Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Söylediklerimden çok sustuklarımda saklıyım..

Söylediklerimden çok sustuklarımda saklıyım..

Ve gizlediklerimde gizliyim..

Beni anlamak için;

Konuştuklarımdan çok

Sustuklarıma kulak verin..

Aklım sukütu sever benim..

Çünkü çok ağır ödeştik biz hayatla..

Ben sonu olmayan çok yollardan geçtim..

Üç Noktalar Koymaz Bana...

Belki bu hâlin
fizyolojik, psikolojik filân izahı vardır.
Belki de sebep buna
bana aylardır
kendi sesimden başka insan sesi duyurmayan
bu demirli pencere
bu toprak testi
bu dört duvardır…

SENİ DÜŞÜNÜRÜM - NAZIM HİKMET


Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın

Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü

Sebebi ne
Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
Sen böyle uzakken senin sesini duyup
Yerimden fırlamamın sebebi ne?

Diz çöküp bakarım ellerine
Ellerine dokunmak isterim
Dokunamam
Arkasından camın
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
Alaca karanlığımda oynadığım dramın

BULUT MU OLSAM

Denizin üstünde ala bulut
yüzünde gümüş gemi
içinde sarı balık
dibinde mavi yosun
kıyıda bir çıplak adam
durmuş düşünür.

Bulut mu olsam,
gemi mi yoksa?
Balık mı olsam,
yosun mu yoksa?..
Ne o, ne o, ne o.
Deniz olunmalı, oğlum,
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.

Nazım Hikmet Ran

Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
 gölgem gibi demiyorum
 çünkü hasret yanımdaydı zifiri karanlıkta da
 Ellerim ayaklarım gibi de değil
 uykudayken yitirirsin elini ayağını
 ben hasreti uykuda da yitirmiyordum
 Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
 açlıktı, susuzluktu demiyorum
 sıcakta soğuğu, soğukta sıcağı aramak gibi de değil
 giderilmesi imkânsız bir şey
 ne sevinç ne keder
 şehirlerle bulutlarla türkülerle de ilgisiz
 içimdeydi dışımdaydı
 Bütün yolculuk boyunca hasret ayrılmadı benden
 zaten elimde ne kaldı bu yolculuktan
 hasretten gayrı

 Nazım Hikmet Ran - Bütün Yolculuk Boyunca Hasret Ayrılmadı Benden

GÖZLERİ SİYAH KADIN

Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki
Çok sevdiğim başına yemin ediyorum ben
Koyu bir çiçek gibi gözlerin kapanırken
Bir dakika göğsünün üstünde olsa yerim
Ömrümü bir yudumda ellerinden içerim
Gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki...

Davet 

 Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdenize bir kısrak başı gibi uzanan
Bu memleket bizim!
Bilekler kan içinde, dişler kenetli
ayaklar çıplak
Ve ipek bir halıya benzeyen toprak
Bu cehennem, bu cennet bizim!
Kapansın el kapıları bir daha açılmasın
yok edin insanın insana kulluğunu
Bu davet bizim!
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
Ve bir orman gibi kardeşçesine
Bu hasret bizim!

Nazım Hikmet Ran

Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun.

Gözlerine bakarken

güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren
fakat hiç bir zaman
büsbütün teslim olmayacak olan..

NAZIM HİKMET RAN

GİDERAYAK

Giderayak işlerim var bitirilecek,
                                                    giderayak.
Ceylanı kurtardım avcının elinden
ama daha baygın yatar ayılamadı.
Kopardım portakalı dalından
ama kabuğu soyulamadı.
Oldum yıldızlarla haşır neşir
ama sayısı bir tamam sayılamadı.
Kuyudan çektim suyu
ama bardaklara konulamadı.
Güller dizildi tepsiye
ama taştan fincan oyulamadı.
Sevdalara doyulamadı.
Giderayak işlerim var bitirilecek,
                                                    giderayak.
 

                                                                    Haziran 1959

GÜZ

Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?

Soframda yeşil biber, tuz, ekmek.
Testimde sana sakladığım şarabı
içtim yarıya kadar bir başıma
seni bekleyerek.
Niye böyle geç kaldın?

Fakat işte ballı meyveler
dallarında olgun, diri duruyor.
Koparılmadan düşeceklerdi toprağa
biraz daha gecikseydin eğer...

Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

Ve sevinçlerimiz vurur gözlerine kadınların
göllerde ışıyan seher vakıtları gibi.

Hayallerimiz yüzlerindedir sevdiğimiz kadınların,
görelim görmeyelim karşımızda dururlar
                      gerçeğimize en yakın ve en uzak.
 

                                                                                1962

Sen şimdi yazdığım şiirleri kendi üstüne alınıyorsun değil mi?
Sana kafiyeli cümleler fazla gelir!
Satır aralarındaki boşluklarda oyala kendini..
' N. Hikmet '

Yaşamak ümitli bir iştir, sevgilim. Yaşamak: Seni sevmek gibi ciddi bir iştir..

Nazım Hikmet RAN