Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

diyarbakırın bismil ilçesine mem gittim ordan okulum yukarı salat beldesine nasıl gidiliyor diye sordum. servisi şimdi burdaydı dediler hemen araştırıp beni servise bindirdiler serviste yarım saatlik yolu bir saatte zor geldi okul neresi diye sordum şurası dediler bir yüksek bina vardı burasımı dedim yok dediler orası karakol dediler gösteriyorlar ama ben göremiyorum yukarıya bakıp yüksek bina arıyorum sonra  bir prefabrik binanın önünde durduk burası dediler. indim binayı görünce hayal kırıklığına uğradım içeri girdim ama öğretmenler çok sevimli ve ilgilidiler hoşgeldin dediler.benimle sohbet ettiler ilgileri hoşuma gitti.

Göreve başladığım ilk gün, tayinim başka bir okula çıktı.ilk okulumda 10 dakika kaldım ve ilişiğimi kestim...20-25 kadar öğrenci  bahçede toplanmış bana garip garip bakıyorlardı...Çünkü hayatlarında ilk defa bir bayan öğretmen görüyorlardı....okulda 2 erkek öğretmen arkadaşımız vardı ve beni gördüklerinde hocam burada ne işiniz var, biran önce köyden ayrılın demişlerdi...çünkü o köy, o yıllarda bir bayanın kalabileceği güvenlikte değilmiş ve ilk defa ben yanlışlıkla o köye atanmışım...
taksiye binip ayrılırken ardıma baktığımda hep o iki öğretmenimi düşündüm...Acaba o öğretmenlerimiz ne kadar güvendeydiler...
ikinci okuluma geldiğimde ise durum  pek farklı değildi ama zoru başarmak için bu mesleğe adım atmıştım...tezek sobasını yakmayı da öğrenmiştim,-30larda okul kapısına dağ gibi yığılmış karları küremeyi de...
en önemlisi ,minik kalplerin karşılıksız sevgilerini...

Arkadaşlar bu başlıkta yazılanları duygusal dakikalar yaşayarak,yeri geldi ağlayarak tabiri caizse tüylerim diken diken olarak okudum..

Bende ilk günüme çok heyecanlı başladım..Okul il merkezi bir okul ve çok kalabalıktı..Görevine yeni başlamış gencecik ve tecrubesiz bir ben için 2-3 beden büyüktü..Öğretmenler odası yani öğretmenler çok soğuk,öyle kendi hallerinde idiler..3 ay kaldım o okulda ve şimdi tek öğretmenli birleştirilmiş sınıflı okulumdayım..

Göreve burda başladım kabul ediyorum.. Çünkü ben öğretmenliği bu terkedilmiş,muhtaç,samimi,paylaşımcı, çocuklarımdan öğrendim..
İlk gün okul kapısında beni karşılayan öğrencilerim bugün yine her sabah aynı yerde aynı heyecanla bekliyorlar beni..Onları çok seviyorum..

ilk günümü hiç unutmuyorum ben de. hem ilk günümü hem de işe başlarken sözleşme imzalayışımı...

ramazan ayının son günüydü. sabah 8.30 da  milli eğitimin önündeydim.. haliyle yol yorgunlugu... evrak imzalat derken odaları karıstırmıştım. ilk dakıkadan kompleksli ilçe milli eğitim müdürü bana sen hastamısın demişti. nasıl unutabilirim ki. sinirimden odasında ağlamamak için zor tuttum kendimi.. hem oruc tutsun hem de daha goreve ilk baslayan bir ogretmene neler desin. böyle oruc tutmak da nasıl oluyorsa

4 ay gecti gene imza gerekıyordu.. bu sefer kadroya gectiğim için ilişik kesecektim.. döndü ve bana bu ne hız hem de memleketine izmire gidiyorsun dedi. çok şanslı oldugumu soyledi. ben de şans değil başarı dedim. ve cektım geldim memleketime..

ilk gün deyince öğrencilerimden ziyade bu geliyor aklıma.. bakalım daha neler yasayacagım.

5 yıl geçti ama hala hatırlıyorum,malatya-kuluncak ilçesinde bir dağ köyü...hem de müd.yet.göreve başlama,anahtarı muhtardan aldım..gittim çocuklar toplanmış bekliyor...nerden biliyorum ama hemen sıraya koydum çocukları,İstiklal Marşı,andımızı okuttum..sonra biraz konuştum kendimi tanıttım,içeri girdik ..yerlerini gösterdim oturdular..çok rahattım ya ve kendime karşı nerden geldiğini bilmediğim bir özgüvenim vardı....öğleden sonra evrakları düzenlemeye çalıştım hatta bitmedi,eve götürdüm akşam düzenledim  vss...ve yaklaşık 5-6 ay okulu düzenleyene kadar aralıksız çalıştım...çok zordu ama arkamdan güzel bir okul bırakmanın huzuruyla döndüm...belki şimdi öyle bir köye gitsem aynı şeyleri yapacak gücüm olmaz..ama o zaman gençlik hevesiyle diyeyim öyle bir çalışıyordum ki...herşeye rağmen çok güzeldi...

hatırlanmaz mı,unutulur mu hiç.ben de mart 1985 te kars arpaçay küçükboğaz köyünde göreve başladım.bir gün önceden köye vardım yanımda rahmetli babacığım vardı.o akşam muhtarın evinde misafir olduk..ertesi sabah okula vardık okulda benden başka bir öğretmen daha vardı mevcut155 ti iki öğretmen olduk müdür yetkili arkadaşım bana 4-5 leri ayırıverdi,ben öğrencilere,öğrencilerde bir süre bana baktılar sonra günaydın diyebildim,kendimi tanıttım,onlarla sohbet ettim tabii arkası geldi.o köyde çalışmamda bana ordaki öğretmen arkadaşımın çok faydası olmuştu.kulakları çınlasın...o köyde çok macera yaşadım....hey gidi günler heyyyyy 26 yıl oldu bee

değil 8 yıl 48 yıl geçsede hetırlarım tabiki her öğretmen gibi.erzurum

ben de şubat 2007'de samsunun bir dağ köyüne atanmıştım.ilçe mem.de sözleşmeyi imzaladım.yanımda annem-babam var.kendi arabamızla köye doğru çıktık yola.git git bitmiyor.50 dk sonra vardık köye.2 bayan öğretmen var biri ücretli ben onun yerine gelmişim.annem köye baktı,okula baktı ağlamaya başladı: ben seni burda bırakamam.babama bakıp: alıp gidelim kızımızı,burda yapamaz o,dedi. babam şaşkın. ama ben kendimde müthiş bir güç buldum zorluklara karşı.
okula evi çok yakın bir köylü bizi gece evinde misafir etti. karanlık odayı çıtır çıtır sesi gelen sobanın alevi aydınlatırken ben yarın ilk derste ne yapacağımı,öğrencilere neler söyleyeceğimi düşünüyordum.
1,5 yıl kaldım 1 senesi tek ve müdür yetkili olarak.sular donar,çeşmeden su taşırsın,elektrik gider lüküs yakarsın,bir türlü yanmak bilmeyen soba, börtü böcek cabası... ahh ah.
Allah tüm köy öğretmenlerine yardım etsin,sabırlar versin.... 

diğer sayfaları da okudum da, köy öğretmenliği yapmak çok farklı birşey. bir sene bile size kaç senelik tecrübe kazandırıyor.hem mesleki olarak hem hayat tecrübesi olarak...
köyde mesleğe başlayan öğretmenler,köy öğretmenleri bana göre çok özel insanlardır....

Aynen bende hiç unuturmuyorum hocam...2006 yılının eylül ayında tayinim çıkmıştı. Bir arkadaş söz vermişti, atandığında seni ben arabamla götüreceğim diye... Atandık ve arkadaşla çıktık yola...Köye vardık bir baktık girişte camları kırık harabe haline gelmiş bir yer. Dedim ki burası değildir. Köye çıkıp soralım. Köye çıktık öğrencik ki okul orasıymış. Yıkıldım... Ama ne çare başlayacaktık. İlk hafta lojmana yerleştim. Tabi tek öğretmenim. Öğrenciler seminer olduğundan gelmedi haliyle.Bende okul neden bu hale gelmiş diye muhtarla derdine düştüm. Şikayetçi olmam gerekiyormuş jandarma öyle söyledi.Bende şartlara uyarak oldum. Hafta sonu memlekete gitmiştim. Birde ne göreyim lojmanımın kapısını baltayla kırıp içeriye girmişler. 22 yaşında mesleğe başladım ve bunlarla karşılaşmak mesleği yanlış yorumlama ma sebep oldu. Daha sonra işin aslını öğrencikki köyde siyasi çekişme varmış. Muhtar şikayet ettiğini zannedip, guya muhtara diye benim evime girmişler vesselam işte. Hatırladıkça üzülüyorum. Ama bu ülkede yapacak hiç bir şey yok...

bende hiç unutmuyorum ilk günümü... taksiyle köye çıkmıştık(bir üst köye atanan arkadaşla beraber tutmuştuk taksiyi) her neyse köye vardım 2 arkadaş biri3 diğeri4 yılldır orada görev yapıyormuş hoş beşten sonra beni okutacağım sınıfa götürdüler abartısız 47 tane öğrencinin olduğu bir sınıfı verdiler.. daha ilk gün bismillah demeden çoğunluğu 3 er oturan öğrencilerle dolu bir sınıfta kendimi buldum (2-3. sınıf birleştirilmiş) okumayı çat pat bilen hatırladığım kadarıyla 10 öğrenciydi geri kalan 37 si  tam bir karmaşaydı .öğretmenliğimin bu birinci yılının sonunda saçlarıma beyazlar düşmeye başlamıştı
2.yıldan itibaren köy değiştirdim,ve daha sonraki gittiğim okullarda 2000-den 2010 kadar hiç bir zaman öğrenci sayım 16 yı geçmedi.

hatırlıyorum.........müdür yetkili  tek öğretmen. ben gelince hemen ordan ayrılan bana yardım bile etmeyen (merkeze tayini çıkmış ) arkadaş  ama çicek gibi öğrencilerim. ordan ayrılırken öğrencilerim  öğretmenim okula ilk geldiğinizde hasta  ;Dmıydınız diye sordular neden diye sorduğumda sesiniz kısıktı konuştuklarınızı hiç duyamadık dediler heyecandan sesim kısılmış

ilk gün, ilk hafta, ilk ay ve ilk dönemi hatırlamak istemiyorum.

diğer sayfaları da okudum da, köy öğretmenliği yapmak çok farklı birşey. bir sene bile size kaç senelik tecrübe kazandırıyor.hem mesleki olarak hem hayat tecrübesi olarak...
köyde mesleğe başlayan öğretmenler,köy öğretmenleri bana göre çok özel insanlardır....

köy öğretmenleri gerçek anlamda eli öpülesi insanlardır...

ilk gün, ilk hafta, ilk ay ve ilk dönemi hatırlamak istemiyorum.

ilkler unutulmaz sayın öğretmenim