Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

daha son sözü söylemedi hayat
belki yarınlar, mutlu sonlar var
yeniden başlamak yorar insanı ama
sonunda kavuşmak, mutlu olmak var"

ufak iş bizimkisi
asıl en kötüsü
bilerek bilmeyerek
hapishaneyi insanın kendi içinde taşıması.

Nazım Hikmet Ran

basit yaşayacaksın basit
sanki birgün
yaşamın sona erecekmiş gibi,
basit..
çay,
simit
ve peynirle...

Tarihsel, sosyal, ekonomik şartların
                       zaruri neticesi bu!
                                             deme, bilirim!
O dediğin nesnenin önünde kafamla eğilirim.
Ama bu yürek
        o, bu dilden anlamaz pek.
O, "Hey gidi kambur felek,
hey gidi kahbe devran hey,"
                                 der.
Ve teker teker,
bir an içinde,
omuzlarında dilim dilim kırbaç izleri,
                       yüzleri kan içinde
geçer çıplak ayaklarıyla yüreğime basarak
geçer Aydın ellerinden Karaburun mağlupları..*

Gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider!
Gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder.
Elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter.

Nazım Hikmet RAN

Seni seviyorum, ama nasıl: Avuçlarımda camdan
bir şey gibi kalbimi sıkıp parmaklarımı kanatarak
kırasıya, çıldırasıya..."

İnsanların kanatları yok..
İnsanların kanatları, yüreklerinde..

Nazım Hikmet

*Oğlumuz hasta
babası hapiste
senin yorgun ellerinde ağır başın
dünyanın hali gibi halimiz

İnsanlar, daha güzel günlere insanları taşır
oğlumuz iyileşir
babası çıkar hapisten
güler senin altın gözlerinin içi
dünyanın hali gibi halimiz*

Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak"
yaşamayı Öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani,
yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu
hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki....

Balım, her şeyim benim..
Ben
mülkümü ve malımı
yâni bir çanak balımı
koruyorum haşarattan.
Bekle kardeşim bekle..
Çanağımda
balım olsun,
gelir arısı
Bağdattan...

Nazım Hikmet Ran

Seninle konuşabilecek kadar heybetli değildi belki kelimelerim.
Ama senin ruhunu yerinden sallayacak kadar derindi hissettiklerim."

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim ?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...
                                                Nazım Hikmet Ran

Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
Bu kadar benden uzak
Bu kadar mavi
Bu kadar geniş olduğuna şaşarak
Kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
Dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
Bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...

Pişman değilim! Sadece dön bak arkana; ne için, nelerden vazgeçtin?
Neler dururken, sen neyi seçtin.
~ Nazım Hikmet Ran ~
 
 
 

Hasret   

Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.

Yüz yıldır bekliyor beni
bir şehirde bir kadın.

Aynı daldaydık, aynı daldaydık.
Aynı daldan düşüp ayrıldık.
Aramızda yüz yıllık zaman,
yol yüz yıllık.

Yüz yıldır alacakaranlıkta
koşuyorum ardından.