Sevdiğimiz Şiirler

BU GECE

Sensizliğin kokusu yitik kelimelerde
Mürekkep değil kanla yazdım hep hece hece
Ummana akıttığım bitik kelimelerde
Yokluğun her zerreme fazla geldi bu gece


Gözyaşı pınarları yelken açtı afaka
Kavuşmak yok diyor ya falların ne alaka
Çılgın nehir olurum çağlarım aka aka
Yokluğun her zerreme fazla geldi bu gece


Bahar gönle düşünce hemen giyinir alı
İçimde günden güne yeşeren sevda dalı
Yarin söyledikleri sevdanın yürek balı
Yokluğun her zerreme fazla geldi bu gece



Gündüzümde güneşim gecelerimde aysın
Aşk sevdaya gazelse bu ömrü boşa saysın
Mevsimlerim değişsin hasret hazanı soysun
Yokluğun her zerreme fazla geldi bu gece



Seni gör gözlerimde ötesi var mı söyle
Bir düşün arkasını hasret sayar mı söyle
Hayalime taht kuran sana uyar mı söyle
Yokluğun her zerreme fazla geldi bu gece


NUREFŞAN

Üşüyor mu deniz üstüne boşandıkça yağmur?
Ondan mı dersin tüyleri böyle ürperiyor?
Ben de gidersem bi gün bu biçim bi sağnakta
Alı al moru mor bir sandal gibi acaba
Yıllar sonra yılmayıp yine
Çarpar mı yüreğim yurdumun sahillerine?


Can Yücel ‎

EYLÜL BAKIŞLIM
....
Kaç gece terk ettim kaç sabah koştum
Seninle doluydum sensiz bomboştum
Geç olsa da aşkı sende bulmuştum
Ah benim hazanım eylül bakışlım

Kalbim sarıl diyor aklımsa bırak
Gönlüm hep seninle ellerim uzak
Sen yolun başında ben de son durak
Ah benim hazanım eylül bakışlım.
    A.Selçuk İLKAN

AYRILIK AYRACI

Bütün ayraçIarı kaIdırdın ama unuttuğun
Bir şey vardı yine de, çiçekIeri suIamadın
Gökyüzü sarardı o zaman buIutIar kirIendi
Ve ne kadar az konuşur oIduk günboyu
Birden ayrımsadık ki ayrıIık orda başIıyor
Tam da susuşIarın birbirine ekIendiği yerde

EzberIenecek hiçbir şey yok bu dünyada
KirIetiImemiş bir buIut biIe yok artık
BöyIe diyorsun her yoIcuIuğa çıkışımda
Yaşadığın kent de sana benziyor gitgide
Ne zaman dönmeyi düşünsem yangın çıkıyor
Ya da erteIetiyorum biIetimi son anda

Uzun bir sessizIik oIuyorsun dağIara baksam
KarşıIıksız mektupIar kadar burkuIuyor kaIbin
Yazdığım şiirIer de canımı sıkıyor artık
FotoğrafIarımı yırtıp atıyorum tek tek
Ve ben bütün yaprakIarımı döküyorken şimdi
EyIüI diyorsun, tam da orda başIıyor ayrıIık

Üşüyünce ağIıyorsun yaInızım dememek için
UçakIar gemiIer trenIer çiziyorsun duvarIara
Kendine bir deniz buI artık bir de rüzgâr
ParçaIanacağın bir uçurum buI bu dünyada
Tek tutkun o kenti bırakıp geImek oImaIı
Ve geIirken havaya uçurmak bindiğin otobüsü

Birden ayrımsadık ki ayrıIık orda başIıyor
Tam da çiçekIerin suIanmadığı yerde
Konuşacak bir şeyIer buIamıyorsak günboyu
Derim ki ayrıIık gündemdedir ne yapıIsa
Ve sen bütün ayraçIarı kaIdırdığını sanmıştın
Ama unutmuşsun yine de ayrıIık ayracını

Ahmet TELLİ

artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda

hangi ressamı vurur bilmem, endamın
sarar da benliğimi
ben beni tanımam kaldırımlarda
kafesleri yutan kafese doğru
alaca bir at koşar içimde
zamansız, mekansız nefese doğru..

BEN SENDEN ÖNCE ÖLMEK İSTERİM

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
İyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
                    içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
                    ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
                        senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
                                     yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
                    biri sen
                    biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
                                bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
İçimden bir şey :
                  belki diyor.
  NAZIM HİKMET

 
SEVDAYA UMUT EKMEKTİR HAYAT


bazen kırık bir testiye benzer yürek
giden akar
giden kurur apansız

...

ama en güzeli nedir bilirmisin sevgili
bitti dediğin yerde
yeniden başlamasıdır aşkın

trenler uğurlanmış
vapurlar düşmüştür köpüklerin ağzına
gökte çelik yığınları dolu insan
ve asfaltlara sarılmış tekerlekler

giden gitmiş kalan kalmıştır belki
yinede umutla direnen bir çift yüreğin
o muhteşem sessizliğinde çoğalır düşler

...

en güzeli nedir bilirmisin sevgili
yalnız kalmış bir anda
kapı çaldığında
kim olduğunu bilmektir gelenin
titrek ellerle tutulmuş tokmağın
dönüşündeki geçen zamana dolan hasretin
karşıda yorgun durana
açanın öpücüklerle sarılmasıyla bitmesidir

duvara düşen sakıncalı rüzgarlar
dışarıda izdihamlar koparırken
içeride bir kış uykusuna dalıp gitmesidir
eşikten adım atanla
eşikten adımını hiç atmamış olanın


...


en güzeli nedir bilirmisin sevgili
her düşen cemreyle yeni bir umut açar hayat
her biri kavga, her biri isyan, her biri tabiattır
kurumuş tüm aşklar yeşerir, dalında açan çiçekle
ağaçların köküne yürür
dağların eteklerinde
kuralsız adımlarla yürüyen kar suları

sağanak sağanak sevişir, gölgelere çekilmiş sevdalar
kayaların dibine, ince bir türkü gibi serilir yaşam
kıyasıya zafer açar, daha öldürülmemiş güzel çocuklar
yeniden doğar, arzın gözlerinden maviler
açılır pencereler akarsu içen kavim kavim yaşama


...

yani sevgili
bir sürekli acı değildir bildiklerimiz
telaşlar, acıyla korkuturken yarınlı günlerimizi
bir bakmışsın telli duvaklı gelin alayı olmuş ülkem
göğün bacakları arasından doğar, kız çocuğu güzeli güneş
ve çağların esaretinde kalmış özgürlük
yüzünde kocaman bir gülümseyiş açan
kadınların ellerinden taşar

akar akar akar
ve o muhteşem günün umutla belenmiş
düşlerine dolar



...



aşkın,hayatın,umudun eskisini düşünme
bunlar var ise
yepyeni haliyle artık bizimdir sevgili ...!

 
Bülent ASLAN

AĞIR YARALI

Beni ta kalbimden vurdu gidişin,
Bütün umutlarım ağır yaralı.
Aklımdan çıkmıyor veda edişin,
Büyün duygularım ağır yaralı.

Aşkımız verirken en son nefesi,
Yıkıldı gönlümün sevda kalesi,
Sırtımda sanki bir bıçak darbesi,
Bütün anılarım ağır yaralı.

Dünyayı başıma yıkmışcasına,
Bağrıma kurşunlar sıkmışcasına,
Sanki bir savaştan çıkmışcasına,
Bütün anılarım ağır yaralı...

Ahmet Selçuk İlkan

BİLSEYDİM

Meydan mı verirdim bu ayrılığa?
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim dünyanın böyle karanlık,
Bilseydim bu kadar dar olduğunu.

Dilimden sıçrayan bir kıvılcımın
Bilseydim bir anda kor olduğunu.
Bilseydim şu anki gönül acımın
Senin yokluğundan var oldugunu.

Boyun mu bükmezdim sitem etmene,
Bilseydim sükutun kar oldugunu.
Sebep mi olurdum dargin gitmene,
Bilseydim küsünce sır oldugunu.

Bilseydim yüzümün dört mevsimi güz,
İçimin ağlayan nar oldugunu.
Bilseydim odamın dört duvarı buz,
Sensiz yatağimin kar oldugunu.

Fırsat mı tanırdım bu dargınlığa
Bilseydim bu kadar zor olduğunu.
Bilseydim zindandan daha karanlık,
Bilseydim hücreden dar olduğunu....

 CEMAL SAFİ

Bir Kardeş Mavi



Canı cehenneme rahat uyuyanın
Kapısını örtenin perdesini çekenin.
Yüreği yalnız kendiyle dolu
Duvarları ancak çarpınca görenin.
Canı cehenneme başkasının yangınıyla
Evini ısıtıp yemeğini pişirenin.
Bahçesine dek gelen alevleri
Şehrayin sanan aptalın
Canı cehenneme, camlarında
Parçalanmış cesetler uçarken
Bir iğdiş incelikle çiçekleri sulayanın.
Mutfakla yatak odası arasında
Çarşılarla gövdesi bencillikle hırsı
Yılgınlıkla yenilgi arasında
Dünyayı tüketenin canı cehenneme...
Orada dağlar birer mezarlık
Bulutlar kan salkımı sular toprakta düğüm
Orda evler oda oda kanarken
Burda yeşerenin canı cehenneme.
Ey bir halkın gözyaşıyla ruhunu yıkayan kin
Ey zulümle yükselen başarı
Ölü sayısına endeksli maaş;
Uzun masalar ardında mağrur
Boynunda ölüm çanıyla oturan güç
Senin de senin de canın cehenneme
Ey Sultan Hamit tuğralı korucu alayları
Kardeşi kardeşe kırdıran siyaset...
Bir gün elbet, bir gün elbet
Örter üstünü bu ağır yanlışın
Sevgiyle, yalnızca sevgiyle işlenen
Bir dal incelik, bir simli gülüş
bir kardeş mavi...


Şükrü Erbaş / Dicle Üstü Ay Bulanık

GÜLERKEN YÜZÜN

Gülerken yüzün
Dem çeken bir güvercinin sesini
İçin için büyüyen çimenleri
Baharda lunaparkı, bayramyerini
Ve alışkanlıklar dışında her şeyi
Gülerken yüzün
Aşıyor geçmişin acılarını
Kendini yarına değiştiriyor
Gülerken yüzün
Sanki çarmıhını kırmışsın
Senin ve ardından geleceklerin
Aylası alnına düşmüş gecenin
Oturmuş ağlıyor kendisi
Bunu öyle candan öyle yürekten
Öyle bir tutkuyla istiyorum ki
Aklımda hep öyle kalmalısın
GÜLTEN AKIN

SENİ SEVİYORUM


Sen darbe vurdukça inleyip yanan
Can`a inat Seni Seviyorum ben.
Kızınca adını sitemle anan
Bana inat Seni Seviyorum ben.

Sen oldun yıllarca bana hor bakan
Aşkındı gönlümü bin defa yakan
Yaşlarla birlikte gözümden akan
Kan`a inat Seni Seviyorum ben.

Ben sabreden oldum sen`se hep bıkan
Bilmiyorum seni ne idi sıkan
Gönlümdeki aşk`a hep karşı çıkan
Yan`a inat Seni Seviyorum ben.

Ben oldum ateşten gömleği giyen
Hep bendim felekden tokadı yiyen
Seni hiçbir zaman sevmedim diyen
Sana inat Seni Seviyorum ben.....


Mustafa Çetiner

HAZAN VURDU...

Hazan vurdu bu yıl gönül bağıma
Ne harım, ne goncam, ne gülüm kaldı
Kırk yerden kırıldı bütün umudum
Ne elim, ne kolum, ne dalım kaldı

Yüce dağ başının karı misali
Bülbülün dinmeyen zarı misali
Yolunu kaybetmiş arı misali
Ne kovan, ne petek, ne balım kaldı

Kimsem yok ki gelip yaram saracak
Derdin nedir senin diye soracak
Bırak yürümeyi şöyle duracak
Ne takat, ne gücüm,ne halım kaldı

Felek kılıncını kuşanmış gelir
Derdim zincirinden boşanmış gelir
Ömür bitmiş gibi yaşanmış gelir
Ne günüm, ne ayım,ne yılım kaldı

Kaleli acıyla yoğrulup pişti
Gönlüme sevdanını ateşi düştü
Dünya sahnesinden bir filim geçti
Ne sesim, ne yüzüm,ne rolüm kaldı
 
____Kaya ÜNVER

VAİZ SOKAĞI NUMARA 70
 
Ben sana kürk alamam doğrusu
Güzel bileklerine bilezik alamam
Bir kap yemek, bir elbise
Öyle bir tad var ki fakirliğimizde
Başka hiçbir şeyde bulamam..
 
Sokağımız arnavut kaldırımı,
Evimiz ahşap iki oda.
Daha iyisi de olabiridi ya,
Şükür buna da.
 
– Ama Hamdi beylerin..
– Hamdi beylere bakma sen,
Tencere maltızda, fasulye tencerede
Çocuklar kapının önünde oynuyor mu?
Ona bak sen..

– Perdemiz kadife olmalıydı..
– Basma da güzel olur, sevince.
Biliyorsun ancak boğazımıza,
Olmuyor ha deyince.
 
– Kimbilir bir gün belki..
Adam sen de, aldırma,
Bunlar düşünmeye değmez
Hem hayat dediğin ne ki?..
 
Turgut Uyar

 Diyelim yağmura tutuldun bir gün
 Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek
 Öbür yanda güneş kendi keyfinde
 Ne de olsa yaz yağmuru
 Pırıl pırıl düşüyor damlalar
 Eteklerin uça uça bir koşudur kopardın
 Dar attın kendini karşı evin sundurmasına
 İşte o evin kapısında bulacaksın beni
 Diyelim için çekti bir sabah vakti
 Erkenden denize gireyim dedin
 Kulaç attıkça sen
 Patiska çarşaflar gibi yırtılıyor su ortadan
 Ege Denizi bu efendi deniz
 Seslenmiyor
 Derken bi de dibe dalayım diyorsun
 İçine çil çil koşuşan balıklar
 Lapinalar gümüşler var ya
 Eylim eylim salınan yosunlar
 Onların arasında bulacaksın beni
 Diyelim sapına kadar şair bir herif çıkmış ortaya
 çakmak çakmak gözleri
 Meydan Taksim ya Beyazıt meydanı
 Herkes orda sen de ordasın
 Herif bizden söz ediyor bu ülkenin çocuklarından
 Yürüyelim arkadaşlar diyor yürüyelim
 Özgürlüğe mutluluğa doğru
 Her işin başında sevgi diyor
 Gözlerin yağmurdan sonra yaprakların yeşili
 Bi de başını çeviriyorsun ki
 Yanında ben varım.

 Can Yücel