Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Günler gitgide kısalıyor,
 yağmurlar başlamak üzre.
 Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
 Niye böyle geç kaldın?
 
Nazım Hikmet Ran

Bɑhɑrdı sevgilim bɑhɑrdı ve bɑhtiyɑr olmɑk için toprɑktɑ, hɑvɑdɑ, sudɑ her şey vɑrdı sevgilim, her şey hɑzırdı, her şey vɑrdı.

Hoş geldin kadınım benim hoş geldin
ayağını basdın odama
kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi
güldün,
güller açıldı penceremin demirlerinde
ağladın,
avuçlarıma döküldü inciler
gönlüm gibi zengin
hürriyet gibi aydınlık oldu odam...

Sevgilim,
başlar önde, gözler alabildiğine açık,
yanan şehirlerin kızıltısı,
                            çiğnenen ekinler
                            ve bitmez tükenmez ayak sesleri :
                                                                                  gidiliyor.
Ve insanlar katlediliyor :
                                      ağaçlardan ve danalardan
                                                                            daha rahat
                                                                            daha kolay
                                                                            daha çok.

Sevgilim,
bu ayak sesleri, bu katliâmda
hürriyetimi, ekmeğimi ve seni kaybettiğim oldu,
fakat açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
gelecek günlere güvenimi kaybetmedim hiçbir zaman...

                                                                                    (İstanbul Hapisanesi)

Ama bugün cumaymış,
yarın cumartesiymiş,
çoğum gitmiş de azım kalmış,
umurumda değil.

Nazım Hikmet

Yaprak Dökümü

elli bin şiir roman filân okudum yaprak dökümünü anlatır
elli bin filim seyrettim yaprakların dökümünü gösterir
elli bin kere gördüm yaprak dökümünü
düşüşlerini sürünüşlerini çürüyüşlerini yaprakların
elli bin kere duydum ölü hışırtılarını kunduramın altında
avucumda ve parmaklarımın ucunda
ama yaprak dökümüne rastlamak yine de burar içimi
hele bulvarlarda yaprak dökümüne
hele kestaneyseler
hele çocuklar geçiyorsa oralardan
hele güneşliyse hava
hele iyi bir haber almışsam o gün dostluk üstüne
hele o gün sancımıyorsa yüreğim
hele sevdiğimin beni sevdiğine inanıyorsam o gün
hele o gün insanlarla ve kendimle aram iyiyse yaprak
dökümüne rastlamak burar içimi
hele bulvarlarla yaprak dökümüne
hele kestaneyseler.

Nazım Hikmet

Yine Memleketim Üzerine Söylenmiştir

Memleketim, memleketim, memleketim,
ne kasketim kaldı senin ora işi
ne yollarını taşımış ayakkabım,
son mintanın da sırtımda paralandı çoktan,
 Şile bezindendi.
 
Sen şimdi yalnız saçımın akında,
enfarktında yüreğimin,
alnımın çizgilerindesin memleketim,
memleketim,
memleketim...

Prag - 08.04.1958

İnsanın yüreği ve kafası var...

Sensiz Paris - Nazım Hikmet

Sensiz Paris gülüm
bir havayi fişeği
bir kuru gürültü
kederli bir ırmak.

Yıktı mahvetti ben,
Paris'te durup dinlenmeden, gülüm
seni çağırmak.

Nazım Hikmet
Paris, Mayıs'58

Selamlamaya geldim;
Seni yeryüzü umutları adına,
Bedava ekmek ve bedava karanfil adına,
Mutlu emeklerle mutlu dinlenmeler adına,
Yarin yanağından gayrı
Her yerde her şeyde hep,beraber!
Diyebilmek adına,
Evlerin,
Yurtların,
Dünyaların;
Ve kosmos'un kardeşliği adına...

[NAZIM HİKMET RAN]

Daha son sözü söylemedi hayat
Belki yarınlar, mutlu sonlar var.
Yeniden başlamak yorar insanı ama
Sonunda kavuşmak mutlu olmak var... (N.Hikmet)

YİRMİNCİ ASRA DAİR
— Uyumak şimdi,
                 uyanmak yüz yıl sonra, sevgilim...

— Hayır,
            kendi asrım beni korkutmuyor
                                              ben kaçak değilim.
     Asrım sefil,
                 asrım yüz kızartıcı,
     asrım cesur,
                         büyük
                                   ve kahraman.
     Dünyaya erken gelmişim diye kahretmedim hiçbir zaman.
     Ben yirminci asırlıyım
     ve bununla övünüyorum.
     Bana yeter
     yirminci asırda olduğum safta olmak
                                                      bizim tarafta olmak
     ve dövüşmek yeni bir âlem için...

— Yüz yıl sonra, sevgilim...

— Hayır, her şeye rağmen daha evvel.
     Ve ölen ve doğan
     ve son gülenleri güzel gülecek olan yirminci asır
     (benim şafak çığlıklarıyla sabaha eren müthiş gecem),
     senin gözlerin gibi, Hatçem,
                                     güneşli olacaktır...

                                                                                                12.11.1941

Bilir misin ne kötüdür insanın bildiğini anlatamaması, kelimelerin hep yarım kalması. "Ben" deyip susması, "Sen" deyip ağlaması.

Nazım Hikmet Ran

Aşk, bazen gitmekle kalmak arasında verdiğin en büyük savaştır. Sevmeyenin aklı, gerçekten sevenin kalbi
kazanır bu savaşı.
 
Nazım Hikmet RAN

"Bir akşamüstü
oturup
hapisane kapısında
rubailer okuduk Gazalî 'den:
"Gece
büyük lâciverdi bahçe.
Altın pırıltılarla devranı rakkaselerin.
Ve tahta kutularda upuzun yatan ölüler.".."