Sevdiğimiz Şiirler

     
           h.n.a.

Çünkü biz...




Ruhumu yağmalarken karanlıklar sen çıkagelirdin geceleyin
saçlarımı okşar avuç içlerimden öperdin
sonra susardın saatlerce
hazırlıksız yakalanırdım hep ve susardık beraberce
gözyaşlarını da alıp gelirdin
iki a y r ı dünyada ağlaşırdık sessizce.


-Gidişlerin, gelişlerin kadar sarsardı beni-


Şu kapıdan çıkmalıydı mutsuzluk sen gelince
oysa
kaç geceyi salladı bu deprem
kaç sabahı daha yakaladı çaresizlik
biz kıraç topraklar gibi köklerimize yürürdük
çatlak dudaklarla h e p doyumsuzduk.
Hiç öpüşmedik çünkü sevgili
sadece seviştik gözlerimizle
biz bakirdik, harcanmadık öyle.

Hoşçakal

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum

ÖZDEMİR ASAF

 Üzülmeyi yeğlerim, üzen olmaktansa
 Ezilmeyi yeğlerim, ezen olmaktansa
 Kırılmayı yeğlerim, kıran olmaktansa...

 Değil mi ki Dünya fani
 Mazlum olmayı yeğlerim
 Zalim olmaktansa...!

B.Gökçe

KENDİME ÖĞÜT
Uslanma hiç hep deli kal
Büyüme sakın çocuk kal
Es deli deli böyle kal
Son harmanında sevdanın
Tüken toz toz savrula kal
Suçüstü bulmalı ölüm
Ölürken de sevdalı kal ...

   

      
Aziz NESİN

Uzansan hüznüme dokunacaktın,
Yağmurun yüzüme değmesi gibi…
Utangaç suların sırdaşı oldum,
Aşk yorgunuyum yar gönlüm firari…

Çağırsan gelirdim yurtlar ardına,
Yılları unutup gün eder gibi…
Bitimsiz yolların yolcusu oldum,
Aşk suskunuyum yar sözüm firari…

Firariyim divanedir efkârım,
Dağ olur taş olur kalan eyvahım…
Hasretin buz gibi uçurum şimdi,
Yüreğim üşüyor ömrüm firari…

 YALAN

 hadi gidiyorsun
 yürekten kan gidiyor,sen gidiyorsun
 herşey gidiyor
 gökte bulut,dağda kar,düzde kervan gidiyor
 solgun bir gül oluyor insan
 bir demet kır çiçeği ölüyor sen gidiyorsun
 ne ucuz yaşıyorsun,ne kolay
 bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun
 bakma öyle
 ben kanıyorum sen üşüyorsun

 kolay değil bir yalan bu
 yaralayan kanayan koca bir yalan
 yalan işte
 sevdiğim yalan
 şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu
 ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi
 yumuşak sıcak bir yalan
 ıslak gözlerimle geçiyorum
 yaralı bir ceylanın kalbinden
 ceplerimde kül var
 bir yangından arta kalan

 sorduğum adreslerde kimse olmuyor
 ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman
 her şey bir yalan gibi yandığı zaman
 yalnız olduğunu anlıyor insan
 anladım ve geçtim
 yaralı bir ceylanın kalbinden

 aynamı kırdım fotoğraflarımı yaktım
 nasıl da acımasızdım tafralarıma karşı
 nasıl da umarsız

 su gördüm düşümde
 karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu
 ceplerimde kül vardı ve yanıyordu
 sonra sabah oluyor
 ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu

 hayır diyordu bir dağ köylüsü
 hiçbir şey için geç değil
 ve geç değil bir şey için hiçbir şey
 bişey vardı öyleyse bişey
 beni çeken
 gecenin duldasından uzağa
 kocaman çayırlara çeken bişey
 gümrah ırmaklara
 sonra sıcağa sonra acıya
 sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
 bişey

 tutsana beni,bırakmasana
 olsun yaralasana
 olsun,ağrısa da
 yalan da olsa,kalsana

 dağ köylüsü
 aşkın olduğu yerde ben varım
 sen olmasan da ben varım
yağmur yağar saçlarım filizlenir
bir yıldız düşer omuzlarıma
ıslık çalar ıslanır şarkılarımı söyler geçerim kapından
camların buğusundan ve yağmurun kokusundan
tanırlar beni
bilirler
en iyi yalanlarını ben alırım onların
adresler sorarım kimseler oturmaz orda
ve kimseler olmaz ben sordukça

dağ köylüsü
şimdi gidersen
şimdi git
kalırsan şimdi

     İBRAHİM SADRİ

 Yavaş yavaş unutuyorum
 Sana dair ne varsa.
 Hayal meyal üç beş anı,
 Kırık dökük üç beş parça.
 Ama o son sözün ve
 Fırtınalı gidişin hala aklımda...

 Acaba diyorum arada;
 Acaba,
 Tutup da kolundan çekseydim; son kez...
 Döner miydin acaba ?

-B.Gökçe

                    GİTMEK


Bu günlerde herkes gitmek istiyor
 Küçük bir sahil kasabasına
 Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara…

Hayatından memnun olan yok.
 Kiminle konuşsam aynı sey…
 Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.

Öyle “yanına almak istedigi üç şey” falan yok.
 Bir kendisi
 Bu yeter zaten.
 Herşeyi, herkesi götürdün demektir..
 Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
 Ama olmuyor.

Hani kendimizden razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
 Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
 Bir yanımız “kalk gidelim”,
 öbür yanımız “otur” diyor.

“Otur” diyen kazanıyor.
 O yan kalabalık zira…
 İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
 Güvende olma dugusu…
 En kötüsü alışkanlık
 Alışkanlığın verdiği rahatlık,
 Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
 Kalıyoruz…
 Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler…
 Bir çocuk daha doğurmalar…
 Borçlara girmeler…
 İşi büyütmeler…
 Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben…
 Kapıdaki Rex’i bırakıp gidemiyorum.
 Değil bu şehirden gitmek,
 İki sokak öteye taşınamıyorum.
 Alıp götürsem gelmez ki…
 Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında
 Herkes onu o herkesi seviyor.
 Hangi birimizle gitsin?

“Sırtında yumurta küfesi olmak” diye bir deyim vardır;
 Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin
 Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
 Ölüm var zira.
 Ölüme inat tutunmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
 Var tabi yapanlar, ama az
 Sadece kaymak tabakası
 Hepimiz kaçabilsek…
 Bütçe, zaman, keyif… Denk olsa.
 Gün içinde mesela…
 Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün
 Sabah 9, aksam 18
 Sonra başka mecburiyetler
 Sıkışıp kaldık.
 Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
 Bu kadar ağir olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
 Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
 Ne saçma…
 Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
 Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
 Her bahar gitmek isterim.
 Gittiğim olmadı hiç.
 Ama olsun… istemek de güzel

Can Yücel

Karşılıksız bir söz buldum;
Git.
Ne çok dinler
Ne kadar az söyler oldum
Karşılıksız bir söz gibi; gittin..

Hangi sesi çıkarsam anlaşılmıyor şimdi
Dayanılmaz bir hece oldum;
Uzun suskularla doldu günler;
Anladım; gittin..

Gidişin;
Çiçeklere su vermemek,
Çayı demlememek.
Daha çok susmak,
Daha az söylemek.
Kapıyı açmamak senin tıkına,
Bir günaydın eksik demek örneğin.

Gittin; okunmamış aşk,
Görülmemiş er mektubu gidişin.
Bir zâyi, bir sessizlik, bir azlık..
Her cepte söylenmemiş bir söz
Bir düşün..

 Her gece , her seher çağı dualar ettim, seni istedim;
 Ne şivelerle istedim Allah'dan seni ben.

 Diledim ki secdelerim yüzünden şu varlığıma eş dost olasın;
 Seni diledim, istedim ya, kalmadı şu varlığım yok oldu gitti.

 Güneşinin ardında ışık isteyen bir gölge idim,
 Işık istedimdi ya, gölge gibi yedin bitirdin beni.

 Aşkından bir demir olmuştum, ayna nûr istedi,
 Arılık istediğimden dolayı da  
 Ateşlere yandım, yaralara kardım.

 Hz. MEVLÂNÂ DİVÂN-I KEBÎR C-7/1 1365

 
Hoşgeldin  
  
Çizebilseydim,
Bahar olacaktı yüzün...
Yazabilsem,
En uzunu şiirlerin...
Olmadı, beceremedim...
Adını duvarlara yazacak çağım da
Çoktan geçti benim.
Yasak sevdamın
Gözaltı tarafı...
Çaresiz,
Seni yüreğimde erittim.
Ama yine de
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

Senin olmadığın zamanlarda da sevmiştim
Olmadığın baharlarda da...
Ama hiç bu kadar telaşlanmamıştık.
Beklememişiz üstelik birbirimizi...
Birlikte ıslandığımız yağmurlarımız yok...
Ne kavgalarımızın adı bir olmuş,
Ne "dost" diye baktığımız yüzler...
Ayrı ayrı akmış göz yaşlarımız.
Senin yüzün ağlamaktan yorulmuş...
Ama yine de
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

Bir, yüzün vardı görmediğim,
Bir, sesin...
Hiç duymadığım...
Kokunu çiçeklerle tanımlayamazdım.
Dokunmadım, bilemezdim
Ellerinin beyazlığını.
Hangi şarkının neresinde,
Hangi şiirin en sevdalı sözünde
Çıkacaktın, bilemezdim.
Dilimin ucundaydın hep,
İşte; şimdi düşüverdin!
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

Unuttum, bana ne vakit gelmiştin,
Saklayacaktım seni.
Yüzün gözümde kalacaktı.
Bilmeyecektin böylesine sevildiğini.
Uykusuz gecelerimde büyüyecek,
Sensiz sabahlara uyandığımı duymayacaktın...
Olmayacaktın sıradan...
Eskitmeyecektim sevdamı...
Yoksa yine mi beceremedim?
Ama yine de hoş geldin,
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

Ben, bir bu dağları eskitemedim,
Bir de sana düşmüş yüreğimi...
Gittiğim yolları hiç hesaba katma!
Düşünü görmediğim uykular zaten haram.
Gökyüzünü boyayacak zaman da kalmadı...
Haydi sar kollarını...
 "Ayrılık" diyeceğim,
 Dilim varmıyor...
 Daha yeni söylemiştim;
 HOŞ GELDİN
 ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
 Hoş geldin!

Eskidi saatler.
Zamanı geldi,
Yeniden düşmeliyim yollara...
Geceler sırtımda,
Cebimde sevdalarım...
Yardan öte söyleyecek
Sözüm vardı benim...
Düşlere saklamalı şimdi yari,
Uyanmamacasına!
Yükselmeli ateşim,
Kanamalı, sıkmaktan
Avuç içlerim.
Terleyip atmalıyım içimden seni.
Kimseler bilmemişti,
Görmemişti gelişini,
Benden gidişindeki gibi...
Ama yine de
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

TAYFUN TALİPOĞLU

23 NİSAN
bugün 23 nisan
Atatürk ten armağan
sevinelim coşalım
neşelenip taşalım

kağıt fener yapalım
sınıflara asalım
süsleyerek her yeri
kutlayalım bayramı

 SEN YOKKEN

Sen yokken gittim
Korkularımın üstüne
Hiç ardıma bakmadım
Gümüş şiirler yazdım sen yokken
Çok yangın çıktı yüreğimde
Küllerini bile savurmadım
Irak denizlerin fırtınasıydım
Uzak iklimlerin sert rüzgarları
Kulaçlarken denizinde gurbeti
Kanlı savaşlarım,
Belalı sevdalarım olmadı hiç
Ama hep sustum,
Hep ağladım, hep yandım sen yokken.
Bekliyorum dönüşünü yeniden,
Bir gelsen,
Hayatın önünden alsan beni
Bir gelsen,
Sellerin önünden alsan beni
Bir gelsen,
Ölümlü düşlerimden alsan beni.

Çok durdum güneşe karşı bir başıma
Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin
Sen yokken,
Az dolaşmadım gönlümün kuytularında
Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda
Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında
Zifirlerinde sadece ben üşürdüm.
Hiç aldırmadım esen rüzgara
Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya
Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından
Ama bütün yangınlar beni yaktı önce
Hep ortasında kaldım vurgunların
Vurgun nedir ki? deme
Bir babanın serzenişi nasılsa öyle
Bayrakları indirilmiş,
Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken
Hep sustum,
Hep yandım, hep ağladım sen yokken.
Bir gelsen,
Yangınlardan alsan beni,
Bir gelsen,
Dünyalarımdan alsan beni,
Bir gelsen,
Şafaksız gecelerden alsan beni,
Ama ne zaman gelsen,
Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni.

Cahit Külebi

Eşref Ziya Terzi – Sensiz

Yolar sensiz yağmuru bekler
 Yürek sensiz hasreti yükler
 Bu can sensiz baharı neyler
Şehir sensiz sokak sensiz

Ey gülüm hayatın tadı yok sensiz
 Tadı yok sevdamın adı yok sensiz
 Baharı severim özlerim amma
 Güllerin kokusu gelmiyor sensiz

Günler geçmez sen gidince
 Yürek sızlar inceden ince
 Ölüm ne zormuş ölmeden önce
Şehir sessiz sokak sensiz