Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

umarım  öğretmenliğimin son günlerinde kötü de olsa  ilk günümü hatırlayabilecek kadar akıl sağlığım yerinde olur

O zor işte öğretmenim meslekle alakası yok diyemem ama yaş problem oluyor özellikle erkeklerde.65 yaş

2003 yili 8 eylul agri il emri ve aslinda yapilmayan bir kura ile patnos-andacli koyu. İlceye 20km ama arac yok. Taksi tutup gittik lojman yok. İlk gun mem muduruyle kavga ettim. Ailem gozyaslari icinde beni birakip memlekete dondu. Allah razi olsun benden 1 donem once gelen bir arkadas benle kalabilirsin dedi. Kucucuk bir odada bir soba ve beraber yattigimiz bir kanepe var. Zaten baska esya da sigmazdi. Zor gunlerdi. Kisi elektriksizligi susuzlugu bol faresi kurbagasi... Kabus resmen hala orda nasil kaldigima sasiyorum

Hatırlamak istemiyorum

Yok yaşamadım, ağlamadım, boş boş duvarlara bakmadım...

Burası da olmasa kafayı yerdim herhalde

 Akçakoca Beyören Köyü...Çok iyi arkadaşlar,her şeyi öğrendiğim müdürüm Adil Bey...Sınıf kapısından girdiğimde içimi çok büyük sıcaklığın kapladığını ve hala o sıcaklığın dün gibi içimde durduğunu...Nasıl unutulur.

van çaldıran bezirhane...ilk günlerimde koy çocuklarıyla okul temizledik.

kim hatırlamaz ki??? Sınıfa girmemle çıkmam bir olmuştu "Ben ne yapacağım bu çocuklarla?" diye...Öğretmenler odasında uzun bir süre dalga geçtiler benimle...

hatırlıyorum ve hatırladıkça şaşkın ördek hallerime gülüyorum :DDD öğrenciler yol göstermişti. şimdi şunu yap ondan sonra bunu yap diye :DDD o kadar şaşkındım ki öğrenciler önerdi öğretmenim tanışalım mı diye :DDD

Hiç hatırlamıyorum sohbet tanışma vs derken hemencecik bitti. Ne heyecan vardı ne başka bişi

hatırlamaz mıyım yer olarak güzeldi; evime iki vasıta ile gidiyordum. ÇAnakkale^- Biga ilçesnin bir köyü.
ama ücretli öğretmenlik-müdür yetkilik. okulda bir ben varım 1-2-3.sınıflar birarada... zil yok, çocuklar içeri girmiyor. veliler sürekli bunlara sakın güleryüz gösterme hoca, kır bacaklarını diye tembihliyorlar... çocuklar çok sorunlu... ayy çok zordu o bir dönem yaa... 4. yılım bitmek üzere... her sene annem ordaki öğrencilerimi ve okulumu hatırlatır. mazallah daha o kadar kötüsüyle karşılaşmadım derim...

anımsamaz olur muyum.karşımda türkçe bilmeyen 50 tane 1. sınıf öğrencisi ve onların dilini anlamayan ben.yine de zevkli geçmişti.öğretmenler odasında 16 öğretmeniz, herkes şikayetçi. bir ben şikayetçi değildim.uzun bir süreden sonra arkadaşlar neden şikayetçi değilim diye beni eleştirdiler.

Hiç unutmuyorum. Daha okul bahçesine girmeden öğrencilerim koşarak yolda karşılamışlardı. Herbiri bir yandan sarılarak beni çoook mutlu etmişlerdi... İlk bana sarılan öğrencimin adı Hasret'ti... Yalnız 3 ay okuttum onları...

Neyse köyde göreve başladık.. İlk gün derse başladık..5 sınıf bir arada.. Sanırım heyecan ve şaşkınlıktan Güneş sisteminden girip Türkiye'nin Dağlarından ırmaklarından çıktım.. Bütün müfredatı ilk derste bitirdim..

Okul kapalı kalmış bir süre ne evrak var (olsa sanki ne işe yaradığını anlayacağım da) ne bişey..Zar zor eskilerden bi göreve başlama yazısı bulup ona göre kendimi göreve başlattım..

Ondan sonraki günlerde işi  öğrenmeye kör topal bir şekilde öğrencilere faydalı olmaya çalışıyorum ki 3 haftanın sonda iki tane müfettiş geldi.. Burada bir parantez açı tespitimi paylaşmak istiyorum..Bazı müfettişler çok zor şartlarda görev yapan öğretmenlere karşı çok acımasızlar..Birazdan örneğini vereceğim.. Van ın iran sınırında terör zamanlarında tek başına görev yapan bir öğretmen olarak bana karşı anlayışlı olacaklarını düşünmüştüm ama yanılmışım..

Adamlar beni direk müdür odasına soktular hocam şu evrağı getir bu evrağı getir emirlerini sıralıyorlar.. Sordukları evrakların çoğunun adını ilk kez duyuyorum En son gizli yazı dosyasını istediler.. Zaten sinir beni yiyor boş bi tane dosya alıp verdim zatı alilerine ..Bu ne dedi Gizli evrak dosyası dedim.. Nası bir dosya bu nerden belli benim istediğim dosya olduğu dedi..Dedim adı üstünde gizli evrak dosyası  üstüne adınımı yazsaydım dedim.. Anladı dalga geçtiğimi Aynen dediği şu oldu Hocaa hoca 40 öğretmenli okulda ne varsa aynısı burada olacak..Senin stajyerliğin kalmayacak görüşecez seninle dedi Parmağını sallaya sallaya gitti..

Ertesi gün Mem beni çağırdı..La oğlum ne yaptın sen müfettişlere hakkında kapı gibi rapor yazmışlar dedi..Bende aynen anlattım..Müdür karadeniz şivesiyle okkalı bi küfür salladı Sen gt görevini yap  takma kafana bunları dedi köye gönderdi beni.. 6 yıl kaldım o köyde bir daha o müfettişi görmedim..Ama hala aklıma geldikçe kulaklarını çınlatırım..Facebook ta ismini aratıyorum bulamıyorum..Bulsam bi dürtecem Adı Haki İnci o yıllarda Vanda görev yapanlar mutlaka hatırlar...

Şimdi Ordu Merkezde görev yapıyorum..Sınıfıma gelen müfettişlerin tek yaptığı dersi dinleyip öğrencilere soru sorup Teşekkür edip gitmeleri.. Ama biliyorum ki bir yerde bir köy okulunda gidip öğretmenin canını sıkan müfettişler gene var ve hep var olacaklar..

Öğretmenim ben de Van Özalpte çaliştım, dediğiniz müfettişi tanırım,, benim sınıfıma da geldi. Çok babacan bir adamdı. Bize çok iyi davrandı hatta öve öve gitti.

hatırlıyorum:(van catak ın bir köyune atandım.6 aylık bebeğim ve annemle gittik.uçak bir turlu alana inemiyordu.havada bir kaç tur attık geri döndük.ertesi gün tekrar çıktık.zar zor ulaştık.bebek oldugu için ilçe de görevlendirildim.ilk gün hala görüştüğüm bir arkadaşım hariç  bana kimse hoşgeldin demedi:(nedenini sonra anladım.ilçe merkezde ki o okula nasıl gelmişim.torpilim neymiş.çok üzülmüştüm.,defterin imzalanmasına kadar hiç bir şey bilmiyordum.o arkadasım bana zamanla her şeyi öğretti sağolsun.bebeğimle ve annemle zor şartlar içinde 1,5 yılı geçirdik.herkese Allah kolaylık versin eşinden ayrı olanlar da sağ selamet kavussunlar.

Erzurum'un köyüne atandım...Müdür köyün yerlisiydi...Bana hemen 1. sınıf kitledi. Bir de bir önceki sene orada çalışan hanım arkadaş giderken 1'lerin hepsini sınıfta bırakmış. 54 mevcud...

13 yaşında kız bile var sınıfta...Sınıfa girdim ki masamın üstüne tükürmüşler sırayla....

Anlatılmaz, yaşanır...

Yozgat-sorgun-doğanlı Köyünde Çalışmaya Başladım.3. Sınıflar Verildi. Fakat Ben Ne Anlatacağımı Bir Türlü Bilmiyordum Tuhaf Bir Duygu..