Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

BÜYÜK İNSANLIK

 

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu
                                        tirende üçüncü mevki
                                        şosede yayan
                                        büyük insanlık.

Büyük insanlık sekizinde işe gider
                                        yirmisinde evlenir
                                        kırkında ölür
                                        büyük insanlık.

Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
                                        pirinç de öyle
                                        şeker de öyle
                                        kumaş da öyle
                                        kitap da öyle
            büyük insanlıktan başka herkese yeter.

Büyük insanlığın toprağında gölge yok
                                        sokağında fener
                                        penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
                                        umutsuz yaşanmıyor.
 

                                                                            7 Ekim, Taşkent, 1958

Bilir misin ne kötüdür insanın bildiğini anlatamaması, kelimelerin hep yarım kalması. "Ben" deyip susması, "Sen" deyip ağlaması.

Nazım Hikmet Ran

YAŞAMAK NE GÜZEL ŞEY

Yaşamak ne güzel şey
Anlayarak, bir usta, kitap gibi
Bir sevda şarkısı gibi
Bir çocuk gibi şaşarak yaşamak...

Yaşamak birer birer ve hep beraber
İpekli bir kumaş dokur gibi
Hep bir ağızdan sevinçli sevinçli bir destan okur gibi...

Nazım Hikmet Ran

ÖLÇÜ

Sevdiğin müddetçe 
                      ve sevebildiğin kadar,
sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe
                      ve verebildiğin kadar gençsin.

                                                                     1947

"Sevdiğin müddetçe ve sevebildiğin kadar, sevdiğine her şeyini verdiğin müddetçe ve verebildiğin kadar gençsin."

YİNE MEMLEKETİM ÜSTÜNE SÖYLENMİŞTİR
 
 

Memleketim, memleketim, memleketim,
ne kasketim kaldı senin ora işi
ne yollarını taşımış ayakkabım,
son mintanın da sırtımda paralandı çoktan,
                         Şile bezindendi.
Sen şimdi yalnız saçımın akında,
                        enfarktında yüreğimin,
                 alnımın çizgilerindesin memleketim,
memleketim,
memleketim...
 

                                                                    Pırağ, 8 Nisan 958

Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. ‘Ben’ deyip susması, ‘Sen’ deyip ağlamaklı kalması.


N.Hikmet Ran

Sorma bana "ne kadar seviyorsun" diye. O kadar işte! Tavanı kadar sokağın, dibi kadar cehennemin!


Nazım Hikmet Ran

İnsanların Türküleri Kendilerinden Güzel

 İnsanların türküleri kendilerinden güzel,
 kendilerinden umutlu,
 kendilerinden kederli,
 daha uzun ömürlü kendilerinden.
 Sevdim insanlardan çok türkülerini.
 İnsansız yaşayabildim
 türküsüz hiçbir zaman.
 Kadınlarımı aldattım, türkülerini asla
 Hiçbir zaman aldatmadı beni türküler de.
 Türküleri anladım hangi dilde söylenirse söylensin.
 Bu dünyada yiyip içtiklerimin,
 gezip tozduklarımın,
 görüp işittiklerimin,
 dokunduklarımın, anladıklarımın
 hiçbiri, hiçbiri
 bahtiyar etmedi beni türküler kadar

 Nazım Hikmet

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]


KEREM GİBİ
 

Hava kurşun gibi ağır!!
Bağır
        bağır
                bağır
                        bağırıyorum.
Koşun
         kurşun
                erit-
                    -meğe
                            çağırıyorum...

O diyor ki bana:
— Sen kendi sesinle kül olursun ey!
                                                Kerem
                                                     gibi
                                                          yana
                                                                yana...

«Deeeert
             çok,
                 hemdert
                         yok»
Yürek-
        -lerin
kulak-
        -ları
              sağır...
Hava kurşun gibi ağır...

Ben diyorum ki ona:
— Kül olayım
                   Kerem
                        gibi
                              yana
                                    yana.
Ben yanmasam
                  sen yanmasan
                             biz yanmasak,
                             nasıl
                                   çıkar
                                          karan-
                                                  -lıklar
                                                      aydın-
                                                              -lığa..

Hava toprak gibi gebe.
Hava kurşun gibi ağır.
Bağır
        bağır
                bağır
                        bağırıyorum.
Koşun
         kurşun
                 erit-
                     -meğe
                             çağırıyorum.....
 

                                                                                1930 Mayıs

Ben bir bahçıvanım sen benim yedi yılda açan gülümsün.
Erişilmez oluşun yıldırmıyor beni,
Belki bilhassa bundan dolayı makbülsün.

Nazım Hikmet Ran

Ne kadar seviyorsun dersen ; o kadar işte.. Tavanı kadar sokağın ve dibi kadar cehennemin...

durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne.

Ellerine dokunmak isterim, dokunamam arkasından camın. Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm, alacakaranlığımda oynadığım dramın.

Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki
Çok sevdiğim başına yemin ediyorum ben
Koyu bir çiçek gibi gözlerin kapanırken
Bir dakika göğsünün üstünde olsa yerim
Ömrümü bir yudumda ellerinden içerim
Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki...