Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Yolunu beklerken daha dün gece, kaçıyorum bugün senden gizlice. Kalbime baktım da işte iyice; anladım ki sen de herkes gibisin!

İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sardunya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak koyu bir karanlık...
Ne güzel şey hatırlamak seni...
 
 NAZIM HİKMET RAN

Biz haber etmeden haberimizi alırsın,
yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin...
Gözümüzün dilinden anlar,
elimizin sırrını bilirsin...
O gider, bu gider, şu gider,
dostluk, sen yanı başımızda kalırsın....

Nazım Hikmet

Ayrılık, demir çubuk gibi sallanıyor havada
 Çarpıyor yüzüme yüzüme
 Sersemledim

 Kaçıyorum ayrılık kovalıyor beni
 Yolu yok elinden kurtulmanın
 Dizlerim kesildi, yıkılacağım…

 Ayrılık, zaman değil, yol değil;
 Ayrılık, aramızda bir köprü…
 Kıldan ince, kılıçtan keskin.

 Kıldan ince, kılıçtan keskin;
 Ayrılık, aramızda bir köprü.
 Seninle diz dize otururken de…

 Nazım HİKMET*-*-*AYRILIK

 6 Haziran 1960, Berlin.

ÇOCUKLARIMIZA NASİHAT

Hakkındır yaramazlık.
Dik duvarlara tırman
                    yüksek ağaçlara çık.
Usta bir kaplan
                        gibi kullansın elin
yerde yıldırım gibi giden bisikletini..
Ve din dersleri hocasının resmini yapan
            kurşunkaleminle yık
            Mızraklı İlmihalin
                        yeşil sarıklı iskeletini..
Sen kendi cennetini
                kara toprağın üstünde kur.
Coğrafya kitabıyla sustur,
seni «Hilkati Âdem»le aldatanı..
Sen sade toprağı tanı
                         toprağa inan.
Ayırdetme öz anandan
                            toprak ananı.
Toprağı sev
                    anan kadar...
 

                                                            1928

VATANA!


Ey zavallı vatanım
Neden böyle ağlıyor
Neden midir, çünkü ona
Evlâtları bakmıyor
……………

Oğul –

Bakmaz isem ben sana
Haram olsun Türklük bana
İşte ana gidiyorum
Vatan için ölmeye
Gidiyorum öleceğim
Dönmeyeceğim geriye


Ana –
Git oğlum git
Vatanına hizmet et
Vatan için kanını
Her şeyini, feda et
Nişanlına köyüne
Her şeyine veda et


Oğul –
Gidiyorum ben ana
Selam söyle babama
Yavukluma söyle ki
Ağlamasın hiç bana


23 Şubat 1330

Gökyüzünü başımın üstünde görmek bana yasak..

Nazım Hikmet RAN

Haydi Güle Güle Gülüm


Haydi güle güle gülüm
Haydi güle güle
Hani ağlamak yoktu?
Ağlama kızım,
Gözüne batacak sürmelerin.
Taksiye bindin işte,
İşte hapishanesinde yattığım şehrin
Geçiyorsun içinden.
Şöför belki ben yaşta bir adam
Dikiz aynasından bakıyor sana
Anlıyor bu güzel kadının ağlamasını.
Belki onunda içerde yatanı vardır,
Belki tanır beni, belki kendiside bizdendir.
Biliyorum:
Demirlerden seyrettiğim bu şehir
Kaplıcalar
Türbeler
İpek fabrikaları ve kocaman bir çınardır.
Ve sahici insanları
Benim insanlarım
Nasılda perişan...
Fakat yüzlerine güneş vurmuş gibi olmuştur
Sen gözyaşları arasından
Onlara baktığın zaman.
Sen bu şehre bundan öncede geldin demek?
Sen bu şehre gelesinde beni aramayasın!
Öylemi? AĞLA GÜLÜM!
Hemde hüngür hüngür ağlamalısın.
Hayır ağlama, Allah belamı versin benim ağlama!
Etrafına bak:
Ben ve şehir çoktan arkada kaldık...

Günaydın gül yüzlü sevdiğime,
Günaydın yeryüzünü aydınlatan yeni güne,
Günaydın gün görmek için bekleyene,
Günaydın, günaydın, günaydın..

N.Hikmet

Hürriyet Kavgası
Yine kitapları, türküleri, bayraklarıyla geldiler,
dalga dalga aydınlık oldular,
yürüdüler karanlığın üstüne.
Meydanları zaptettiler yine.

Beyazıt'ta şehit düşen
silkinip kalktı kabrinden,
ve elinde bir güneş gibi taşıyıp yarasını
yıktı Şahmeran'ın mağarasını.

Daha gün o gün değil, derlenip dürülmesin bayraklar.
Dinleyin, duyduğunuz çakalların ulumasıdır.
Safları sıklaştırın çocuklar,
bu kavga faşizme karşı, bu kavga hürriyet kavgasıdır.

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.
Seyir defterini başkası yazsın.
Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.
Beni o limana çıkaramazsın...

bırak da içimden seveyim seni
açığa vurmadan.


Nazım Hikmet

 

Sen de bilirsin ki ben
                      ne dedemden
                                miras bekledim,
ne babamdan şeref, şan!
Hasep, nesep, kan, soy sop işinde yoğum.
Çünkü ne soyu sicilli bir buldoğum
                             ne de tecrübelik bir tavşan.
Ben sadece ölen babamdan ileri,
doğacak çocuğumdan geriyim,
ve bir kavganın adsız neferiyim..

-beraber yaşanır,
-dövüşülür beraber;
-ama herkes kendi payına ölür

*Nazım Hikmet*