Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

25 Eylül 1945

Saat 21.
Meydan yerinde kampana vurdu,
nerdeyse koğuşların kapıları kapanır.
Bu sefer hapislik uzun sürdü biraz :
8 yıl..
Yaşamak : ümitli bir iştir, sevgilim,
yaşamak :
seni sevmek gibi ciddî bir iştir..
Nazım Hikmet RAN

Önemli olan 'zamana bırakmak' değil, 'zamanla bırakmamak'tır.
 
* Nazım Hikmet

Bu sarı sıcaklarda seni düşünüyorum
 bu sarı sıcaklarda bir otel odasında seni düşünüp
 yalnızlığımı soyunuyorum
 biraz da ölüme benzeyen yalnızlığımı.
 
Nazım Hikmet RAN

Aşk Mönüsü

Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin
sen ülkemin yaz geceleri gibisin
saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
beni unutma
ah! saklı gülüm
sen hem zor hem güzelsin
şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
sen memleketim kadar güzelsin
ve güzel kal

1952

İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
 öğrettiler:
 aç kalmayı, üşümeyi,
 yorgunluğu ölesiye
 ve birbirimizden ayrı düşmeyi.
 Henüz öldürmek zorunda bırakılmadık
 ve öldürülmek işi geçmedi başımızdan.

 İkimiz de biliyoruz, sevgilim,
 öğretebiliriz:
 dövüşmeyi insanlarımız için
 ve her gün biraz daha candan
 biraz daha iyi
 sevmeyi...

 Nazım Hikmet Ran - İkimiz

Piraye'ye

O şimdi ne yapıyor
                       şu anda şimdi, şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı, ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
- hey gülüm,
        beyaz, kalın bileğini nasıl da çırçıplak eder bu hareketi!...-

O şimdi ne yapıyor,
                     şu anda, şimdi, şimdi?
Belki dizinde bir kedi yavrusu var,
                                               okşuyor.
Belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir,
- her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren
                                       sevgili, canımın içi ayaklar!...-
Ve ne düşünüyor
                       beni mi?
Yoksa
           ne bileyim
                    fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun
                            neden böyle bedbaht olduğunu mu?

O şimdi ne düşünüyor,
                            şu anda, şimdi, şimdi?...


Nazım Hikmet Ran

Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
 allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
 oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında
 
Nazım Hikmet RAN

Ben Senden Önce Ölmek İsterim

Ben 
senden önce ölmek isterim. 
Gidenin arkasından gelen 
gideni bulacak mı zannediyorsun? 
Ben zannetmiyorum bunu. 
Iyisi mi,beni yaktırırsın, 
odanda ocağın üstüne korsun 
içinde bir kavanozun. 
Kavanoz camdan olsun, 
şeffaf, beyaz camdan olsun 
ki içinde beni gorebilesin 
Fedakarliğimi anlıyorsun 
vazgeçtim toprak olmaktan, 
vazgeçtim çiçek olmaktan 
senin yanında kalabilmek için. 
Ve toz oluyorum 
yaşiyorum yanında senin. 
Sonra, sen de ölünce 
kavanozuma gelirsin. 
Ve orada beraber yaşarız 
külümün içinde külün 
ta ki bir savruk gelin 
yahut vefasız bir torun 
bizi ordan atana kadar... 
Ama biz 
o zamana kadar 
o kadar 
karışacağız 
ki birbirimize, 
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz 
yan yana düşecek. 
Toprağa beraber dalacagız. 
Ve bir gün yabani bir çiçek 
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse 
sapında muhakkak 
iki çiçek açacak : 
biri sen 
biri de ben. 
Ben 
daha ölümü düşünmüyorum. 
Ben daha bir çocuk doğuracağım 
Hayat taşıyor içimden. 
Kaynıyor kanım. 
Yaşayacağım, ama ,çok, pek çok, 
ama sen de beraber. 
Ama ölüm de korkutmuyor beni. 
Yalnız pek sevimsiz buluyorum 
bizim cenaze şeklini. 
Ben ölünceye kadar da 
Bu düzelir herhalde. 
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde? 
Içimden bir şey : 
belki diyor.

  Nasılsın?

İyi günlerimde çok eller uzanır ellerime,
Resmimi baş köşeye asarlar...
Fakat demir kapıların her kapanışında üzerime,
Ardında taş duvarların her kaldığım zaman,
Ne arayan beni, ne soran...

Eeeehhhh, daha iyi be bunun böyle olduğu...
Minnetim ve borçluluğum yalnız sana kalsın.
İyi günlerimde benim unuttuğum insan eli
Nasılsın???
  Nazım Hikmet

 
Ağlamak Meselesi

Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misali?

Neylersin alışkanlık
için kan ağlarken yüzün güler
dikilitaş gibi dinelirsin yine.
Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer,
anneler gibi ağlamanın yiğitliğine?

Nazım Hikmet
 

Mesele esir düşmekte değil, teslim olmamakta bütün mesele.

Nazım Hikmet Ran

Ne demir, ne tahta, ne tül perde var hayatında, hürriyeti seçmene lüzum yok hürsün.

Bu hürriyet hazin şey yıldızların altında.

Nazım Hikmet 1951

Seni düşünmek güzel şey
ümitli şey
dünyanın en güzel sesinden en güzel
şarkıyı dinlemek gibi bir şey.

Nazım Hikmet Ran

İnsanlar işine gelince değil de vicdanına değince iyilik yapsalardı; bugün çıkar ilişkileri değil, gerçek sevdalar yaşanırdı !

O VE AKSAKALLILAR
Yeşil selviler, beyaz mezar taşları ve elyazma kitaplar vardı manzarada.
Gün akşama yakındı ve durgundu.

Bir yemiş sofrasının başında bağdaş kurmuş gibi
oturmuşlardı etrafına ibret aynasının.
Aksakalları bilgin, gözleri genç, elleri yorgundu,
ilhamlı, vahim ve dalgındılar.
O, birdenbire meclise geldi
                                     dedi :
«— İbret aynasından bakıp
                              çubuklarını yakıp
                              şerh ü izah edenler.
       Değişmekte olanı görüp
                              içine girip
                             değiştirmektir hüner.
       Ve sanmayın ki değişen başı boş bir oktur,
                                                  kanunu ve nizamı yoktur.
       Ben, bilip bildiririm ki :
       Rab ve kitap
       ve saçı rüzgârda uçan «kahraman» değil,
       (karanlık orman, tuzlanmamış deri,
        budaklı lobut ve taş baltadan beri)
       Onlar'dır büyük macerayı yapan.
       Onlar ki toprakta karınca
                                        suda balık
                                        havada kuş  kadar
                                                  çokturlar.

Korkak, cesur
               cahil, hakîm
               ve çocukturlar.
Ve kahreden
            yaratan ki Onlar'dır,
şarkılarımda yalnız Onlar'ın maceraları vardır...»