Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

İlk görev yerim Şırnak/Cizre...
Kendi isteğimle ailemden gizlice yazmıştım tercihlerimde. Çıktığında terör korkusuyla evde bir yas havası olmuştu. Ama bizimkilere karşı gelmiş çalıkuşu edasıyla ikna etmiştim onları.
Hala gözlerim dolar. Babamla cizreye gittiğimizde elektirikler kesik, eylem var, havada biber kokusu karşıladı bizi. Korkmuştum aslında, haber ya da film değildi. Ama ağlamamalıydım Kendim yazmamışmıydım Buralardada eğitime ihtiyaç var diye. Gözlerim dolu dolu yere bakıyordum babam görmesin üzülür diye. Sonra okula gitik. Okulda camlar kırık, duvarda Molotof izleri yakılmış. Babamın elini iyice sıktığımı ve yutkunduğumu hatırlıyorum. Babam cevabımı bildiği için gözlerinden yaşlar süzülürken ama büyükmüş bak diyor. Bende evet çok güzel baba sınıfımı merak ediyorum diyorum. İkimizin de sesi titriyor. ve gözlerimize bakmıyoruz. Biliyoruz ki en iyi şey birbirimi kandırmak. 1. sınıf vermişti müdürüm. dillerini bilmediğim 40 kişi yüzüme bakıyordu. Çat pat türkçe bilenlerle gözlerim dolu dolu ders işledim. zor da olsa çok güzel şeyler yaptım o okulda. Özlüyorum velhasıl. Öyle şeyler gördüm yaşadım ki orda, büyüdüm aslında.
bu arada sonradan öğrendim ki babam ben ilk dersimdeyken, gördüklerinden sonra müdüre emanet etmiş beni. Sıkı sıkı tembihlemiş kızıma göz kulak ol diye:) Canım bnm, baba yüreği işte

Benim de görev yerim Özalp'ın Çırak köyü idi ,zor günlerdi...

komşuymuşuz hocam
Hacıali

HAtırlamak bile istemiyorum. 16 yıl önce kendi istegimle yazmamıştım.Devlet tamamen sadece 10 doğu iline atayıvermişti bizi.Önce ağrı olduğunu duyunca günlerce şok etkisi yapmıştı.Gitmeye karar verip oraya vardığımızda günlerce okullara yerleştirilmeyi bekledik.Torpiller havada uçtu.İşin içinden çıkamayınca kura çekildi. Kura çekildiğinde herkes alkışlamıştı torpilli köy merkez diye.ama oraya vardığımızda tam bir hayal kırıklığı. Merkese 14 km yol ama merkezden gelip gitme şansınız yok.Köyse kalmak zorundasınız.Lojmana gittik harabe.İçerdeki örümcekler offf ne günlerdi.Çekilenleri hatırlamak istemiyorum ancak en güzel arkadaşlıklarıda orada yaşadık.

ah ah diye bir iç geçirdim.   Aman Allah'ım ne heyecanlıydım...6 ay bekledikten sonra ilk tercihim olan okula atandım.şubat çok zorluydu,yollar buz tutmuştu,çok çileli bir gidişim vardı ama bu okula değerdi.   cennetten bir kesit.okulum dağ eteğinde,etrafı ağaçlarla kaplı,karşıda masmavi göl...okulum yeni bina,kocaman bir sınıf,10 tanede öğrenci.şeker gibi de bir müdür   (Allah rahmet eylesin)...çok güzel günlerim oldu,çok acı günlerim de...unutmak mı?asla...ne öğrendiysem,bugün ne yapabiliyorsam hepsi ilk okulumda öğrendiklerimden kalmadır...

İlk atandığım okul ilçenin kenar semtinde yeni açılmış bir okuldu. İlk öğretmenleri eylülde atanmış, ben de aralık atamasında gitmiştim. Okul yeni bir çok eksiği var, öğretmenler de hepsi yeni atanmış ve aralarında gruplaşma yapmışlardı. Ben gittiğimde o koca okulda kendimi yapayalnız hissetmiştim. Atanmak çok güzeldi ama gerisi hikaye işte....

şaşkın şaşkın idareyi ve diğer arkadaşları gözlüyordum:)) vay be ne günlerdi.şimdi olmuşum 9 yıllık...

78 öğrencisi,beş sınıfı ve meraklı bakışları unutmak mümkün değil.

Ücretli öğretmenlikti ilk günüm ve çok zordu. Para kazanmanın ne kadar zor olduğunu görüp babamı anlamaya başlamıştım. Hey gidi günler

Kars'ın tek öğretmenli bir dağ köyüne atanmıştım görevlendirme başka köye verdiler.ailemden ilk ayrılışımdı arkalarından el sallayarak ağladım dakikalarca lojmanın önünde    lojman dediysem yanılmayın önü mezarlık içerde bir odada 5 kişi yatıyoruz,köyde su yok..ilk gün sınıfın kokusundan sürekli dışarı çıkıp kusmuştum.gittiğim güne lanet olsun

Eyy gidi günler. 25 öğretmeni olan büyük bir yiboyA atandığımı düşünürken okulun kapandığı şokunu yaşadım. Seminer döneminin ilk haftasını ilçede yaptık. İkinci hafta kapanan bir okula gittik ben ve 6 kişi. Kocaman bir okul düşünün içinde herşey var klimalı sınıflarına kadar ama içerde yaşam belirtisi yok:( eskiden depo olarak kullanılan 1950 lerden kalma bı harabede yan tarafta. Burda çalışacaksın demişlerdi. O 6 kişiden hepsi bir yolunu bulup merkeze görevlendirme yaptırdı. Hergün servise bir kişi eksik biniyorduk. Kadrolu 6 kişiden 2 kişi birleştirilmiş sınıf olarak o yandaki harabede kalacaktı. Tabi norm kadro yönetmeliğine göre en düşük puanlı ilk benim gitmem lazımdı ama daha atanalı bi hafta olmuş bilmıoyorumki. Müdür de dahil herkes gitti. İlk öğrenciler geldiğinde sınıfa giremedim koku bana çok ağır gelmişti birleştirilmiş sınıfta çalışmak istemeyip memlekete yakın yerlerdense uzaklara gelmiştim ama sınıfçının kaderinin bu olduğunu bilmıyordum. Okul düzenle tuvalet yaptır falan derken 1 ay ders falan olmadı bahçede çocuklarla kitap okurduk inşaat olurken yandaki o yibonun malzemesi ilçede bi güzel paylaşıldı kamyonlar geldi geldi gitti gelen evrak giden evrak o malzemeyi say ver bunun kaydını düş 2 ay sonra anca iyi kötü düzen oturttm. İlçeye gidip geliyordum nede olsa. 7 ay kaldım o köyde ben bu okulun üstünde norm fazlasıyım diye gittim geldim aylarca milli eğitime stajyersin yerinden oynayamazsın dıyen herkese inat defalarca dilekçe yazdım. Sonunda norm fazlası taını olup müstakil okula geçtim. Aradan 6 yıl geçti oradaki öğrencilerim hala ararlar beni çoğunun yüzünü unutmaya başladım. İlk göz ağrılarım o olumsuzluklarda hep onlara sığınırdım. Çok üşürdüm sarılayım sizede ısının öğretmenim diyen , küçükler diye soba yaktırmazdım onlara ki ben de birçok arkadaşım gibi o okulda öğrendim siz çok beyazsınız öğretmenim evdede biz yapıyoruz diyen saf veletlerim, çikolata alıp götürdüğümde evdeki kardeşim bundan hiç yemedi deyip peçeteye sarıp eve götürenler ve daha nicesi..... Üff efkarlandım gece gece

  Unutmam mümkün mü o günü!
  Git git yol bitmez. Sonunda Çalıkuşu romanındaki Zeyniler Köyü'nün bire bir benzeri Beyaslan Köyü'ne ulaştık. Sonrası İran.
 -Rabbim dedim kendi kendime, bu bir şaka mı? Nasıl yaşarım ben burda? Van'a giderken babam:
  -Kızım pet tabak, pet bardak ve pet kaşık alırsın bulaşığın olmaz. E yemeği de dışardan sipariş edersin demişti. Bana çok güzel gelmişti o fikir. Ama gittiğim yer bana hayatı yeniden öğretti. Yemek yapmayı, bulaşık yıkamayı (hem de kar suyu ile zira sular 7 ay kesik oluyordu)anneme ve babama ağladığım her günü, kurbağaları kitaplardan tanıyan ben gerçeğiyle karşılaşınca bu hangi hayvan acaba diye düşünüp yırtıcı mıdır diye ağladığım, köyden ilçeye öğretmenevine taşındığım o günleri bu can bu bedende olduğu sürece unutmam mümkün değil...
 Gene de güzel günlerdi ama...
 

ücretli olarak başlamıştım.yıllardır aynı köyde çalışan öğretmenleri merkeze tayin ile gitmişti.hepsi bana nefretle bakıyordu.Sizin yüzünüzden gitti öğretmenimiz ,demişlerdi.Ben geldiğim için öğretmenlerinin gittigini sanıyorlardı.5 sınıf bir arada, birleştirilmiş sınıftı.İlk gün sonunda;ben çalışmak istemiyorum,evde kadromu bekleyeyim demiştim babama 3 ay sonra atamam başka bir ile yapıldı.İlk gün benle hiç konuşmayan Mehmet, herkesten çok aglamıstı

İngilizce öğretmeni olarak atandığım okulumda ilk olarak resim dersine girmiştim 😁

dün gibi

Unutmayın imkanı mı var tavandan dusmus gibiydi..