaban
ve sonra kara sığır
ve sonra : ileri, güzel, iyi
her şeyi,
hayran bir çocuk sevinciyle kabule hazır,
çalışkan, namuslu, yiğit insanlarım,
yarı aç, yarı tok
yarı esir...

Nazım Hikmet Ran

Şimdi biz bir hayale ağlarız için için

Tesellisi olmayan gönüllerimiz için

Sade ona kavuşmak tesellidir diyoruz

Ona kavuşmak için ölümü bekliyoruz

  YİNE DE SEVİYORUM
Sevmek acı sevmek acı...
Gözlerin ah..ne mazi kaldı ne fani...
Hayatın tamamı acı..sevmek benim işim...
Yine de seviyorumn seni yinede büyüyor göz bebeklerim..
İşte sevmek benim işim..işte sen işte ahh
NAZIM HİKMET RAN

Ben Yine Bende Bittim
Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
Önemli olan zamana bırakmak değil,
Zamanla bırakmamaktır..
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

Nazım Hikmet

Her günüm mis gibi dünya kokan bir kavun dilimi
 Senin sayende.
 Bütün yemişler elime güneştenmişim gibi uzanıyor
 Senin sayende.
 Senin sayende yalnız umutlardan alıyorum balımı.
 Yüreğimin çalışı senin sayende.
 En yalnız akşamlarım bile duvarında gülen bir Anadolu kilimi
 Senin sayende.
 Şehrime ulaşmadan bitirirken yolumu
 Bir gül bahçesinde dinlendim senin sayende
 Senin sayende, içeri sokmuyorum
 En yumuşak urbalarını giyip
 Büyük rahatlığa çağıran türküleriyle kapımı çalan ölümü.
Nazım Hikmet Ran
Yoldaşlar, nasip olmazsa görmek o günü,
 Ölürsem kurtuluştan önce yani,
 Alıp götürün
 Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni.

 Hasan beyin vurdurduğu
 Irgat Osman yatsın bir yanımda
 Ve çavdarın dibinde toprağa çocuklayıp
 Kırkı çıkmadan ölen şehit Ayşe öbür yanımda.

 Traktörlerle türküler geçsin altbaşından mezarlığın,
 Seher aydınlığında taze insan, yanık benzin kokusu,
 Tarlalar orta malı, kanallarda su
 Ne kuraklık, ne jandarma korkusu.
 Biz bu türküleri elbette işitecek değiliz,
 Toprağın altında yatar upuzun,
 Çürür kara dallar gibi ölüler,
 Toprağın altında sağır, kör, dilsiz.
 Ama bu türküleri söylemişim ben
 Daha onlar düzülmeden,
 Duymuşum yanık benzin kokusunu
 Traktörlerin resmi bile çizilmeden.
 Benim sessiz komşulara gelince,
 Şehit Ayşe’yle ırgat Osman
 Çektiler büyük hasreti sağlıklarında
 Belki de farkında bile olmadan
 Yoldaşlar, ölürsem o günden önce yani,
 -öyle gibi de görünüyor-
 Anadolu’da bir köy mezarlığına gömün beni
 Ve de uyarına gelirse,
 Tepemde bir de çınar olursa
 Taş maş da istemez hani...

 Nazım Hikmet Ran - Vasiyet

"İstiklâl otobüs değil ki birini kaçırdın mı,öbürüne binesin.
 İstiklâl sevgilimiz gibidir aldattın mı bir kere zor döner bir daha!"

 Nazım Hikmet Ran

"Büyük bir hayal kırıklığı yaşayıp ben artık kimseyi sevemem deme! Unutma ki, en güzel çiçekler mezarlıklarda yetişir."
                                                          Nazım Hikmet Ran

Yoruldun ağırlığımı taşımaktan,
Ellerimden yoruldun.
Gözlerimden, gölgemden...
Sözlerim yangınlardı,
Kuyulardı sözlerim...
Bir gün gelecek, ansızın gelecek bir gün,
Ayak izlerimin ağırlığını duyacaksın içinde.
Uzaklaşan ayak izlerimin...
Ve hepsinden dayanılmazı bu ağırlık olacak.

Nazım Hikmet Ran

 Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,bitti artık hepsi.
NAZIM HİKMET RAN

Adını saatimin kayışına tırnağımla kazıdım. Malum ya bulunduğum yerde ne sapı sedefli bir çakı var ne de başı bulutlarda bir çınar.

...

Ben,
alaca karanlığında son sabahımın
dostlarımı ve seni göreceğim,
ve yalnız
yarı kalmış bir şarkının acısını
toprağa götüreceğim…

Özleyeceksin!

Kızıyordu, kıskanıyordu, küsüyordu, çok soru soruyordu ama;
beni seviyordu diyeceksin!

- Nazım Hikmet