Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

KADINLARIMIZIN YÜZLERİ
 

Meryem ana Tanrıyı doğurmadı
Meryem ana Tanrının anası değil
Meryem ana analardan bir ana
Meryem ana bir oğlan doğurdu
Âdemoğullarından bir oğlan
Meryem ana bundan ötürü güzel bütün suretlerinde
Meryem ananın oğlu bundan ötürü kendi oğlumuz gibi
                                                                         yakın bize

Kadınlarımızın yüzü acılarımızın kitabıdır
acılarımız, ayıplarımız ve döktüğümüz kan
karasabanlar gibi çizer kadınların yüzünü.

Ve sevinçlerimiz vurur gözlerine kadınların
göllerde ışıyan seher vakıtları gibi.

Hayallerimiz yüzlerindedir sevdiğimiz kadınların,
görelim görmeyelim karşımızda dururlar
                      gerçeğimize en yakın ve en uzak.
 

                                                                                1962

Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu."

Nazım Hikmet Ran

ömrümü bir yudumda ellerinden içerim,
gözleri siyah kadın o kadar güzelsin ki..

çiçekli badem ağaçlarını unut.
değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
ıslak saçlarını güneşte kurut
olgun meyvelerin baygınlığıyla parıldasın
nemli, ağır kızıltılar…
sevgilim, sevgilim,
mevsim
sonbahar…

Nazım Hikmet Ran

Seni düşünürüm
anamın kokusu gelir burnuma
                     dünya güzeli anamın.

Binmişin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
fır dönersin eteklerinle saçların uçuşur
bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü.

Sebebi ne
              seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
sen böyle uzakken senin sesini duyup
                            yerimden fırlamamın sebebi ne?

Diz çöküp bakarım ellerine
ellerine dokunmak isterim
dokunamam
arkasındasın camın.
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
alacakaranlığımda oynadığım dramın.

                                                                                7 Ağustos 1959

Gitmek sadece bir eylemdir. Unutmak ise kocaman bir devrim.

Nazım Hikmet

Geceye ay düşer, aklıma gözlerin…
Bu nasıl özlemek ?
Özlemek ne demek…
Ucu bucağı yok, dibi sonu yok, koyusundan özledim…
Fırtınalar koparıyor gözlerim, ve gözlerin aklıma mühür…
Özlemek ne demek?
En delisinden, sonsuzundan, akla zarar deliye kâr
Özledim..!

Nazım Hikmet

BENİM OĞLAN FOTOĞRAFLARDA BÜYÜYOR

İçimde acısı var yemişi koparılmış bir dalın,
gitmez gözümden hayali Haliçe inen yolun,
iki gözlü bir bıçaktır yüreğime saplanmış
   evlât hasretiyle hasreti İstanbulun.

Ayrılık dayanılır gibi değil mi?
Bize pek mi müthiş geliyor kendi kaderimiz?
Elâleme haset mi ediyoruz?
Elâlemin babası İstanbulda hapiste,
elâlemin oğlunu asmak istiyorlar
      yol ortasında
      güpegündüz.
Bense burda rüzgâr gibi
   bir halk türküsü gibi hürüm,
sen ordasın yavrum,
ama asılamıyacak kadar küçüksün henüz.
Elâlemin oğlu katil olmasın,
elâlemin babası ölmesin,
eve ekmekle uçurtma getirsin diye,
   orda onlar aldı göze ipi.

İnsanlar,
iyi insanlar,
seslenin dünyanın dört köşesinden
dur deyin,
            cellât geçirmesin ipi.




Nâzım HİKMET


 

YİRMİNCİ ASRA DAİR
— Uyumak şimdi,
                 uyanmak yüz yıl sonra, sevgilim...

— Hayır,
            kendi asrım beni korkutmuyor
                                              ben kaçak değilim.
     Asrım sefil,
                 asrım yüz kızartıcı,
     asrım cesur,
                         büyük
                                   ve kahraman.
     Dünyaya erken gelmişim diye kahretmedim hiçbir zaman.
     Ben yirminci asırlıyım
     ve bununla övünüyorum.
     Bana yeter
     yirminci asırda olduğum safta olmak
                                                      bizim tarafta olmak
     ve dövüşmek yeni bir âlem için...

— Yüz yıl sonra, sevgilim...

— Hayır, her şeye rağmen daha evvel.
     Ve ölen ve doğan
     ve son gülenleri güzel gülecek olan yirminci asır
     (benim şafak çığlıklarıyla sabaha eren müthiş gecem),
     senin gözlerin gibi, Hatçem,
                                     güneşli olacaktır...

                                                                                                12.11.1941

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Büyük İnsanlık....

          Giderayak...

Oysa defalarsa sormuşlardı:
Büyüyünce ne olacaksın? diye..
'Mutlu' diyemedik.
Çünkü çocuktuk;
akıl edemedik.

Nazım Hikmet

1 Ekim 1945

Dağın üstünde :
akşam güneşiyle yüklü olan bir bulut var dağın üstünde.
Bugün de :
sensiz, yani yarı yarıya dünyasız geçti bugün de.
Birazdan açar
kırmızı kırmızı :
gecesefaları birazdan açar kırmızı kırmızı.
Taşır havamızda sessiz, cesur kanatlar
                                       vatandan ayrılığa benzeyen ayrılığımızı...
 
 

2 Ekim 1945

Rüzgâr akar gider, 
aynı kiraz dalı bir kere bile sallanmaz aynı rüzgârla.
Ağaçta kuşlar cıvıldaşır :
                            kanatlar uçmak ister.
Kapı kapalı :
                    zorlayıp açmak ister.
Ben seni isterim :
senin gibi güzel,
dost
      ve sevgili olsun hayat...
Biliyorum henüz bitmedi
                                sefaletin ziyafeti...
Bitecek fakat...
 
 

Çok şükür aşığım ...
Bana öyle geliyor ki ; tek bir insana ,
Yüz milyonlarca insana , bir tek ağaca ...
Bütün ormana ,
Tek bir düşünceye ...
Ve , fikre aşık olmadan yaşamak ;
Yaşamak değildir ...

Nazım Hikmet Ran

Sevmek, sevdiğin kişiyle birlikte olmak değildir unutma. Çünkü aşk; 'onunla yaşamak değil, onu yaşamaktır aslında...

Nazım Hikmet

Ben İçeri Düştüğümden Beri 10 Defa Döndü Dünya Güneşin Etrafında.....