Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

bütün soruları sorabilmeli
bütün ışıkları derebilmeli
yol başlarında durabilmeli
kilometre taşları gibi şiirlerimiz
yaklaşan düşmanı herkesten önce görebilmeli

Kim bilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi,
Uzaktan seyredemeseydik ruhunu birbirimizin.
Kim bilir felek ayırmasaydı bizi birbirimizden,
Belki bu kadar yakın olmazdık birbirimize...

Nazım Hikmet

Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların,
kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin...

                                Nazım Hikmet

Evet. Belki umudum kalmadı geleceğimden; ama asla pişman değilim geçmişimden.

Nazım Hikmet RAN

NAZIM'A MEKTUP
Nazım, maalesef,
Sende yanıldın büyük usta.
Hani nerde kaldı o güneşli,
Beklenen güzel günler usta.

Gökyüzünde renk kalmadı,
Denizlerin mavisi soldu,
Güneş aldı götürdü hepsini. .
Daha kaç asır bekleyeceğiz be usta.

Kayalar taş, taşlar toprak oldu.
Ardıçlar, çınarlar çürüdü be usta.
Dedem, babam yaşamadan gitti,
Benim de ferim sönmek üzere be usta.

Oğlum ve kızım yoldalar,
Gitmek için torunum geliyor,
O da nasıl olsa bir gün yolcu olacak.
Artık umudum tükeniyor be usta.

Daha ne zaman göreceğiz,
Çocukluk hayaliyle yaşadığımız,
O güzel güneşli günleri be usta.
Bizleri çocuk yerine koyup, iyi avuttun be usta...

Cahit KARAÇ

“ Kim bilir, masalımızın kahramanı,
 başka bir hikayenin figuranı olmaya
 gitmiştir belki de.
 Değermiydi gitmesine?
 Gitmezdi değmese . . ”
 
— Nazım Hikmet

Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı,
Durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı,
Durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta,
Durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç,
Durup dururken bir kurt uluyor aya karşı bahtsız, öfkeli, aç,
Durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bir bahçede, salıncakta,
Durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
Durup dururken kafamda bir güneşli duman,
Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne,
Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne...

                                                      Nazım Hikmet

BELKİ BEN

Belki ben
o günden
çok daha evvel,
köprü başında sallanarak
bir sabah vakti gölgemi asfalta salacağım
Belki ben
o günden
çok daha sonra ,
matruş çenemde ak bir sakalın izi
sağ kalacağım
Ve ben
o günden
çok daha sonra:
sağ kalırsam eğer,
şehrin meydan kenarlarında yaslanıp
duvarlara
son kavgadan benim gibi sağ kalan
ihtiyarlara,
bayram akşamlarında keman
çalacağım
Etrafta mükemmel bir gecenin
ışıklı kaldırımları
Ve yeni şarkılar söyleyen
yeni insanların
adımları

NAZIM HİKME

Vera'ya

Gelsene dedi bana
Kalsana dedi bana
Gülsene dedi bana
Ölsene dedi bana

Geldim
Kaldım
Güldüm
Öldüm

                         1963
                         Nazım Hikmet
                         
     Nazım'ın son şiiri....

Bir elmanın yarısı biz
yarısı bu koskoca dünya.
Bir elmanın yarısı biz
yarısı insanlarımız.
Bir elmanın yarısı sen
yarısı ben
ikimiz...


Nazım Hikmet Ran

Önemli olan zamana bırakmak değil, Zamanla bırakmamaktır.

   -HASRET-
 Denize dönmek istiyorum!
 Mavi aynasında suların:
 boy verip görünmek istiyorum!
 Denize dönmek istiyorum!

 Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider!
 Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder.
 Elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter.
 Ve madem ki bir gün ölüm mukadder;
 Ben sularda batan bir ışık gibi
 sularda sönmek istiyorum!
 Denize dönmek istiyorum!
 Denize dönmek istiyorum!

 Nazım Hikmet Ran

Bulutlar geçiyor : haberlerle yüklü, ağır.
Buruşuyor hâlâ gelmeyen mektup avucumda.
Yürek kirpiklerin ucunda
                                   uzayıp giden toprak uğurlanır.
Benim bağırasım gelir : — «P î r â y e ,
                                                   P î r â y e !...» — diye...
 

Dost uğrunda ölmek kolay, fakat uğrunda ölünecek dostu bulmak zordur.

Nazım Hikmet RAN

Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması. Ne kötüdür ona an kadar yakın, bir asır kadar uzak olması !