Öğretmenliğinizin İlk Gününü Hatırlıyor Musunuz?

Özel bir günde -sanki özel biriymişim gibi- güzel bir karşılama:
-Hoş geldin 23 Nisan, hoş geldin öğretmenim...

Birazcık utandım diyeyim!

hatirlamam mi!
koye gittim okulun kapisi kilitli..
mudur yetkili olan kisi okulun bahcesindeki lojmanda oturuyor ama uyuyor beyefendi..
kapiyi caldim caldim acan yok evden de..
muhtarin numarasi vardi aradim geldi  acti okulu..
hocayi da o uyandirdi..
adam geldi ve ben kahvaltimi yapicam siz gecin okulda oturun dedi..yalniz basima ilk seminer gunumde diger ogretmenin gelmesini bekledim..
bu iste hayir olmadigi belliydi..ozel hayatimdaki sorunlarla birlikte orada hayatimin en zor ve unutulmaz iki yilini gecirdim..
cok kotuydu cokk

 
ilahi hocam.

hatırlamaz mıyım hiç.. "kendim ettim kendim buldum" sarkısını söylemiştim

Heyecan mı kaldı hocam. Bu MEB adamı ekonomist eder. 

öyle demeyin öğretmenim. bugün bir çocuğun  yüzümdeki gülümsemeye, dilimdeki "hoşgeldin!" e gösterdiği o mutluluğu anlatamam. o anı hiç unutmayacağım. o çocuk da benim sıcaklığımı unutmayacak. daha ötesi var mıdır! anlatabilmişimdir sanırım

hatırlamaz mıyım hiç.. "kendim ettim kendim buldum" sarkısını söylemiştim

hala böyle düşünüyorsanız öğretmenliği bırakın bence..

amasyada sözleşmeli başlamıştım her şey o kadar güzeldi ki,her şey ışıl ışıl geliyodu bana tek sorun okula vardığımda evrak denen şeyin olmaması(benden önce yıllarca ücretli öğretmen çalışmış onlar da kalıcı olmamış)ve benim o okulda tek öğretmen olmam..ama yine de her şeye değerdi..

çok iyi hatırlıyorum aynı gün doğum günümdü....

unutulmaz...

HİÇ UNUTMUYORUM. Müdürümüz beni 5. sınıfa götürdü ve beni öğrencilerle tanıştırdı. Sınıftan çıktı. O an ne yapacağımı şaşırdım. Öğrenciler hemen yaşımı sordular. 19 deyince ablamız yaşındasınız dediler.
  Tabiki 23 yıl önce.

60km lik köy yolculuğunun ardından gece 10 gibi köye varmıştım müdür yetkili okul yıkılmış lojmanda işciler kalan bir köye.Olağan şeyler olağan olmayan köyün meydanında durduk herkesle beraber bende indim.Elimde valizimle.HHerkes yol aldı ölece kala kaldım yarım saat kadar.Bi teyze geldi allahtan evladım sen kimsin diyen anlattım muhtarı çağırdı muhtar bi odaya götürdü beni üstü toprak içine yıllarca girilmemiş zor bi geceydi benim için sabah kalktığımda ayağım felaket derecede şişmişti hemen hastaneye zehirli örümcek ısırığı 1 hafta rapor nasıl unutayım ki ilk günümü...

Hiç unutmuyorum,müdür beni sınıfıma götürdü.Öğrencilerin hepsi bana bakıyordu.ne diyeceğimi şaşırmıştım.Günaydın çocuklar diyebildim.Arkası geldi.

ilk ilçe merkezine vardım... bir bakkalın önünde bekleyen transite bindirdiler... köylülerin gelmesini bekliyorum, 1 saat, 2 saat transitin içinde bekle bekle nihayet köylüler tamamlandı düştük yola..git git git bir köye vardık dedim burası mı yok değil hocam, devam ettik git git akşam oldu karşıdan yanan ışıkları gördüm dedim burası yok hocam burası değil dediler, gittik gittik yine ışıklı evler dedim kesin burasıdır yok hocam burası da değil. gittik gittik yaklaştık hocam dediler ama ben ışık mışık görmüyorum her yer karanlık, birden bir köşeyi dönünce ışıkları gördüm köye vardık.resmen bir çukurun ortasındaydı köy.akşam üstü muhtarın evine vardık geceyi orda geçirip sabah lojmana vardım...

Tebrik ediyorum konuyu başlatan arkadaşı.

Bu sayede zaman tünelinden geçip 25 yıl öncesine gittim adeta.

23 Aralık 1986 günü, ilk öğretmenliğime Mardin’in Aran köyünde başladım. Köye bir gün öncesinden gelmiştim. Akşamdı tabi, okulu görmeden yatmıştım. Elektrik sık sık kesilir, telefon yok, su da arada bir akar. Böyle, üç yüz hanelik kocaman bir köy…

Sabah, okul müdürü 2. sınıfları iki şubeye ayırmıştı. Bir sınıfım olmuştu böylelikle. Öğrenciler beni istemiyorlardı sanki. Bunu seziyor, üzülüyordum. Birçoğu okuma yazma bilmiyordu henüz. Kürtçe konuşuyorlardı, Türkçe bilmiyorlardı. Bense Türkçe bilmeyen öğrencilere nasıl okuma yazma öğretileceğini bilmeyen bir öğretmen.

Böyle garip bir durum işte…

Güzeldi...

Biraz Heyecanlı, Biraz Telaşlı