Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

En güzel deniz:
henüz gidilmemiş olanıdır,
En güzel çocuk:
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
henüz yaşamadiklarımız,
Ve sana söylemek istedigim en güzel söz:
henüz söylememiş olduğum sözdur...
 
(24 Eylül 1945- Nazim Hikmet)...

En güzel deniz:
henüz gidilmemiş olanıdır,
En güzel çocuk:
henüz büyümedi.
En güzel günlerimiz:
henüz yaşamadiklarımız,
Ve sana söylemek istedigim en güzel söz:
henüz söylememiş olduğum sözdur...
 
(24 Eylül 1945- Nazim Hikmet)...

En sevdiğim şiirlerinden üstadın, müzikal yomunu da Zülfü Livaneliden dinleyelim..
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

İnsan ya hayrandır sana, ya düşman.
 Ya hiç yokmuşsun gibi unutulursun ya bir dakka bile çıkmazsın akıldan...
 
~Nazım Hikmet Ran~

Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin. "Peki o ne yaptı?" deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta.
 
Nazım Hikmet RAN

Korkma giderken 'b'yi alıyorum, gerisini sana bırakıyorum.
Nede olsa sen bitirdin bizi. Öyleyse sende kalmalı 'izi'.
 
- Nazım Hikmet Ran

21-1-924

Lambayı yakma, bırak,
sarı bir insan başı
                düşmesin pencereden kara.
Kar yağıyor
        karanlıklara.
Kar yağıyor
ve ben hatırlıyorum.

Kar...
Üflenen bir mum gibi söndu
                koskocaman ışıklar...
Ve şehir
        kör bir insan gibi kaldı
                altında yağan karın.

Lambayı yakma bırak!

Kalbe bir bıçak gibi giren hatıraların
dilsiz olduklarını anlıyorum.
Kar yağıyor
        ve ben hatırlıyorum.

Aşk Mönüsü

Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin
sen ülkemin yaz geceleri gibisin
saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
beni unutma
ah! saklı gülüm
sen hem zor hem güzelsin
şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
sen memleketim kadar güzelsin
ve güzel kal

1952

Bir Fotoğrafa

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok sey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tır..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

Ben bir bahçıvanım sen benim yedi yılda açan gülümsün. Erişilmez oluşun yıldırmıyor beni, belki bilhassa bundan dolayı makbülsün

Nazım Hikmet RAN

Sende uzaklığı; Sende ben, İmkansızlığı seviyorum.

~Nazım Hikmet Ran~

SOFRA - NAZIM HİKMET


Şu Varna deli etti beni,
divâne etti.
Sofrada domates, yeşil biber, kalkan tavası,
radyoda "Ha uşaklar!" Karadeniz havası,
rakı kadehte aslan sütü, anason,
uy anason kokusu!
Ahbapça, kardeşçe konuşulan dilim...
A be islâh be, islâh be hâlim...
Şu Varna deli etti beni
divâne etti...



 

Kimselere anlatamadım ..kendime bile .
Ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.

~Nazım Hikmet Ran~

Bir söz söyleyecektim sana söyleyemedim.
Dünyamda sabahleyin aç karına içilen cıgaramın tadı.
Ölüm kendinden önce bana yalnızlığını yolladı.

Nazım Hikmet RAN

Ne kadar seviyorsun dersen ;
O kadar işte.. Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin…

                              Nazım Hikmet RAN

Daha son sözü söylemedi hayat,
Belki yarınlar, mutlu sonlar var.
Yeniden başlamak yorar insanı ama
Sonunda kavuşmak mutlu olmak var.

Nazım Hikmet RAN