Nazım Hikmet Ran'ın Şiir Ve Sözleri

Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın..

 

Saat 21.
Meydan yerinde kampana vurdu,
nerdeyse koğuşların kapıları kapanır.
Bu sefer hapislik uzun sürdü biraz :
                                                8 yıl...
Yaşamak : ümitli bir iştir, sevgilim,
yaşamak :
                  seni sevmek gibi ciddî bir iştir...

"Bursa Cezaevi denetimine Adalet Bakanlığı'ndan bir müfettiş gelir. Bir kaç gün denetim yaptıktan sonra müdüre: "- Nazım da buradaymış, çağır da görelim nasıl biridir?" der. Nazım'i odaya getirirler. Müdür koltuğuna iyice kurulan müfettiş Nazım'ı tepeden tırnağa süzer ve:

"-Demek Nazım Hikmet sensin", der. Nazım'a oturması için yer göstermez. Kısa bir konuşma sonrası, “Gidebilirsiniz” der. Nazım tam kapıdan çıkarken durur ve müfettişe:

"-Ömer Hayyam adını duydunuz mu?" diye sorar. Müfettiş hemen atılır: "-Kim bilmez ki Hayyam'ı"

Nazım: "-Hayyam zamanında İran hükümdarı kimdi?" diye sorar.

Müfettiş şaşırır. Nazım konuşmasını sürdürür, "Görüyorsunuz, sanatçıyı anımsadınız ama hükümdarı anımsamadınız. Yıllar sonra beni dünya anımsayacak, ama dönemin Adalet Bakanını ve sizi kimse anımsamayacak" der ve çıkar.

Müfettiş yaptığı yanlışı anlar, Nazım'ı geri çağırır ama Nazım koğuşunun yolunu tutmuştur, asla geri dönmez.

Sahi, o dönemin Adalet Bakanı kimdi?

Yürümek;
yolunda pusuya yattıklarını,
arkadan çelme attıklarını
bilerek
yürümek…

Yürümek;
yürekten
gülerekten
yürümek…

Nazım Hikmet

Kimi insanlar ezbere sayar yildizlarin ismini...'Ben hasretlerin'...

Yaşamak ümitli bir iştir ,sevgilim...
Yaşamak: seni sevmek gibi ciddi bir iştir.

Sevmek,
sevdigin kisiyle birlikte olmak degildir.
Unutma !
Çünkü aşk ;
Onunla yaşamak değil,
Onu yaşamaktir aslinda...Nazim Hikmet

GÜZEL GÜNLER GÖRECEĞİZ GÜNEŞLİ GÜNLER

Güzel günler göreceğiz çocuklar
Motorları maviliklere süreceğiz
Çocuklar inanın, inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz, güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz
Hani şimdi bize
Cumaları, pazarları çiçekli bahçeler vardır,
Yalnız cumaları, yalnız pazarları
Hani şimdi biz
bir peri masalı dinler gibi seyrederiz
Işıklı caddelerde mağazaları,
Hani bunlar
77 katlı yekpare camdan mağazalardır.
Hani şimdi biz haykırırız
Cevap:
Açılır kara kaplı kitap: Zindan
Kayış kapar kolumuzu
Kırılan kemik, kan
Hani şimdi bizim soframıza
Haftada bir et gelir
Ve, çocuklarımız işten eve
Sapsarı iskelet gelir
Hani şimdi biz
İnanın, güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler göreceğiz
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
Işıklı maviliklere süreceğiz
Çocuklar inanın, inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz

NAZIM HİKMET RAN

Sesini duydum mu dünyayi unutuyorum...


 Nazim Hikmet

Herkese selam , sana hasret...

Nazim Hikmet

Saat beşte akşam oluyor:
insanın üstüne doğru yürüyen bulutlarla.
Yağmur taşıdıkları belli.
Birçoğu
elle tutulacak kadar alçaktan geçiyorlar...
Bizim odanın yüz mumluğu,
terzilerin gaz lambası yandı.
Terziler ıhlamur içiyorlar...
Kış geldi demektir...
Üşüyorum.
Fakat kederli değilim.
Yalnız bize mahsus bir imtiyazdır:
kış günleri hapisanede,
sade hapisanede değil,
bu kocaman
bu ısınası
bu ısınacak dünyada
üşüyüp
kederli olmamak...

KÖR
 
Kör olmak ne iyi şeydir,
ne güzeldir sevmek karanlığı
Ne yalın bir kılıç gibi bir ışık
ne renklerin ağırlığı
ve ne şekillerin kalabalığı...
Ne güzeldir sevmek karanlığı...
 
Kör olmak ne iyi şeydir.
Kapalı gözleriniz
çevrili içinize,
kıyısında oturup bakarsınız
içinizde dalgalanan denize.
Kapalı gözleriniz çevrili içinize...
 
Kör olmak ne iyi şeydir,
Körlerdir ki yalnız
kendi yürekleriyle başbaşa kalırlar.
Ne kimseye kendi gözlerinden verirler
Ne kimsenin gözlerinden alırlar.
Körlerdir ki yalnız
kendi yürekleriyle baş başa kalırlar.
 
Ne güzeldir sevmek karanlığı,
Karanlık Allah gibidir ve tek başınadır.
Karanlık ölüm gibidir
rengi yok
Âhengi yok
dengi yoktur karanlığın
 
Dağıtın yanınızdan sopalarınızla
karanlığın peygamberleri,
körler,
kalabalığı...
Kör olmak ne iyi şeydir
ve ne güzeldir sevmek karanlığı...
 
 Nazım Hikmet

Ve güneş doğarken hiç umut yok mu? Umut, umut, umut... Umut insanda...

Nazım Hikmet

İnsan, ya hayrandır sana, ya düşman. Ya hiç yokmuşsun gibi unutulursun, ya bir dakika bile çıkmazsın akıldan.  RAN.