Ben de 2006 da haziran zar zor tek dersle okulu bitirip eve döndüm,o zaman sözleşmeliler 4-c li olarak çalışıyorlardı.derslerimin kötü oldugunu biliyordum ama bari çalışayım, 60 alırım sözleşmeli bile olsa giderim diyordum.1 ay ders çalıştım.78 aldım.ama agustostaki atamada atanamadım.
tabi çok üzüldüm,çünkü paraya ihtiyacım var,memlekette ücretliye başvurdum.ilçenin en uzak ve en kötü köyünü verdiler.1 gece gideyim mi diye düşündüm,500 tl bile olsa ihtiyacım var,ama sonradan vazgeçtim,ertesi gün ilçeye gittim haber vericem,memur bana adımı sordu,söyledim.Bana döndü,Sizin bugun atamanız oldu,AFYON a atandınız dedi
nasıl olur dedim,kimsenin haberi yok,nasıl atama bu böyle? 432 kişi eş durumu yapmış,yer değiştirme olmuş,ilk 500 e girmişim ,devlet ataması Afyon Çay çıktı
ben ilçe mem den nasıl bi sevinçle iniyorum artık siz düşünün
hemen annemlere telefon ettim:)
o sabah afyona atandıgım yeri görmeye geldik,Afyon u çok iyi biliyordum ama ilçeyi hiç duymamıştım.Hayatımda ilk defa köye gelecektim.ailem de aile büyükleri ilçe de oldukları için köy hayatımız hiç olmadı.
Köye vardık,köy toprak evli,kıraç,ağacsız,her tarafta tezekler,kimseler yok sokakta,ufak 100 haneli bi köy...sonra okulun önüne geldik
okul benim hayalimdeki gibi değil tabi ki
birleştirilmiş sınıf,2 sınıfcı,1 anasınıfcı öğretmen :)müdür olan adaşım benden 3 yıl tecrübeli,sigarası yakmış odada,artist artist konusuyor,allah dedim anneme,ben yandım,anlaşamıcaz
( 5 yıldır beraberiz ama çok iyiyz allahtan,tek sorunumuz sigara
)
lojmana gittik,sağlık lojmanı,3 kız kalıcaz,ama lojmanı ev gibi kullanmamışlar,herkes odasını düzmüş,her yer her yerde ???dağınık,düzensiz falan filan...anneme dedim ki,şu toprak evlerden birine yerleşelim,kireç çekelim,wc yaptıralım,yine de siz de gelin,ben burda kalamam,kavga ederim,4 yıl evde kaldım,arkadaş değiştirmedim ama bu yaştan sonra kimsenin kahrını çekmek istemiyorum.
sonra ailemde benle geldi,köyde yeni bitmiş,temiz bi ev buldular şansımıza...1 yıl orda kaldık..2.yıl lojmanı tamir ettik..4 yıldır da burda kalıyoruz.
öğrencilerimle karşılaşmam ise güzeldi,beni bekleyen 32 tane 1-2-3 üm vardı,hepsini çok sevdim,hala daha çok seviyorum,ablaları gibiyim,arkadaşları gibiyim,yeri gelince sert,yeri gelince can ciger kuzu sarması oluyoruz:)burdan ne kadar ayrılmak istesem de giderken ağlayacagımı çok iyi biliyorum.
köy öğretmenliği bambaşka...çok zorluğu,çok kahrı oluyor ama bi o kadar da güzellikleri oluyor...
bu da okulumun en yeni hali
