Sevdiğimiz Şiirler

#SEVDAN BENİ Şiire Yorum Yapın Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni... Yazar : AHMED ARİF

img
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Demedim Ki
Bu kenti sevdim dedim
Benim olsun demedim ki

Sevdim dedimse akşam kızıllığını
Gönlüm gibi akıp giden şu çayı
Şu ormanı şu denizi şu dağı
Benim olsun demedim ki

Vuruldumsa gözlerinin gül bahçesine
Yürek çizen şimşeklerse kaçamak bakışları
İşte buna sevmek derler dedimse

Çattımsa acıların en güzeline
Yedirdimse uykuları o tatlı kuşa
Benim olsun demedim ki

Bu akşam kankırmızı şarap istiyor canım
Bu akşam dünyanın bütün şarkılarını
Bu akşam dünyanın bütün özlemlerini
Bu akşam beni yalnız bırakın
Bu akşam yalnızca onu düşüneceğim
Onu ve kendimi yalnızca

Anneannemin evi düşer aklıma
yüklükte dizi dizi yorganları,
Yorganların her katında hayatın tadları,
Odada kocaman soba yanında maşa,
Üzerinde devamlı kaynayan kazan,
Yastığa koyarsın başını mutlu,
tavanda sobadan sızan alevin dansı,
üzerinde hayat kokan yün yorganlar,
gece uyursun sessiz sedasız,
sabah uyanırsın ekmek kokusuyla,
sobanın üzerinde kaynayan çaydanlıkla..
Ah çocuk olmak..

Ben,
Gülebilmemiz için ağlıyan
Ağlayabilmemiz için gülen adam.

Ben bir tarik-i dünya
Ne ev ne bark
Ne çoluk çocuk sahibi.
Bütün malım mülküm
Ellerim ayaklarım
Ve gözlerim..

Kupkuru bir kuyudayım ki
Yusuf'u özlerim..

Orada
Beni düşünüyorsun
Hissettim bunu...
Bir şiddetli rüzgar gibi
Aşarak tepeleri
Geçerek boğazları
Ulaştı buraya
Geldi dokundu bana
Düşünmen beni.
Oruç Aruoba

Dünya şiir günümüz kutlu olsun

AĞAÇ

Gün bitti. Ağaçta neş'e söndü.
Yaprak âteş oldu. Kuş da yâkut.
Yaprakla kuşun parıltısından
Havuzun suyu erguvâna döndü.

Ahmet HAŞİM

Özlemin Kadar

Toprağın iştahıyla dallardan
kuruyan yaprakları topluyor rüzgar
üşüyen çocukların teniyle kelebekler
sindi solgun çiçeklerin dibine
göğün karaşın kıvılcımları kırlangıçlar
tel tel sıyrılıp bulutlardan
göçtü uzaklara
yaz bitti…

Nasıl isterdim, ah yazgımı değiştirmek
öpüşür gibi sessizlikle
su içen bir ceylanın
halka halka dudaklarından
çakılların, yosunların köpükteki nazına doğru
başıboş
akıp gitmek bir derede…

Zift ve kemik arasında sıkışıp
ezilmiş filizin uğultusuyla
taşıdığım ruhumdan utanarak
otları dinliyorum
ne başka sızım olsaydı keşke
ne başka sözüm artık
kaçsam, kaçıp gitsem buralardan
kederi beni daha fazla boğmadan
uzağında bulandığım kırların…

Koynumda özleyişin kusursuz ürpertisi
güvercinlerim
ve ömrüm sıra huylarıma dolaşan
çocukluk günlerimdeki telaş
ah, sadece şiirle yaşasaydım
giziyle düşteki ışıltının
dallara kuşlar ve sincaplar kadar yakın
gülüşleri dolunnay
öpüşleri sarmaşık
güzelimi her sabah
salkım salkım leylaklar
yağmur ve gonca kokusuyla anarak…

En yüce yaratıktı oysa
ateşi ve sevdayı bulurken insan
yazık ki artık
bir kelebeğin titreyişleri kadar olsun
sahici gelmiyor bana
sorsalar, söyleyemem yeniden
hangi şehrin renkleri gökyüzünün dengidir
ya da yolununca gönlündeki sümbülü
küskün öten bülbülün
derdini kim üleşir;
çölden kopan rüzgar bile
ufkunu böylesine onulmaz
böylesine arsızca ağılayan insandan
daha kumsuz daha nar…

Çaresiz dinecek bu çile bir gün
tırnak ve nasır gibi ruhumda katılaşan
bereketsiz bu kalabalıktan
soluyup alacak beni duldasına doruklar
durulaya kurulaya büyütmek için
yeni doğmuş kuzuların sesiyle
toprağını kayalardan emziren hızıyla yaylaların…

Güzelim, serçeler mi taşıdı sana
bahçelerden, çimen çimen
karadut oyası zülüflerini
çiğdem tüten gamzeleri omuzlarına
kırdan mı sardın
yad ellerden esen yelde sevdalın mı var?

Unutma: hiçbir şey yakışmıyor kalbime özlemin kadar.

Nihat Behram

Seni Bana Kalp Diye Koymuşlar

senin en güzel yerin sensizligin
başka birine hazır oluşun aynalarda
bir gün başka uyanırsam yanında
ya sen gitmişsin ya ben kaldım
işte o zaman beni otuz yil öldür
otuz yerimden sürgüne gönder
elbet ben nesiyim bu hayatin

ben bu aşkın Semud kavmıyım
ne zaman sana üşüsem
ateşin icadı geri alınır
kim kalır içimizdeki saat dursa
içimdeki saat başka bir gidişin olsa
seni yaşamak beni öldürür
beni öldürdü kendi aklim
benim aklim kimin akli
sen neyimsin benim hiç bitmeyen

seni ban kalp diye koymuşlar
beni sana gidiş hazırlığı
gittin ışıklar yandı içimde
ışıklar söndü içimde gittin
seni gittim ben aynalara bakarken
aynalar seni sürdü ben seni öldüm..

İdris Özyol..

Sonra gittin.
Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik.
Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini
Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim.
Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine.
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım
Sonra gittin.
Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi.
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim, söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım.
Sonra gittin
Gözlerin bir yeşil fanila unutulmuş balkonda
Sicim yağmur taklidiydi
Artık iyice inceldi..

~Didem Madak~

Patik yap ,kunduracı,bol bol patik;
Bebeler için,ilk adımı atacak,
Çocuklar için,koşacak oynayacak...
Terzi abla ,minimini elbise dik,
Yazlık,kışlık,mevsimlik,
Saçlarına kurdela,
Bileklerine bilezik...
Ama şu dünya hali,bin türlü kaza,bela,
Ama bunca hastalık,gıdasızlık,verem;
Tabutçu,ölçünü büyük tut,büyük!
Çocukların öldüğünü istemem...
                                   ZİYA OSMAN SABA(nefes almak)

Sen
Türkiye gibi aydınlık ve güzelsin
Benim doğduğum köyler de güzeldi
Sen de anlat doğduğun yerleri
Anlat biraz........................ ...........


Cahit KÜLEBİ

ÇIKTIM YÜCESİNE SEYRAN EYLEDİM

Çıktım yücesine seyran eyledim,
Dost ile gezdiğim çöller perişan.
Bir başıma olsam, gam çekmez idim,
Bir ben değil, cümle âlem perişan.

Başı pare pare dumanlı dağlar,
Hastanın hâlinden ne bilir sağlar,
Bozulmuş siyeci, virane bağlar,
Bülbülün konduğu güller perişan.

Ezelden binerdik biz Arap ata,
Türlü nimet çekilirdi somata,
Terk ettim sılayı, çıktım gurbete,
Altı Arap atlı beyler perişan.

Fenadır dünyanın ötesi fena,
Biz de erişmedik bir iyi güne.
Terk etmiş ilini bir benli suna,
Kuğusu konmayan göller perişan.

Karac'oğlan der ki: Olaydı sözüm,
Ayağın altına türaptır yüzüm,
Kırılmış perdesi, çalmıyor sazım,
Sazlar düzen tutmaz, teller perişan.

Karacaoğlan

Kimi Dosta Varır

Kimi dosta varır
Dosta bend olur
Kimi nefse uyar
Kahrolur gider

Kimi tevbe eder
Esfıya olur
Kimi inad eder
Eşkiya gider

Kimi gülistanda
Gonca gül olur
Kimi gonca güle
Har olur gider

Kimi Hakk'a bakar
Feyzi-yab olur
Kimi yüz çevirir
Taş olur gider

Kimi Hay'dan alır
Ehl-i hal olur
Kimi hayaldedir
Kal eder gider

Kimi Hakk aşıktır
Hem maşuk odur
Kimi Hakk değildir
Zay olur gider

Kimi AHMED seni
Uzaktan tanır
Kimi yaklaşır da
Kör olur gider...


 
Ahmet Soyyiğit

Nutk-u şerif
Hafız Ahmet Soyyiğit Efendi Hazretleri’ne ait

Ey gönül kendini vezn etmeye kantar ara bul!
Yürü git, kantarına hâlis olan a’yar ara bul!
Ne kazandın şu fani âleme geleli?
Ömrünü boşa geçirme zikr ile Allah’ı arabul
Bu nefis seni bir gün dosta düşman edecek
Yürü dil mülkine ehli kumandan arabul
Saltanat mülkü konak bir gün elden gidecek
Sana bakide ev yapacak mimar arabul
Aldanma azizim şu dünyanın nakşına nakkaşına
Hazreti âdem gibi girsen hezeran yaşına
Akıbet sende bir gün gelirsin o musalla taşına
Kapatırlar seni bir hâl-i haraba yalınız
Ol karanlık geceler kendine bir yâr arabul