Öğrencileriniz Sizi Kızdırdığında Ne Söylersiniz,ne Yaparsınız?

Çiçekler nerede?Bu sınıfa böcekler gelmiş.

Bir Bakış Yetiyor Aslında  

Keşke bağırmamıza hiç gerek gerek kalmasa ama maalesef boğazımızı resmen yırtıyoruz.Nerde hata yapıyorum diye soruyorum kendime.Aslında ilk intiba çok önemli sınıfla ilk hafta onlara çok sert, ciddi, sinirli biriymiş gibi görünsem sanki korkup yaramazlık yapmaya yeltenemezler gibi geliyor.Konuşan olursa da bir bakış yeter.Çocuk öğretmenini sert, sinirli tanımıştır bir kere.Acaba böyle mi olmalı?

Bağırmayla oluyor hocam,başka öğretmenler bağırmayınca sınıf çok curcuna oluyor.En iyisi yine sakin olmak gerekiyor.Bir de öğrenci merkezli eğitime ve sunulara önem vermeliyiz diye düşünüyorum.

Bakışlar çok etkilidir.Sözlü olarak boğazınız patlayıncaya kadar bağıracağınıza öğrencileriniz gözlerine bakıp sessiz durmak yeterli oluyor.Tabi bu öğrenci ve öğretmene göre farklılık gösterir.Ben böyle iletişim kuruyorum,Ayşe öğretmen bunu bir sözle de yapabilir,Mehmet öğretmen iki çift güzel sözle de yapabilir,Fatma öğretmenin canım yavrularım demesi de yeter.Bunun için öğrencilerinizi iyi tanımanız gerek öncelikle.

     Çok çalışkan ama çok haylaz bir ikinci sınıfım var. Çok haraketliler. Ne ödül işe yaradı, ne de ceza.

    Son iki aydır tüm sorunlar tek bir cümleyle halloldu.Yanlış bir davranış ortaya çıktığında sakin bir ses tonuyla öğrenciye  "Neden böyle davrandığını merek ediyorum." diyorum. Tatmin edici bir cevap almadan da onu oturtmuyorum. Önce susuyorlar, sonra itiraflar geliyor. Ondan sonra da o davranışı ne o ne de bir diğeri yapmıyor.

   Bu yöntemden sonra derste, setrviste, teneffüste örnek öğrenciler olmaya başladılar. Ben yokken bile düzeni koruyorlar. Dönem başında başka sınıfların kapılarını kırıyorlardı.

  Öğrenci, ceza aldığında yaptığının bedelini ödediğini düşünüyor. Ama yaptığının sebebini herkesin önünde itiraf etmek en ağır cezadan bile zor geldi onlara.

öğrencilerime bazen ilk anda sinirlendiğimde bağırsamda sonradan çok pişman oluyorum.sonra kendi kendime kızıyorum.onların çocuk olduğunu ve bazı hataları yapabileceklerini unutuyorum.hiç üşenmeden onlarla konuşmayı deniyorum.tabi velileride işin içine katmak gerek.çünkü evde dayakla terbiye edilen bir öğrenciyi siz konuşarak terbiye edemezsiniz.

aynı hatayı ikinci kez yaptıklarında asla affetmiyorum.en basit ceza olarak onları bir duvar önünde sırtlarını dönerek durmalarını istiyorum.aynı zamanda "sizin yerinize bu sırada oturmak isteyen onlarca sokak çocuğu var,siz ise bu sıraların hakkını vermiyorsunuz,onun için yeriniz kendinizi düzeltene kadar bu duvar olacak" diyorum.birde şu video var çok işe yarıyor diyebilirim.biraz acıklı ama hayatın gerçeğini görmelerini sağlıyor.
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

birde burada bir arkadaştan duymuştum ve bende uyguladım.eğer onlara geçici bir süre küserseniz,mutlaka hatalarını anlıyorlar ve gelip özür diliyorlar ve birdaha o hatayı yapmamaya çalışıyorlar.böyle 4-5 haylaz öğrencim vardı.hepsi bu yöntemle büyük oranda düzeldiler.sizin onlara küsmeniz onlar için büyük kayıp.

Umarım bu görüntüleri çocuklara izlettirmiyorsunuzdur. O görüntüleri izleyen çocukların psikolojilerini düşünebiliyor musunuz?

ben videoyu izledim ,ben bile dayanamadım,öğrencilerimize çok ağır gelecek bir video

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]


   Böyle bir videonun, yarardan çok zarar getireceğini düşünüyorum. Tiner çekmenin ne olduğunu bilmeyen bir çok çocuk, bu videodan öğrenecek. Belki bazıları merak edecek.

  Ayrıca sınıf ortamında seyrettirilmesi, öğretmeni ufak bir şikayet durumunda bile büyük sıkıntıya sokar.

ben gözlerimi kapatıp sakin temiz beni dinleyenbir sınıf hayal ediyorum. gözlerimi açtığımda bu dileğim gerçekleşecek diyorum. gerçekleşiyor.

Bu numaralar çok eskide kaldı artık kullanılmıyor,diyorum

genelde sessizce bekliyorum,zaten ben susunca hepsi susuyor,nazları bana yani:)))

Allah sizi davul etsin emi!
    

Video'yu paylaşan öğretmenim , umarım izletmiyorsunuzdur bu videoyu öğrencilere... İlköğretimde çocukların hayata bakış açısını aile ile birlikte bizler öğretiyoruz... Bu durumda hayatın gerçeklerini bu şekilde anlamalarını beklemek öğretmenlik mesleği ile bağdaşdığını düşünmüyorum... Onlar hata yapabilir,yaramazlık yapabilir, gürültü de yapabilir, önemli olan bunları sağduyulu karşılayıp amacımıza uygun hareket etmektir diye düşünüyorum...